Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008

Με αφορμή την συζήτηση για τους χορηγούς...

Απόλυτος σκοταδισμός
Μέσα σε λίγες βδομάδες, οι διευθυντές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Θεσσαλονίκης και Σερρών απαγόρευσαν στους μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου να επισκεφθούν έκθεση σκίτσων του Πικάσο και να παρακολουθήσουν την παράσταση του έργου «Λεωφορείο ο Πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς, αντίστοιχα. Την ίδια περίοδο, ένας πίνακας ζωγραφικής, που απεικονίζει έναν εργάτη να διαβάζει «Ριζοσπάστη», αποτέλεσε αφορμή για καθηγητή της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών να εξαπολύσει αντικομμουνιστική επίθεση.
Αυτά τα γεγονότα είναι ήδη αρκετά για να μη θεωρηθούν «μεμονωμένα». Οσοι μάλιστα εκπλήσσονται, ορμώμενοι έστω από καλές προθέσεις, για το πώς είναι δυνατό να βρίσκει χώρο ο «καθαρόαιμος» σκοταδισμός στην Ευρώπη των αρχών του 21ου αιώνα - σκέψη που εμπεριέχει το λανθάνοντα συλλογισμό για την ΕΕ των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και της «πολυ-πολιτισμικότητας» - οφείλουν να δουν καθαρά ότι το κεφάλαιο δεν ξεχνά το βασικό στόχο της κερδοφορίας του μέσω της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από τη σημερινή μορφή των πολιτικών δομών του. Ιδιαίτερα στην εποχή του ιμπεριαλισμού που τραβά ανεπιστρεπτί στον παρασιτισμό και στην αντίδραση, η σαπίλα του έχει μπολιάσει ως το μεδούλι κάθε πτυχή της κοινωνικής του υπόστασης, και πρώτ' απ' όλα το εποικοδόμημα. Πιο απλά: Οι νεκροί εργάτες στην Ελλάδα από το 1974 μέχρι σήμερα ανέρχονται σε πάνω από 4.000. Τουλάχιστον 113 σκοτώθηκαν για τα κέρδη των αφεντικών πέρυσι. Στην «πολυ-πολιτισμική» και «ανεκτική» στη «διαφορετικότητα» των «ριάλιτι» και των αξιών του βούρκου της ΕΕ, σκοτώνεται ένας εργάτης κάθε 3,5 λεπτά.
Τι σχέση έχουν, όμως, οι νεκροί εργάτες και η ταξική εκμετάλλευση με τις απαγορεύσεις του Πικάσο, του Τ. Ουίλιαμς και της στρατευμένης ζωγραφικής; Απόλυτη! Η ιστορία του περασμένου αιώνα, για να μην πάμε ακόμη πιο πίσω, δείχνει ότι η προοδευτική Τέχνη αποτελούσε πάντα στόχο της αστικής τάξης, όταν η τελευταία είχε ανάγκη να χειραγωγήσει τη συλλογική συνείδηση, ώστε να ξεδιπλώσει τις νέες επιθέσεις της στους εκμεταλλευόμενους. Αλλά δεν αρκείται σε αυτό. Ανεξάρτητα με την πολιτική μορφή που παίρνει η δικτατορία των αστών (φασισμός ή αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία), το κεφάλαιο επιβάλλει την κυριαρχία της δικής του, αντιδραστικής τέχνης και, γενικά, πολιτισμικής αντίληψης.
Είναι, λοιπόν, πολιτική επιλογή και τακτική των αστικών δομών του εποικοδομήματος να «σαβουριάζουν» τα μυαλά και τις συνειδήσεις της νεολαίας, μέσω της ιμπεριαλιστικής κουλτούρας τους και, ταυτόχρονα, να αποτρέπουν ή ακόμη και να απαγορεύουν, όποτε χρειάζεται, τους νέους από την επαφή με την προοδευτική δημιουργία. Σήμερα, με την επίθεση στις λαϊκές κατακτήσεις, με το στόχο για πλήρη εμπορευματοποίηση της Εκπαίδευσης και την παράδοσή της στους επιχειρηματικούς ομίλους, για πλήρη εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής του Πολιτισμού, για πλήρη ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Ασφάλισης, του - όποιου - ελεύθερου χρόνου και, τελικά, της επιδίωξης να «σκοτώνουν» την ίδια τη συνείδηση, αυτό το χρειάζονται ακόμη περισσότερο. Και ξέροντας από τι απειλούνται, δε διστάζουν να ξαναγράφουν την Ιστορία «ταυτίζοντας» το σοσιαλισμό με το φασισμό. Να επιχειρούν να «ταυτίσουν» στις νεανικές συνειδήσεις τα δικά τους εκτρώματα, όπως η πορνογραφία, με τον Πικάσο και τον Τ. Ουίλιαμς. `Η να «φρίττουν» με έναν εργάτη που διαβάζει «Ριζοσπάστη»...
Πηγή: Εφημερίδα Ριζοσπάστης

Δεν υπάρχουν σχόλια: