Glogster, διασκεδάζω μαθαίνοντας ή μαθαίνω διασκεδάζοντας

Το ανακάλυψα τυχαία. Το social internet έχει τόσα πολλά καλούδια, που κάθε μέρα βρίσκεις και κάτι. Το είχε χρησιμοποιήσει μια συνάδελφος από την Αμερική για πρώτη σελίδα στο wiki που έφτιαξε για ένα project και σκέφτηκα "πώς το έκανε τόσο ωραίο;" Υπάρχει και ο όρος "glog". Θα μου πείτε τι ψάχνεις τώρα, εδώ παίζουμε το παιχνίδι "κλέφτες κι αστυνόμοι", γιατί να παίξουμε αλλιώς, "εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε-γέλασε". Όμως το βρήκα όμορφο. Και πολύ δημιουργικό. Πολλοί γράφουν για την αγάπη τους, άλλοι για τη μουσική ή το συγκρότημα που αγαπούν, άλλοι για να σχολιάσουν ό,τι τους απασχολεί. Και έχει fans αρκετούς ανάμεσα στους έφηβους. Μπορείς να το ενσωματώσεις σε μια ιστοσελίδα σαν home page και να βάλεις fancy υπερσυνδέσμους καθώς και υπερμεσικά στοιχεία. Χαριτωμένο. Μπορείς να συνθέσεις επίσης μια ωραία πολυμεσική εορταστική κάρτα. Όμως, σκέφτηκα, μήπως χρησιμοποιείται και στην τάξη; Έκανα μια αναζήτηση και βρήκα αρκετά. Έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντί για poster σε ένα project, ακόμη και για εργασίες για το σπίτι. Κάτι σαν Powepoint, αλλά όχι το ίδιο. Φτιάχνει στην πραγματικότητα flash video. Δυνατότητες δημιουργικότητας απεριόριστες. Το μόνο κακό είναι οτι δεν παίρνει ελληνικά (ακόμα), παίρνει κινέζικα ή κορεάτικα, αν θέλετε:-)) , οπότε θα πρέπει να αποθηκεύσεις τα ελληνικά κείμενα σαν εικόνες, .jpg, ας πούμε. Για να μη φλυαρώ άλλο, δείτε μερικά εκπαιδευτικά:
http://nazeemaaslam.glogster.com/Alphabet-Motivation-/
http://suziq56.glogster.com/glog-340-655/
http://schsap.glogster.com/RevolutionaryWar/
http://cybrarian.glogster.com/glog-61/
Δοκιμάστε το για να στείλετε καμιά κάρτα, ολοδικιά σας, μέρες που 'ναι. Με τέτοια κρίση πού να τρέχεις σε Ταχυδρομεία και να πληρώνεις γραμματόσημα:-) Εκτός αν... αξίζει τον κόπο;-)

ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ ΞΕΧΝΑΤΕ ...

Aμ δε...

Το διπλανό (περίφημο και πολυαναμενόμενο) άρθρο 22 περιέχεται στο σχέδιο νόμου για τα ΕΠΑΛ. Δείτε όμως που αναφέρει ότι η αμοιβή "...δεν μπορεί να είναι ανώτερη από το ήμισυ των μηνιαίων αποδοχών…".

Αυτό μας είπαν προφορικά και γραπτά με τις διάφορες εγκυκλίους; Κάπου στο portal μας παρέπεμπαν σε σχετική εγκύκλιο.

Το παραπάνω σημαίνει ότι θα πάρουμε τελικά τα μισά λεφτά, εκτός αν καταλαβαίνω κάτι λάθος.

Μας έλεγαν δε ότι μπορούμε να πάρουμε 1, 5 πρόγραμμα ο καθένας κλπ.

"Καταταγείτε, καταταγείτε μας έλεγαν... Θα γνωρίσετε καινούριους τόπους μας έλεγαν..."

έλεγε ο δύσμοιρος ρωμαίος λεγεωνάριος στον ASTERIX.

Δείτε το ίδιο στην Ars longa vita brevis. Επίσης το ίδιο και στο φερώνυμο ιστολόγιο "Απλήρωτοι επιμορφωτές..."

Κατά τ' άλλα

Καλά Χριστούγεννα και

Καλή Πρωτοχρονιά

σε όλους!!!!

Να τα πούμε;

Τα Κάλαντα των Χριστουγέννων

με τη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος


"Εάν το Πάσχα είναι η λαμπρότατη του Χριστιανισμού εορτή , τα Χριστούγεννα βεβαίως είναι η γλυκύτατη και συγκινητικωτάτη, και δια τούτο ανέκαθεν εθεωρήθη ως οικογενειακή κατ’ εξοχήν εορτή"
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

η κάρτα είναι από την άσπρη λέξη

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

Ανακοίνωση της ΟΛΜΕ για την απόπειρα δολοφονίας του μαθητή

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Το ΔΣ της ΟΛΜΕ καταδικάζει απερίφραστα τη δολοφονική ενέργεια ενάντια σε μαθητή, μέλος του 15μελούς Συμβουλίου του 1^ου Γενικού Λυκείου Περιστερίου.

Για τους εκπαιδευτικούς, η νέα αποτρόπαιη πράξη εντάσσεται σε ένα γενικότερο κλίμα εκφοβισμού της νέας γενιάς. Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι σοβαρότατες, διότι όσο συντηρείται και αναπαράγεται, με τις δικές της επιλογές, η δυσφημιστική εκστρατεία ενάντια στους αγώνες των νέων, των μαθητών/μαθητριών και των εργαζομένων όλο και περισσότερο θα οπλίζονται χέρια δολοφόνων, θα στοχοποιούνται νέοι, μαθητές και μαθήτριες που πρωταγωνιστούν στις κινητοποιήσεις.

Το ΔΣ της ΟΛΜΕ καλεί τους εκπαιδευτικούς και κάθε σκεπτόμενο πολίτη να σταθούν συνοδοιπόροι και αρωγοί στα δίκαια αιτήματα της νέας γενιάς. Να ορθώσουμε όλοι μαζί, με κάθε θεμιτό μέσο και πρόσφορο τρόπο, ένα δημοκρατικό κλοιό υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας και αλληλεγγύης στη νεολαία.

Το ΔΣ της ΟΛΜΕ καλεί τη νέα γενιά να διεκδικήσει όλα τα δικαιώματά της στη ζωή, στην εκπαίδευση και στην εργασία, όλα τα δημοκρατικά δικαιώματά της, περιφρουρώντας ταυτόχρονα τους αγώνες της.

Το ΔΣ της ΟΛΜΕ καλεί τους εκπαιδευτικούς και όλους τους εργαζόμενους σε ενότητα και επαγρύπνηση. Καμιά δολοφονική ενέργεια δεν μπορεί να ανακόψει το κίνημα εργαζομένων και νεολαίας για ένα καλύτερο μέλλον

Πηγή: alfavita

Το χιούμορ όμως δεν το χάνουμε.

Μπορεί ως λαός να χάσαμε και να χάνουμε πολλά, όμως το ευρηματικό χιούμορ δεν το χάνουμε.

Υ.Γ.:Μόλις διαπίστωσα ότι δεν είχαμε ετικέτα Χιούμορ (;!)

Mε όπλο τους στίχους-28 ποιητές γράφουν για τα γεγονότα των ημερών

Αναδημοσιεύω από το ηλεκτρονικό περιοδικό για την ποίηση e-poema

Το ηλεκτρονικό περιοδικό για την ποίηση e-poema παίρνει την πρωτοβουλία να συσπειρώσει εγνωσμένους Ελληνες ποιητές -της παλαιότερης και της νεότερης γενιάς- με στόχο μια διαφορετική αντιμετώπιση και τοποθέτηση έναντι της περιρρέουσας πραγματικότητας των τελευταίων ημερών. Με μόνο όπλο τους στίχους.

Συμμετέχουν με ποιήματα γραμμένα εν θερμώ ή, σε περιπτώσεις, με ήδη υπάρχοντα τα οποία προφητικά ταιριάζουν στην περίσταση, οι:

Μαριγώ Αλεξοπούλου, Νάνος Βαλαωρίτης, Γιώργος Βέης, Φοίβη Γιαννίση, Mιχάλης Γκανάς, Βερονίκη Δαλακούρα, Γιώργος Δουατζής, Γιάννης Ευθυμιάδης, Σταύρος Ζαφειρίου, Δημήτρης Καλοκύρης, Γιάννης Κοντός, Γιάννης Λειβαδάς, Χριστόφορος Λιοντάκης, Γιώργος Μαρκόπουλος, Μιχαήλ Μήτρας, Γιώργος Μπλάνας, Δάφνη Νικήτα, Λευτέρης Ξανθόπουλος, Παυλίνα Παμπούδη, Μιχάλης Παπαντωνόπουλος, Γιάννης Η. Παππάς, Στρατής Πασχάλης, Σταμάτης Πολενάκης, Βασίλης Ρούβαλης, Ντίνος Σιώτης, Γιάννης Στίγκας, Νατάσα Χατζιδάκι, Γιώργος Χουλιάρας.

Τα 28 ποιήματα είναι μια ελάχιστη αντίδραση στα τρέχοντα γεγονότα, ένα αντίδοτο στην κατάθλιψη, την απαξίωση και την αίσθηση υποχώρησης των πάντων, σε πολιτιστικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.
Το ανθολόγιο που προκύπτει από αυτή την αυθόρμητη κίνηση, δημοσιεύεται άμεσα στο περιοδικό (www.e-poema.eu) και ήδη αποστέλλεται σε περίπου 7.000 παραλήπτες e-mail, ως «Ποίημα της εβδομάδας».

Με όπλο τους στίχους

Ποιήματα εμπνευσμένα ακριβώς τη στιγμή των γεγονότων. Είκοσι επτά ποιητές απευθύνουν τη δική τους διαμαρτυρία, την τοποθέτησή τους, μια ελάχιστη αντίδραση με τη «φωνή» τους, στην πραγματικότητα που ζει η Ελλάδα τις τελευταίες ημέρες. Προσδοκούν να συνεισφέρουν, με μοναδικό γνώμονα κάποιες αξίες και δικαιώματα˙ ως πολίτες, συμμέτοχοι, δημιουργοί και συνένοχοι. Τα ποιήματα δεν είναι παρά αιχμές διατυπωμένες σε στίχους αντί για διακηρύξεις, πολιτικολογία ή, το χειρότερο, απαθή σιωπή. Με αυτόν τον ελάχιστο τρόπο, οι παρόντες ποιητές εξανίστανται και στέκονται απέναντι στη βία και τις καταστροφές όσο και την υποτίμηση, την αναξιοπρέπεια, την όποια δύναμη επιβολής.

Η συντακτική ομάδα του (.poema..)

MAD WORLD

Επειδή είμαστε ακόμη μουδιασμένοι ... και ανατριχιάζουμε με τη συνέχεια...



Τears for fears - Mad World
(η απόδοση στα ελληνικά δική μου)

Παντού τριγύρω υπάρχουν γνώριμα πρόσωπα
φθαρμένα μέρη, φθαρμένα πρόσωπα
χαρούμενοι και πρωινοί
για τις καθημερινές διαδρομές τους
δεν πηγαίνουν πουθενά, δεν πηγαίνουν πουθενά

Τα δάκρυα γεμίζουν τα γυαλιά τους
καμία έκφραση, καμία έκφραση
κρύβω το κεφάλι μου,
θέλω να πνίξω τη θλίψη μου
δεν υπάρχει αύριο, κανένα αύριο

Και το βρίσκω λιγάκι αστείο, το βρίσκω λιγάκι θλιβερό
τα όνειρα στα οποία πεθαίνω
είναι τα καλύτερα από όσα είχα ποτέ

Δεν μπορώ εύκολα να στο πω
δεν μπορώ εύκολα να σκεφτώ
πως οι άνθρωποι κάνουν κάνουν κύκλους γύρω-γύρω
είναι ένας πολύ, πολύ τρελός κόσμος,
τρελός κόσμος

Τα παιδιά περιμένουν τη μέρα
που θα νιώσουν καλά, ευτυχισμένα γενέθλια
φτιαγμένα να νιώθουν, όπως θα 'πρεπε να νιώθει κάθε παιδί

Κάτσε κι άκουσε, κάτσε κι άκουσε
πήγα σχολείο και ήμουν πολύ αγχωμένος
κανείς δε με ήξερε,κανείς δε με ήξερε
Γειά σου δάσκαλε, πες μου ποιο είναι το μάθημά μου;
κι εκείνος με κοίταξε διερευνητικά, με κοίταξε διερευνητικά

Και το βρίσκω λιγάκι αστείο,το βρίσκω λιγάκι θλιβερό
τα όνειρα στα οποία πεθαίνω
είναι τα καλύτερα από όσα είχα ποτέ

Δεν μπορώ εύκολα να στο πω
δεν μπορώ εύκολα να σκεφτώ
ότι οι άνθρωποι κάνουν κάνουν κύκλους γύρω-γύρω
είναι ένας πολύ, πολύ τρελός κόσμος,
τρελός κόσμος

For What Its Worth

There's somethin' happenin' here
What it is ain't exactly clear
There's a man with a gun, over there
Tellin' me I got to beware

(I think it's time we)
Stop, children, what's that sound?
Everybody look - what's goin' down?

There's battle lines bein' drawn
Nobody's right if everybody's wrong
Young people speakin' their minds
Gettin' so much resistance from behind

(It's time we)
Stop, hey, what's that sound?
Everybody look - what's goin' down?

What a field day for the heat
A thousand people in the street
Singin' songs and carryin' signs
Mostly sayin', "hooray for our side"

(It's time we)
Stop, hey, what's that sound?
Everybody look - what's goin' down?

Paranoia strikes deep
Into your life it will creep
It starts when you're always afraid
Step out of line, the man come and take you away

(We better)
Stop, hey, what's that sound?
Everybody look - what's goin' down?
(We better)
Stop, hey, what's that sound?
Everybody look - what's goin' down?
(We better)
Stop, now, what's that sound?
Everybody look - what's goin' down?
(We better)
Stop, children, what's that sound?
Everybody look - what's goin' down?

Στον Αλέξη, που μπορεί να ήταν και μαθητής στο σκολειό μου.

Βεβαίωση παρακολούθησης ΠΑΚΕ

Σε μερικά ΠΑΚΕ δόθηκε η βεβαίωση παρακολούθησης των 35ο ωρών।
Μήπως κανείς γνωρίζει κάτι για το ΠΑΚΕ Ιωαννίνων।

Τι θα πει...

Δεν ήξερα την φράση και την έμαθα...
"Σύμφωνα με την υφιστάμενη νομοθεσία (Ν. 3205/2003 «Μισθολογικές ρυθμίσεις λειτουργών και υπαλλήλων του Δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ. και Ο.Τ.Α., μονίμων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, και αντιστοίχων της Ελληνικής Αστυνομίας, του Πυροσβεστικού και Λιμενικού Σώματος και άλλες συναφείς Διατάξεις» όπως τροποποιήθηκε με τον Ν. 3408/2005 τον οποίο εισηγήθηκε το Υπουργείο Οικονομικών) προβλέπεται πρόσθετη αμοιβή μέσω Κ.Υ.Α. μόνο για όσους δημόσιους υπαλλήλους παρέχουν έργο στο πλαίσιο συλλογικού οργάνου, ενώ δε δίνεται η δυνατότητα πρόσθετης αμοιβής σε όσους εκτελούν «κατά μόνας» εργασία πέρα από τα συνήθη καθήκοντα.........

Στο πλαίσιο της Πράξης "ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Α/ΘΜΙΑΣ & Β/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΕ ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΤΠΕ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ", απασχολήθηκαν από τον Μάιο 2006 έως και 30-6-2008 δημόσιοι υπάλληλοι παρέχοντας «κατά μόνας» εργασία, πέρα από τα συνήθη καθήκοντα τους, ως επιμορφωτές Δημοσίων Κέντρων Στήριξης Επιμόρφωσης (Κ.Σ.Ε.) ή συντονιστές Δημοσίων Κ.Σ.Ε. ή καταχωριστές Δημοσίων Κ.Σ.Ε. και των οποίων την αμοιβή δεν μπορεί να καταβάλει η Υπηρεσία μας, λόγω των όσων αναφέρθηκαν παραπάνω.

Νομοθετική ρύθμιση που θα προωθηθεί στο άμεσα προσεχές διάστημα, θα δώσει τη δυνατότητα στο Υπουργείο για την πληρωμή των δεδουλευμένων στους ανωτέρω δικαιούχους."

Βεβαίως και εργαστήκαμε "κατά μόνας". Πήραμε εργασία και για το σπίτι. Ε., τι νομίζατε; Μου θυμίζει το αείμνηστο και αμίμητο Καραμανλικό "Θα σας κάνω Σιαμονί". Μόνο που εμείς γίναμε κατά μόνας...Σιαμονί.

Υ.Γ. Τι με βάζει ο διάολος και γράφω βραδιάτικα... Αλλά ζήσε Μάη μου...άμεσα στο προσεχές διάστημα.

Κινδυνεύουν να χάσουν τα δεδουλευμένα τους οι επιμορφωτές!!!

Κινδυνεύουν να χάσουν τα δεδουλευμένα τους οι επιμορφωτές!!!

02/12/2008 15:02

Πάγια φαίνεται πως αποτελεί η τακτική της Δ/νσης Εφαρμογής Προγραμμάτων ΕΕ του ΥΠΕΠΘ να καθυστερεί τις πληρωμές δεδουλευμένων .
Συγκεκριμένα οι επιμορφωτές Β επιπέδου του έργου «Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών στη χρήση και αξιοποίηση των ΤΠΕ στην Εκπαιδευτική Διδακτική διαδικασία» του ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ / Γ’ ΚΠΣ. πληροφορηθήκαμε ότι υφίσταται πρόβλημα με το τεχνικό δελτίο του έργου που λήγει επίσημα αύριο και υφίσταται κίνδυνος παραγραφής των δεδουλευμένων.

Και τούτο επειδή η διαχειριστική αρχή επέστρεψε τα παραστατικά πληρωμής των προγραμμάτων από το 2006 μέχρι σήμερα, με το αιτιολογικό ότι Ειδική Υπηρεσία Εφαρμογής Προγραμμάτων ΚΠΣ του ΥΠΕΠΘ δεν μπορεί να είναι και ο φορέας επιμόρφωσης, όπως λ.χ. είναι τα πανεπιστήμια και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (…) Με άλλα λόγια, θα απαιτηθεί νέα νομοθετική ρύθμιση (όπως συνέβη και για την περίοδο 2002-05, κατά την επιμόρφωση/ πιστοποίηση στις ΤΠΕ α΄ επιπέδου από την ίδια υπηρεσία).

Συνιστά σκάνδαλο το γεγονός ότι το ΥΠΕΠΘ γνώριζε ότι οι εκπαιδευτικοί που θα συμμετείχαν στη διαδικασία της επιμόρφωσης Β επιπέδου ως επιμορφωτές, δε θα μπορούσαν βάσει του Νόμου να αποζημιωθούν. Το στοιχείο αυτό αποκρύφτηκε και οι εκπαιδευτικοί κλήθηκαν- 2 φορές από τότε- με επίσημες προσκλήσεις εκδήλωσης ενδιαφέροντος να συμμετέχουν στις διαδικασίες. Αποτέλεσμα αυτού είναι σήμερα να υπάρχει ο κίνδυνος οριστικής απώλειας των χρημάτων, μιας και η διαχειριστική αρχή του 3ου ΚΠΣ ολοκληρώνει το έργο της την 31-12-2008 και νομικό πλαίσιο για την εκκαθάριση των οφειλών προς τους εκπαιδευτικούς δεν υπάρχει.

Πηγή:esos.gr

Στα Λύκειά σας...

Αφορμή για την ανάρτηση αυτή στάθηκε ένα βίντεο, που είδα προχτές, όταν έψαχνα πώς να βρω κάποια τεχνική να κερδίσω την Γ' τάξη μου στη Φυσική Γενικής Παιδείας. Το παρακάτω:



Έβλεπα και ξανάβλεπα το βίντεο και αναλογιζόμουν: Τι κακό έκανα και δεν μπορώ να κεντρίσω τα παιδιά, όπως η κυρία του βίντεο. Μήπως είμαι κακός δάσκαλος; Μήπως δε γνωρίζω την διδακτέα ύλη; Μήπως δεν κάνω διάλογο και δεν ρωτώ; Αντ' αυτού εισπράττω παγερή αδιαφορία του στυλ: " Άσε μας, ρε φίλε, εσύ κι η Φυσική σου". Και αφού το σκέφτηκα και το ξανασκέφτηκα, έφτασα στο συμπέρασμα ότι ματαιοπονώ. Όχι να χρησιμοποιήσω μοντέρνες μεθόδους, όχι μόνο ΤΠΕ, όχι να τους κάνω πειράματα από το πρωί ως το βράδυ, αλλά ολόκληρο τσίρκο να έφερνα, δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω τα παιδιά να ενδιαφερθούν: Η τράπουλα είναι σημαδεμένη από το Υπουργείο. Το παιχνίδι χαμένο από χέρι. Γιατί; Γιατί απλούστατα τα παιδιά στο σχολείο, ειδικά στην Γ' Λυκείου, έρχονται να ξεκουραστούν για να έχουν δυνάμεις για το φροντιστήριο, στο οποίο άλλα μαθήματα κάνουν και αλλού βρίσκονται στην ύλη σε όσα θα εξεταστούν. Το σεβαστό μου Υπουργείο, που το μόνο που το ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι να νομιμοποιήσει τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια του Εξωτερικού, απλούστατα δεν νοιάζεται για το τι συμβαίνει στο Λύκειο και γενικότερα στη Β'/θμια Εκπαίδευση. Μόνοι, εντελώς μόνοι, παλεύουμε να "βγάλουμε" μια ύλη που δεν ενδιαφέρει τα παιδιά, εφόσον το μάθημα δεν το δίνουν Πανελλήνιες, και προσπαθούν να κερδίσουν δυνάμεις, να περάσουν λίγη ώρα ευχάριστα, έτσι πιεσμένα, για τη μελέτη για το φροντιστήριο στα μαθήματα που θα εξεταστούν. Το μόνο που τους νοιάζει είναι αυτό. Έφτασε το σχολείο να γίνεται ουρά του φροντιστηρίου. Και η Πολιτεία "αγρόν αγοράζει". Με όσους συναδέλφους συζήτησα το πρόβλημα, η απάντηση ήταν μία: "Ασε, ρε φίλε, κάνε κανένα δεκάλεπτο μάθημα, να είμαστε εντάξει με την ύλη και άστα...". Άλλοι πάλι αποφεύγουν να το συζητήσουν. (Συζήτησα και με την κόρη μου, που έδωσε Πανελλήνιες πρόπερσι: "Τι κάνατε στη Φυσική Γενικής Παιδείας;" Απάντηση: "Ξέρω 'γω, κάτι μας έλεγε, αλλά δεν θυμάμαι, δεν μ' ενδιέφερε". Δεν το έδωσε Πανελλήνιες το μάθημα). Πράγματι, είμαστε εντάξει με την ύλη: Κάθε μήνα στέλνουμε ανελλιπώς τη σελίδα του βιβλίου και όλα μέλι- γάλα. Αυτό τους ενδιαφέρει. Αν έχεις μείνει πίσω σε παίρνει τηλέφωνο ο σχολικός σύμβουλος και σου λέει να βιαστείς και απαντάς "εντάξει, κ.σύμβουλε, θα βιαστώ" και μετά λες "μπιιιπππ...". Τι να του εξηγήσεις τώρα. Σαμπως τι θα κάνει...Και να σκεφτείς είναι από τα ποιο ωραία κομμάτια της Φυσικής, η Φυσική του 20ου αιώνα. Κατά τ' άλλα όλα καλά, η Εκπαίδευση δουλεύει ρολόι. Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί.

