Η πολύπαθη προπαίδεια
Στην Ελλάδα τα παιδιά μαθαίνουν όλη την προπαίδεια του πολλαπλασιασμού απέξω. Και πόσο κάνει 6Χ7 και πόσο κάνει 7Χ6. Στην Κίνα μαθαίνουν στα παιδιά μόνο το πόσο κάνει 6Χ7 και τους διδάσκουν ότι το 7Χ6 δίνει το ίδιο αποτέλεσμα με το 6Χ7 και έτσι κόβουν στο μισό, σε σχέση με εμάς, την ύλη που έχει να μάθει το μικρό παιδί για να εκτελεί πολλαπλασιασμούς.
Αλλοι λαοί στη γαλλική Auvergne ή στη ρουμανική Βλαχία από πολύ παλιά δεν χρειαζόταν να γνωρίζουν περισσότερο από το κομμάτι της προπαίδειας ως το 5. Γιατί αν είχαν να πολλαπλασιάσουν, για παράδειγμα, 6Χ7 αρκούσε να βρουν ο καθένας από τους δύο αριθμούς πόσες μονάδες περισσότερες από το πέντε έχει και τόσα δάχτυλα από το κάθε χέρι να λυγίσουν. Στο παράδειγμά μας λυγίζουμε ένα δάχτυλο στο αριστερό (6-5=1) και δύο στο δεξί (7-5=2). Συνολικά λοιπόν τρία δάχτυλα λυγισμένα και πολλαπλασιάζουμε 3Χ10=30. Πόσα δάχτυλα μένουν στο κάθε χέρι τεντωμένα; Τέσσερα στο αριστερό και τρία στο δεξί. Πολλαπλασιάζουμε 3Χ4=12, άρα το τελικό αποτέλεσμα είναι 30+12=42.
Οταν εξασκηθούμε αρκετά κάνουμε το ίδιο και με μεγαλύτερους αριθμούς. Π.χ. 12Χ14, μόνο που τώρα παίρνουμε τις διαφορές πάνω από το δέκα. Αρα λυγίζουμε 2 και 4 δάχτυλα στο κάθε χέρι. Προσθέτουμε 2+4=6, αυτό είναι οι δεκάδες μας, και πολλαπλασιάζουμε 2Χ4=8, που είναι οι μονάδες, και συνολικά έχουμε 100 (από το 10Χ10)+60+8 = 168! Υπάρχει βέβαια και ένας λαός που ζει ακόμη στα δάση του Αμαζονίου στη βραζιλιάνικη επαρχία Para, οι Mundurucu, που αν και είναι σε επαφή με τους λευκούς περισσότερο από διακόσια χρόνια, ζουν μια χαρά χωρίς η γλώσσα τους να διαθέτει λέξεις για αριθμούς μεγαλύτερους του 3!
Απόσπασμα από το πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τα μαθηματικά και τη σχέση τους με την εξουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου