Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

Πειραματικά σχολεία ΤΠΕ

Αναρτώ και στο ιστολόγιό μας δύο αναρτήσεις που έκανα στο forum των συζητήσεων στο portal των επιμορφωτών Β΄Επιπέδου σχετικά με τη δημιουργία πειραματικών σχολείων ΤΠΕ προκειμένου να διευρυνθεί η συζήτηση.









1η ανάρτηση:

Η συζήτηση για τα δικαιώματα χρήσης του εργαστηρίου είναι χρήσιμη προκειμένου να γίνουν γνωστές εμπειρίες και πρακτικές. Πάντως αρκετά θέματα προβλέπονται στον Κανονισμό Λειτουργίας των Σχολικών Εργαστηρίων.

Νομίζω όμως πως πρέπει να πάμε ένα βήμα μπρος. Εκτίμηση προσωπική μου είναι πως πρέπει να αρχίσουμε τη συζήτηση περί δημιουργίας πειραματικών σχολείων ΤΠΕ. Ένα (τουλάχιστον) πειραματικό σχολείο ΤΠΕ (Δημοτικό – Γυμνάσιο και Λύκειο, εφόσον γίνει πράξη η αποδέσμευσή του από τις εισαγωγικές εξετάσεις στη Γ/θμια Εκπ/ση) μπορεί να δημιουργηθεί στην έδρα κάθε νομού (στις μεγάλες πόλεις και περισσότερα).

Στελέχωση: Η στελέχωση των σχολείων αυτών μπορεί να ξεκινήσει με τους επιμορφωτές και τους επιμορφούμενους στα προγράμματα Β΄ Επιπέδου (ή άλλα προηγούμενα προγράμματα) αλλά και με εκπαιδευτικούς που έχουν πιστοποιηθεί τουλάχιστον στις βασικές δεξιότητες χρήσης ΤΠΕ (Α΄ Επιπέδο) με τον όρο να συμμετέχουν σε προγράμματα ενδοσχολικής πια επιμόρφωσης Β΄ Επιπέδου μέσα στα πειραματικά Σχολεία ΤΠΕ από τους υπόλοιπους συναδέλφους. Ακόμα και για τους συνάδελφους που δεν υπάρχουν επιμορφωτές Β΄ Επιπέδου ειδικότητας στο νομό, θα μπορούσαν να επιμορφωθούν στο Γενικό Μέρος από επιμορφωτές άλλης ειδικότητας και κατόπιν μέσω μιας Πλατφόρμας Ασύγχρονης Τηλεκπαίδευσης –Μoodle (και σε μόνιμη πλέον βάση ) να προωθείται η επιμόρφωση και στο Ειδικό Μέρος. Το ίδιο μπορεί να ισχύσει και για τις ειδικότητες που δεν έχει προβλεφθεί Επιμόρφωση Β΄ Επιπέδου (π.χ. ΠΕ01, ΠΕ06, ΠΕ09, ΠΕ10 κλπ). Σε τακτά διαστήματα είναι δυνατό να οργανώνονται επιμορφωτικές συναντήσεις σε περιφερειακό επίπεδο για την καλύτερη προώθηση της επιμόρφωσης ανά ειδικότητα.

ΑΠΣ- υποδομές: Τα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών μπορεί να μην είναι ριζικά διαφορετικά από τα ισχύοντα, αλλά οπωσδήποτε με άλλη φιλοσοφία προσέγγισης. Το μοντέλο εισαγωγής των ΤΠΕ μπορεί να είναι το πραγματολογικό στοχεύοντας αργότερα και στο ολιστικό.

Οι σχολικές υποδομές ίσως δεν αποτελέσουν τελικά το δυσκολότερο εμπόδιο (έρχεται το…ΕΣΠΑ). Μπορούμε να έχουμε εργαστήριο Η/Υ σε κάθε αίθουσα (κατά το πρότυπο των σχολείων στο πρόγραμμα ΣΕΠΠΕ) ή κάποιες φορητές μονάδες ή ακόμα να αξιοποιήσουμε και την περίπτωση του OLPC – ήδη στην Ιταλία υπάρχει ανάλογη απόπειρα.

Σε επόμενες φάσεις, η σχετική εμπειρία και η γνώση που θα αποκτηθεί στα πλαίσια αυτών των σχολείων θα μπορούσε να κωδικοποιηθεί, να αξιολογηθεί και τέλος να αξιοποιηθεί και στις υπόλοιπες σχολικές μονάδες.

Δε γνωρίζω αν ήδη υπάρχουν άλλες προσεγγίσεις για το θέμα. Οι δικές σας;


Ακολούθησαν σχόλια συναδέλφων που αφορούσαν στα ΑΠΣ και επιφυλάξεις σχετικά με το ενδεχόμενο να περιοριστεί η αξιοποίηση των ΤΠΕ μόνο σε αυτά τα σχολεία.

2η ανάρτηση:

Φαίνεται ότι υπάρχει ενδιαφέρον και ότι το θέμα απασχολεί κι άλλους συναδέλφους.

Καταρχήν να διευκρινίσω ότι με την πρώτη μου αυτή προσέγγιση στο θέμα δεν εννοώ να δημιουργηθεί μια ομάδα «προνομιούχων» μαθητών ή συναδέλφων δασκάλων – καθηγητών μέσω των πειραματικών σχολείων. Ένα πειραματικό σχολείο ΤΠΕ αυτή τη στιγμή ίσως αποτελέσει ένα ρεαλιστικό, το πρώτο από μια σειρά άλλων επόμενων βημάτων, προκειμένου οι ΤΠΕ να διαχυθούν –μεσοπρόθεσμα- σε όλη την εκπαιδευτική διαδικασία. Προτείνω, λοιπόν, να συζητήσουμε σε αυτή τη φάση την περιορισμένη εισαγωγή των ΤΠΕ σε πειραματικά σχολεία για τους εξής πρακτικούς λόγους:

  1. Νομίζετε ότι τώρα μπορούν οι ΤΠΕ να εισαχθούν καθολικά (έστω υποστηρικτικά) στην εκπαιδευτική μας πραγματικότητα; Με ποιες υποδομές; Το κόστος θα ήταν δυσθεώρητο έως απαγορευτικό. Αν όμως εισαχθούν πιλοτικά σε σχολεία ΤΠΕ, το ζήτημα αυτό είναι διαχειρίσιμο.
  2. Με ποιο εκπαιδευτικό προσωπικό; Το πρόβλημα δε λύνεται με το να προβλέψουμε καθολικά επιμορφωτικά προγράμματα. Είναι δυνατόν να επιμορφωθούν όλοι οι εκπαιδευτικοί; Θα χρειαζόταν πάρα πολύς χρόνος και χρήμα. Το σημαντικότερο (το ανέφερε ο συνάδελφος) είναι ότι αρκετοί συνάδελφοι βλέπουν τις ΤΠΕ με καθαρά τεχνοφοβικό μάτι φτάνοντας στην κατηγορηματική άρνηση (επικαλούμενοι ακόμα και παιδαγωγικές επιφυλάξεις). Σε ένα όμως πειραματικό σχολείο ΤΠΕ θα μπορούν να διδάσκουν εκπαιδευτικοί που, αν μη τι άλλο, δε στέκονται αρνητικά απέναντι στις ΤΠΕ (κριτικά να στέκονται είναι εξαιρετικά χρήσιμο).
  3. Όσον αφορά στα ΑΠΣ εκεί χωράει πράγματι πολλή συζήτηση. Είναι σε όλους γνωστό το άγχος «να βγει η ύλη» (σε μένα εντονότερο - διδάσκω στο Λύκειο). Σκεφτείτε όμως αν κάθε συνάδελφος συμμετείχε με ένα μόνο σενάριο διδασκαλίας ανά 3/μηνο ή 4/μηνο, πώς αυτό που ονομάζουμε «ψηφιακός γραμματισμός» θα γινόταν πολύ σύντομα πράξη για τους μαθητές αυτών των σχολείων. Μετρήστε απλά πόσες φορές ο μαθητής των σχολείων αυτών θα εργαζόταν με σενάρια διδασκαλίας βασισμένα στις ΤΠΕ κάθε 3/μηνο ή 4/μηνο, αλλά και με πόσα πράγματα θα εξοικειωνόταν στα πλαίσια της ημιτυπικής ή άτυπης εκπαίδευσης. Προφανώς θα χρειαστεί να υπερβούμε συμβατικές δεσμεύσεις (ωριαία διαγωνίσματα τριμήνου, ωρολόγια προγράμματα κλπ).
  4. Το θέμα αν θα έχουμε 1,2,3, εργαστήρια Η/Υ θεωρώ ότι μπορούμε να το λύσουμε. Η τεχνολογία –ευτυχώς –εξελίσσεται. Υπάρχουν ελληνικές πόλεις όπου αναπτύσσεται το ασύρματο μητροπολιτικό δίκτυο.
  5. Ήδη υπάρχουν και λειτουργούν (με πλείστα όσα προβλήματα) «ειδικά» σχολεία (π.χ. Μουσικά). Οι επενδύσεις σε αυτά λ.χ. τα σχολεία είναι τεράστιες (μουσικά όργανα αίθουσες κλπ) δε βρέθηκε κανείς να πει «οι προνομιούχοι μαθητές και καθηγητές των μουσικών σχολείων» -το αντίθετο θα έλεγα (έχω σχετική εμπειρία). Με όλ’ αυτά θέλω να πω ότι υπάρχει προηγούμενο «διαφορετικών» σχολείων και δεν μπορούμε καθετί που ξεφεύγει από τον «κανόνα» να το θεωρούμε ελιτίστικο. Άλλωστε αυτή τη στιγμή ανάγκη είναι να γίνει ένα πρώτο βήμα. Αν αυτό το βήμα βρει ανταπόκριση και έχει αποτελέσματα, τότε θα μπορούμε να συζητάμε (και να απαιτούμε) και για γενικευμένη εισαγωγή ΤΠΕ στην εκπαιδευτική διαδικασία.
  6. Συμφωνώ με το συνάδελφο που προτείνει τώρα που γίνεται συζήτηση για τα ΑΠΣ συντεταγμένα να εκφράσουμε την άποψή μας, διαφορετικά θα αναλωνόμαστε σε γκρίνιες για το…ποιος έχει σειρά σήμερα να χρησιμοποιήσει το εργαστήριο.
  7. Επιτρέψτε μου να πω πάντως πως το δίλημμα «ή σε όλα τα σχολεία και τώρα να εισαχθούν οι ΤΠΕ ή σε κανένα», δεν είναι παραγωγικό. Για άλλη μια φορά θα βλέπουμε το τρένο να περνάει. Στην Κύπρο, μαθαίνω, έχουν κάνει κάποια πρώτα βήματα.




3 σχόλια:

Stergios Nastopoulos είπε...

Οπως καταλαβαίνω, Νίκο, έχουμε μπει για τα καλά στο χορό των ΤΠΕ στην Εκπαίδευση, τόσο, όσο, πιθανόν, δεν θα έπρεπε. Δεν ξέρω αν διάβασες την ανάρτησή μου, όπου εκφράζω ένα σκεπτικό και μια πρόταση που δεν είναι αρνητική ως προς τα Πειραματικά Σχολεία με ΤΠΕ. Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο αποδέκτης μιας τέτοιας πρότασης, αν η συγκυρία είναι τέτοια, ώστε το ΥΠΕΠΘ να μας λάβει σοβαρά υπόψη ή έχει κατά νουν να εισάγει τις ΤΠΕ στην Εκπαίδευση και με ποιο μοντέλο. Ειλικρινά διερωτώμαι αν μιλάμε έτσι για να μιλάμε. Είδατε πουθενά καμιά σχετική ανακοίνωση, που δεν έχω υπόψη; Ο προβληματισμός υπαρκτός και καλά κάνουμε. Αν ο σύλλογος που εκπροσωπεί τους ΤΠΕ-ούχους στην Εκπαίδευση (πώς αλλιώς να μας χαρακτηρίσω;) έχει κάτι να προτείνει, ας προτείνει, να το δούμε. Κάθε προσφορά δεκτή. Εκείνο που θα με ενοχλούσε όμως αφάνταστα, και απελθέτω απ' εμού, είναι να θεωρήσουμε ότι τώρα που τελειώνουν τα σεμινάρια και το μέλλον αόρατον να προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε και να διεκδικούμε, προνομιακώς ίσως, θέσεις σε πειραματικά σχολεία, θεωρώντας- και είναι έτσι- ότι ο ρόλος μας έχει λήξει. Ως γνωστόν πριν από μας προηγήθηκαν και άλλοι επιμορφωτές που ανήκαν σε άλλα προγράμματα(βλ. ενδοσχολική επιμόρφωση) και τώρα πια έχουν πέσει στα αζήτητα . Με απλά λόγια: Το αίτημα, εν όψει της "ανεργίας" να "κάνω την τύχη μου" σε κάποιο πειραματικό ΤΠΕ κάπως δεν μου κολλάει, με ενοχλεί ολίγον, βρε αδερφέ. Να ήταν αλλιώς τα πράγματα ή να ετοίμαζε το ΥΠΕΠΘ κάτι χειροπιαστό και άμεσο, να το συζητήσω. Αλλά τώρα; Να βγούμε στο δρόμο να "ζητιανεύουμε" "δουλειά"; Δεν ξέρω πώς θα το πάρεις, αλλά το βλέπω συναισθηματικά το πράγμα: Αν μας θέλουν, εδώ είμαστε. Αν έχουν τη βούληση να προωθήσουν τις ΤΠΕ στην Εκπαίδευση, ας στήσουν τους μηχανισμούς, όποιοι κι αν είναι. Δεν θα παρακαλάμε κιόλας...