Υ.Γ.
1) Είμαι εξοργισμένος, γιατί, συν όλα τ' άλλα, μας στέλνουν εγκυκλίους για αναπλήρωση ωρών από καταλήψεις. Και κάνουμε συνεδριάσεις επί συνεδριάσεων του Συλλόγου διδασκόντων για να κάνουμε αναπλήρωση σε τι; Στο τίποτα; Δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν; Να αναπληρώσουμε κάτι που δεν μπορούμε από το σύστημα να κάνουμε; Ποιος πυροδοτεί τις καταλήψεις; Μήπως το ίδιο το σύστημα;
2) Ο τίτλος είναι παρμένος από το ομώνυμο βιβλίο των Ο. Δημητρίου και Κ. Φραντζή.

Το «αντάρτικο» μετεξελίχθηκε σε μόρφωμα

Τα blogs από ρομαντικά οχήματα ενημέρωσης από τα «κάτω», ενσωματώθηκαν σε παραδοσιακά media και έγιναν mainstream

Του Ματθαιου Τσιμιτακη
Την αρχή έκανε ο γνωστός blogger Jason Calacanis και ιδρυτής της πετυχημένης εταιρείας Weblogs, όταν το καλοκαίρι δήλωσε πως παραιτείται από το blogging. «Εχει χάσει πια το νόημά του. Το άγχος να μείνεις στη λίστα με τα δημοφιλέστερα μπλογκ το αποστεώνει από τα πρώτα του νοήματα. Και έπειτα το χρωστάω στην οικογένειά μου» ήταν η δικαιολογία του. Στις αρχές του μήνα ο Economist υπερθεμάτισε υποστηρίζοντας πως τα blogs από ρομαντικά δημόσια ημερολόγια καταγραφής και σχολιασμού της πραγματικότητας, οχήματα ενδυνάμωσης της λαϊκής συμμετοχής στα δημόσια πράγματα και ενημέρωσης από τα «κάτω», ενσωματώθηκαν σε παραδοσιακά Μέσα Ενημέρωσης εταιρείες που στοχεύουν στο κέρδος και πολιτικά κόμματα και έγιναν mainstream. Οι bloggers σε πολλές περιπτώσεις πλέον στο εξωτερικό συνιστούν μια αγορά δίπλα στην παραδοσιακή αγορά των ΜΜΕ. Παρακολουθούμε τον επιθανάτιο ρόγχο των blogs όπως έγραψε πρόσφατα ο γνωστός Ελληνας blogger, Μανώλης Ανδριωτάκης, ή την εξέλιξη του φαινομένου όπως αντέτεινε ένας έτερος blogger, ο Νίκος Αναγνώστου;
Σταδιακή υποχώρηση
«Θεωρώ ότι όντως βιώνουμε μια σταδιακή υποχώρηση του φαινομένου. Μπορεί να συνεχίζει να αυξάνεται ο αριθμός των ιστολογίων, αλλά δεν βλέπουμε ποιοτικές διαφοροποιήσεις που θα δικαιολογούσαν μεγάλη αισιοδοξία», γράφει ο Μανώλης Ανδριωτάκης. «Εν πολλοίς, τα μπλογκ άκμασαν χωρίς να αλλάξουν πολλά πράγματα στο τοπίο των Μέσων ή της κοινωνίας γενικότερα. Αν βλέπουμε να διογκώνεται κάτι με συνέπεια, είναι τους ίδιους τους μπλόγκερ να δρουν υπό καθεστώς πίεσης. Προκειμένου να συντηρούν μεγάλες επισκεψιμότητες, αναγκάζονται να προκαλούν, να βάζουν τίτλους «πιασάρικους», να γίνονται τελάληδες του εμπορεύματός τους, να κινούνται διαρκώς σε τεντωμένο σχοινί, να προσπαθούν εναγωνίως να έλξουν το ενδιαφέρον» συμπληρώνει ο ίδιος.
«Ενώ τα social media παγκοσμίως έπαιξαν το ρόλο ενός «αντάρτικου» απέναντι στην κατευθυνόμενη από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα ενημέρωση που πρόσφεραν τα παραδοσιακά media, πράγμα που, κάπως ρομαντικά, συνέβη αρχικά κι εδώ, σταδιακά, τα πιο πετυχημένα μετεξελίχθηκαν σε μορφώματα που έχουν αρκετές ομοιότητες με τα παραδοσιακά media» επισημαίνει σχετικά σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ιστότοπο της εταιρείας KnowHow ο Νίκος Αναγνώστου. «Αποτέλεσμα; Ηδη να έχει ξεκινήσει έξω η συζήτηση για το μέλλον τους και την αξία τους, με πολλές υπερβολές μεν αλλά και με αρκετές σωστές κριτικές θεωρήσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε μια διόρθωση». Η αιτία αυτής της υποχώρησης βρίσκεται στην ανάδυση νέων μορφών επικοινωνίας στο Διαδίκτυο όπως το facebook, το twitter, το friendfeed κ.ά. να στερούν από τα blogs αρκετό από το ενδιαφέρον του κόσμου.
