Ε, κάτι κάναμε...

Παρακολουθώ αρκετό καιρό τα τρία blog του Μιλτόνιου που υπήρξε "μαθητής" μου στην Α' περίοδο της επιμόρφωσης http://mikrokellari.blogspot.com/ , http://ligapola.blogspot.com/ και http://mikrokellarichem.blogspot.com/ : Ο Μίλτος πάντα ενημερωμένος, με μια νοσταλγική διάθεση για τα Παλιά Γιάννενα, ιδιαίτερα εκείνα που σχετίζονται με την Εκπαίδευση, με μιαν αγάπη για τις Φυσικές Επιστήμες ταυτόχρονα, με καινούργια πράγματα να μας μάθει, δίνει τον εαυτό του σε ένα μέσο έκφρασης που πολλοί το χαρακτηρίζουν "άχρηστο", αν όχι και "επιβλαβές". Εννοώ, δηλαδή, ότι δεν προσφέρει τίποτε ειδησιογραφικά, εφόσον δεν είναι κλασική δημοσιογραφία, ούτε λογοτεχνικά, αφού δεν είναι βιβλίο, ούτε εφημερίδα ή ακόμη και κάνει ζημιά στις "καθεστώτα" δημοσιογραφικά-χρονογραφικά μέσα. Πολλές φορές αναμεταδίδει, από βιβλία, από ιστοσελίδες, από εφημερίδες. Όμως, σκεφτομαι, μήπως τελικά είναι το μοναδικό μέσο, που πέραν από το ό,τι είναι δωρεάν, έχει μοναδική προστιθέμενη αξία, εννοώ οτι το σύνολο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα, μιας και, ειδομένο σαν σύνολο, συνιστά μοναδική στο είδος της Ανθολογία, προσωπική, αλλά και συλλογική ταυτόχρονα. Και έτσι "βιώνουμε", "βυθιζόμαστε" σε μιαν ατμόσφαιρα, που θέλει να δημιουργήσει ο μπλογκογράφος, ηθελημένα ή αθέλητα. Μέσα από αναρρίθμητα "σκουπίδια" που παράγονται, μερικά ξεχωρίζουν. Και αυτά πρέπει ιδιαίτερα να προσεχθούν.
Και για να γίνω και πιο πρακτικός: Ποιος θα έδινε δεκάρα για να δημοσιεύσει τις σκέψεις σου, τις πεποιθήσεις σου, τις ιδέες σου; Πόσα ταλέντα δεν θα έμεναν για πάντα άγνωστα; Γιατί ξέρουμε, βεβαια, πώς λειτουργεί το κύκλωμα της βιβλιογραφίας ή δημοσιογραφίας. Έτσι, λοιπόν, οι ιστορικοί της Λογοτεχνίας του μέλλοντος, γιατί όχι και του παρόντος, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να συλλέξουν και αυτά τα γραπτά, και να τα εντάξουν με όποια τιμή τους αξίζει στην Ιστορία που θα γράψουν. Δεν θα παραξενευτώ καθόλου, όταν τα παιδιά ή τα εγγόνια μας διδάσκονται στο σχολείο κομμάτια που έχουν γραφτεί σ' αυτό το μέσο: Το Ιστολόγιο. Δεν ξέρω αν οι φιλόλογοι το έχουν ήδη καταλάβει ακόμα, ξέρω, πολλοί αγνοούν τον όρο, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Και απορώ πώς δεν έχει ακόμα συσταθεί μια Εταιρεία Ιστολογικής Λογοτεχνίας. Θα ήταν χρήσιμο, όχι μόνο από άποψη πνευματικών δικαιωμάτων.