Υπάρχουν και άλλα που έρχονται

Πολυεθνικό φαγάδικο μοιράζει πτυχία

Η είδηση που έρχεται από τη Μεγάλη Βρετανία είναι αποκαλυπτική: Τρεις ιδιωτικές επιχειρήσεις πήραν κρατική άδεια να εκπαιδεύουν οι ίδιες τους υπαλλήλους τους και τα πιστοποιητικά που τους παρέχει αυτή η ενδοεπιχειρησιακή κατάρτιση να αναγνωρίζονται σε εθνικό επίπεδο. Πρόκειται για την αλυσίδα φαστ - φουντ «McDonald's» (Μακ Ντόναλντς), την αεροπορική εταιρεία «Flybe» (Φλάιμπι) και tη σιδηροδρομική «National Rail» (Νάσιοναλ Ρέιλ).
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά σε δελτίο Τύπου της «McDonald's», η επιχείρηση μπορεί «να αναπτύξει και να απονείμει τους δικούς της εθνικά αναγνωρισμένους τίτλους σπουδών». Τα προγράμματα «εκπαίδευσης» θα καλύπτουν μια ευρεία γκάμα δεξιοτήτων, από βασικές ικανότητες εξυπηρέτησης πελατών, μέχρι οικονομικά και διαχείριση ανθρώπινων πόρων. Οι εργαζόμενοι, ανάλογα με το ποιο κομμάτι του προγράμματος παρακολουθούν και μέχρι ποιο επίπεδο, συλλέγουν τις αντίστοιχες πιστωτικές μονάδες. Κατά περίπτωση, οι δεξιότητες μπορούν να φτάσουν σε επίπεδο αντίστοιχο με μέρος του πιστοποιητικού «Α - επιπέδου», το οποίο από ορισμένα πανεπιστήμια στη Βρετανία θεωρείται όρος εισαγωγής. Το παράδειγμα αυτό είναι αποκαλυπτικό του ρόλου που αποκτούν οι επιχειρήσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία. Άλλωστε, το να έχει μάθει ο εργαζόμενος ακριβώς όσα χρειάζεται για να είναι αποτελεσματικός στη συγκεκριμένη δουλιά - στάλα παραπάνω γνώσης - θεωρείται «προσόν» για το κεφάλαιο. Πόσο μάλλον, αν αυτή η κατάρτιση έχει και επίσημη «βούλα».
Η είδηση για αναγνώριση των πιστοποιητικών που παρέχουν οι επιχειρήσεις δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Η ΕΕ, χρόνια, προσανατολίζει τα κράτη να θεσμοθετήσουν, ώστε να αναγνωρίζουν όχι μόνο την «τυπική μάθηση» - δηλαδή τις γνώσεις που αποκτά κανείς μέσα από τις επίσημες εκπαιδευτικές δομές - αλλά και την «άτυπη» και τη «μη τυπική μάθηση». Δηλαδή, να αναγνωρίζουν ως ισάξιες τις γνώσεις που αποκτώνται στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, με τις γνώσεις που αποκτώνται σε ένα ενδοεπιχειρησιακό σεμινάριο ή μέσα από την επαγγελματική πείρα! Αυτό γίνεται μέσα από την αντιστοίχηση των κομματιών της γνώσης σε πιστωτικές μονάδες, που συλλέγονται από κάθε «κατάρτιση» που παρακολουθεί ο εργαζόμενος και αθροιστικά πλέον κατατάσσονται στο ένα ή το άλλο επίπεδο. Άλλωστε, αυτό προωθεί και το «Ευρωπαϊκό Πλαίσιο επαγγελματικών Προσόντων για τη διά βίου μάθηση». Με τον τρόπο αυτό, οι εταιρείες θα μπορούν να δίνουν ακόμα και ...πτυχία πανεπιστημίου!
Πρόκειται για εξελίξεις πιστές στο πνεύμα της στρατηγικής της Λισαβόνας και της γενικότερης πολιτικής του κεφαλαίου για αποτελεσματική προσαρμογή της εκπαίδευσης στην εξυπηρέτηση των δικών του συμφερόντων. Στόχος είναι η δημιουργία φτηνού και ευέλικτου εργατικού δυναμικού, που θα συλλέγει δεξιότητες και πιστωτικές μονάδες από χίλιες μεριές και με το άθροισμά τους θα διεκδικεί δικαίωμα στη δουλιά. Στο ίδιο πλαίσιο, προωθείται από πολλές πάντες το άνοιγμα της εκπαίδευσης στις επιχειρήσεις, το ελεύθερο στις πολυεθνικές να καθορίζουν τι θα μαθαίνει ο νέος, προκειμένου να είναι ένα χρήσιμο - αλλά αναλώσιμο - «μπουλόνι» στην επιχείρηση. Μόνη απάντηση σε όλες αυτές τις αντιδραστικές πολιτικές είναι η πάλη για το δικαίωμα στη μόρφωση και τη δουλιά, ο αγώνας για Ενιαίο Δωδεκάχρονο Υποχρεωτικό Σχολείο, για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.