Σε μια έρευνα που παρουσίασε την περασμένη εβδομάδα το περιοδικό monthly review σε συνεργασία με την εταιρεία ερευνών VPRC καταγράφονται πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία γύρω από την κουλτούρα των Ελλήνων bloggers, τα οποία δείχνουν μια παρέκκλιση της ελληνικής κατάστασης σε σχέση με τα τεκταινόμενα διεθνώς. Σύμφωνα με αυτήν οι Ελληνες bloggers συνιστούν μια νέα κοινωνική ομάδα με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά από την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Νέοι, άνδρες, μορφωμένοι στην πλειοψηφία τους οι Ελληνες bloggers ενδιαφέρονται σφόδρα για την πολιτική (76%), ασχολούνται έντονα με τα Μέσα Ενημέρωσης (91%) αλλά σχεδόν καθόλου με την τηλεόραση και πιστεύουν σε σημαντικό βαθμό ότι μπορούν με τη δραστηριότητά τους να αλλάξουν την κατάσταση της χώρας μας (44%). Στη μεγάλη τους πλειοψηφία έχουν κεντροαριστερές απόψεις (38%) ή καλύτερα «αντινεοφιλελεύθερες» και τηρούν τους κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, όταν γράφουν σε συντριπτικό βαθμό (94%).Μια σημαντική μερίδα τους βλέπει το μέλλον του μπλόγκινγκ στη δυνατότητα πρόκλησης και συντονισμού μαζικών κινητοποιήσεων (34%) και πιστεύει ότι αυτά θα παίξουν εφεξής ρόλο στην αντικειμενική ενημέρωση (24%).
Η έρευνα η οποία αμφισβητήθηκε ως προς τη μεθοδολογία της από τα ίδια τα μπλογκ, εμφανίζει ωστόσο μια πραγματική τάση, η οποία συναντάει μια παράλληλη εξέλιξη που συντελείται διεθνώς και η οποία δεν τραβάει τα φώτα της δημοσιότητας αυτές τις μέρες και δεν είναι άλλη από την συνεχή έρευνα για περισσότερη ενδυνάμωση του λόγου των πολιτών στο δημόσιο χώρο του Διαδικτύου. Αποδείξεις γι’ αυτό παρέχουν τόσο η εκλογική καμπάνια του Μπαράκ Ομπάμα, η οποία εν πολλοίς στηρίχθηκε στα κοινωνικά μέσα του Διαδικτύου και τη συμμετοχή των πολιτών, όσο και η διαρκής διάθεση των bloggers για κοινωνικοπολιτική συμμετοχή τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα.
Βλέποντας την τάση αυτή οι κολοσσοί του Διαδικτύου (Microsoft, Facebook, Google, Youtube κ.ά. καλούν από τις τρεις ώς τις 5 Δεκεμβρίου μια συνάντηση με γνωστά διεθνή κινήματα όπως η οργάνωση Save Darfour προκειμένου να βρουν τεχνολογικούς τρόπους ενδυνάμωσης της δράσης τους και εμπλοκής των χρηστών του Διαδικτύου στο έργο τους. Η διοργάνωση αυτή (την οποία εύλογα θα χαρακτήριζαν ύποπτη οι προοδευτικοί Ελληνες bloggers, αφού περιλαμβάνει και οργανώσεις ενάντια σε κινήματα όπως το FARC της Κολομβίας) είναι η απάντηση των εταιρειών σε αυτό που οι επιστήμονες καταγράφουν ως η πολιτική της μελαγχολίας στο Διαδίκτυο.
Παθητικότητα και συμμετοχή
«Στο εξωτερικό η μεγάλη συζήτηση είναι πως η πολιτική γύρω από τα μπλογκ είναι αυτή της μελαγχολίας. Εννοούν την πολιτική παθητικότητα, αφού οι χρήστες τους κινούνται στη virtual reality και μεταξύ τους. Ενδιαφέρονται για την πολιτική παρέμβαση αλλά όχι με τους παραδοσιακούς πολιτικούς όρους» εξηγεί ο διευθυντής του Monthly Review, Βαγγέλης Χωραφάς.
Πώς σπάει αυτό; Ισως με πρωτοβουλίες σαν την προαναφερθείσα. «Το σημαντικό είναι ότι σταδιακά τα social media ωθούν τον κόσμο σε συμμετοχή. Το είδαμε πέρυσι στις κινητοποιήσεις για τις πυρκαγιές, αλλά κυρίως, το βλέπουμε σε μικρότερες κλίμακες συνέχεια. Εχουμε λοιπόν μια αφύπνιση του ενδιαφέροντος για τα κοινά μέσα από τα social media, και μια νέα κοινωνικότητα» γράφει ο Νίκος Αναγνώστου. «Σας μιλάω εκ πείρας: η απόφαση να συναντήσεις για καφέ κάποιους δικτυακούς, έως τότε, φίλους είναι ένα πρώτο βήμα για μεγαλύτερη συμμετοχικότητα. Για μένα επιτυχία της μπλογκόσφαιρας είναι ακριβώς αυτό: όχι να γεννήσει μερικούς νέους bloggers ροκ σταρ, αλλά να προσελκύσει όλο τον κόσμο. Να έχει ο καθένας το blog του όπως έχει το τηλέφωνό του, και μέσα απ’ αυτό να μιλάει, να λέει τη γνώμη του, να μοιράζεται και να επικοινωνεί» συνεχίζει ο ίδιος. Τι καταγράφει λοιπόν η μελαγχολία των ημερών για την υποχώρηση του blogging; Ισως την απογοήτευση των λεγόμενων A list bloggers (των πιο δημοφιλών) που αναγκάστηκαν να προστατεύσουν τη φήμη τους περισσότερο από την ουσία της δραστηριότητάς τους την οποία μετέτρεψαν σε προσοδοφόρα με όρους οικονομικούς ή όρους φήμης. Το θέμα δεν ήταν ποτέ στο blogging αυτό καθ’ αυτό αλλά στη γνήσια έκφραση των πολιτών. Των νέων ατομικοτήτων και συλλογικοτήτων που γεννάει το Διαδίκτυο. Κι αυτό έχει πολύ δρόμο ακόμα.