Νίκος Καρύδης είπε...

Στέργιο, είδα τους προβληματισμούς σου σtο forum και τους συμμερίζομαι. Δουλειά, δόξα τω Θεώ, έχουμε.Και με το παραπάνω θα έλεγα. Ανάγκη δεν έχουμε κανένα-ευτυχώς.
Για να προκύψει όμως κάποια ώριμη πρόταση όσον αφορά στις ΤΠΕ, πρέπει να έχει προηγηθεί ένας ώριμος διάλογος.Όσοι πιο πολλοί εμπλακούμε σε αυτόν το διάλογο τόσο περισσότερο θα φωτιστεί ο ένας από τον άλλο.
Το αν θα μετέχω σε ένα "πειραματικό σχολείο", αυτό καθεαυτό λίγο με απασχολεί. Εσύ, πάντως, αν δημιουργούνταν δε θα ήθελες να συμμετάσχεις;
Επειδή όμως ενεπλάκην με τις ΤΠΕ και αποδέχομαι ότι αυτή τη στιγμή μπορούν να κομίσουν μια εναλλακτική καινοτομική πνοή στην εκπαίδευση που όλοι ζητάμε (απλά γιατί το πράγμα έχει "πιάσει πάτο"), διατυπώνω κι εγώ όπως και άλλοι την άποψή μου. Αν δεν το κάνουμε, πιστεύω θα ήμαστε ανακόλουθοι προς τους εαυτούς μας και προς όσα λέγαμε τόσο καιρό στους συναδέλφους.Θα ήταν μάλιστα περισσότερο ανήθικη η σιωπή, γιατί θα αποδείκνυε ότι σκοπός μας ήταν η αποζημίωση "ενός πολλαπλασιαστή" (ήθελα να γνώριζα εκείνον που έφτιαξε αυτή τη λέξη)και μετά "...πάμε γι' άλλα".
Έχουν περάσει πάντως οι εποχές, Στέργιο, που ψάρευε κανείς σε...θολά νερά κι αυτό το γνωρίζουν πια και οι πέτρες...

Stergios Nastopoulos είπε...

Εχεις δίκιο, Νίκο, αλλά ποιος θα σ' ακούσει. Σαν "παλιά καραβάνα" έχουν δει πολλά τα μάτια μου μέχρι τώρα στο Ελληνικό Σχολείο. Δεν μου μένουν περιθώρια πια για ρομαντισμούς. Δεν λέω οτι το να είσαι ρομαντικός είναι κακό, το αντίθετο μάλιστα, αλλά μέχρι τώρα έχω αποκομίσει οτι οι όποιοι γραφειοκράτες δεν διακετέχονται από κανένα τέτοιου είδους συναίσθημα. Για να μιλήσω σαν φυσικός, η αδράνεια του συστήματος (με τη φυσική του έννοια) είναι πολύ μεγάλη. Σαν νέος καθηγητής που είσαι, ίσως προλάβεις να δεις και Πειραματικά σχολεία με ΤΠΕ, ίσως και γενίκευση της εισαγωγής τους στην Εκπαίδευση. Εγώ, μάλλον όχι, οπότε, τι να επιδιώξω; Μακροπρόθεσμα, θα γίνουν ολ' αυτά. Εδώ δεν ισχύει "στη βράση κολλάει το σίδερο". Δεν υπάρχουν οι προυποθέσεις και -μάλλον- η βούληση να γίνουν όσα προτείνουμε. Πολύ απλά: το πράγμα κοστίζει- και δεν περνάμε περίοδο "παχιών αγελάδων". Το να το συζητάμε είναι καλό, δημιουργεί κάποιο κλίμα. Αρκεί να μην το "φάει ο γάιδαρος":-). Εκτός κι αν έρθουν οι κουτό-Φραγκοι και με καμια ντιρεκτίβα μας/τους βάλουν τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι, και τότε θα τρέχουμε. Ετσι δε γίνεται συνήθως στο Ελλαντιστάν; Μόνο που είναι κρίμα να μη μπορούμε να προωθήσουμε κάτι-έστω κάτι-μόνοι μας...