Αναδημοσίευση από την Καθημερινή

Σχόλιο δικό μου: Μήπως τα παραλέει; Μήπως δεν είναι έτσι; Ή εμείς συμπεριφερόμαστε σαν τις γεροντοκόρες ,που όψιμα ανακάλυψαν το σεξ, και δεν θέλουν να σηκωθούν από το κρεββάτι; Σε κάθε περίπτωση είναι μια έκφραση των social media, και σαν τέτοιο επανέφερε τη γραφή στο προσκήνιο. Αυτό πρέπει να του το καταλογίσουμε στα θετικά. Όσον αφορά το άγχος της αναγνωσιμότητας υπαρκτό, αλλά δεν πεθαίνουμε κιόλας γι'αυτό. Στο φινάλε όποιος γράφει θέλει και να τον διαβάζουν. Αλλιώς δεν γράφει. Και αυτό υπήρχε πάντοτε από την εποχή των σπηλαίων, από την εποχή των βραχογραφιών. Άρα, θα πρέπει να μεμφόμαστε τους κάθε λογής πενοκράτες, γιατί επιδιώκουν αναγνωσιμότητα; Μην ψαρώνετε και μην κολλάτε, αδέρφια...

καλό μήνααααααααααααααα

Πρέπει να βρεθούμε...

Μια και συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τότε που μπήκαμε στο καράβι για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα και πόθους, που αποδείχτηκαν φρούδοι, λέω, προτείνω, ότι δεν γίνεται, μια διαδικασία αναστοχασμού, τετ-α-τετ, μετά οινοπνεύματος, κάφε ή πορτοκαλάδας, ό,τι θέλετε, είναι χρήσιμη. Να συνεννοηθούμε μέσα από το blog, με e-mail, κινητά και ακίνητα, να βρεθούμε. Κάπου, εδώ, στα Γιάννενα ή κάπου, τέλος πάντων. Να έρθουν αν είναι δυνατόν και οι άλλοι, όλοι. Γιατί, πέραν όλων των άλλων, υπάρχει το καυτό θέμα τι και πότε θα πάρουμε. Αν δεν κλάψει το παιδί... Γιατί πολλή "κατανόηση" βλέπω στο φόρουμ και δεν μ' αρέσει. Μας "κατανοούν", "εχουμε δίκιο", το ίδιο λένε και στα τηλέφωνα, αλλά μας την κάνανε... Μήπως έχω άδικο; Κι, αν είναι δυνατόν, να κινήσουμε διαδικασίες.

Περί αποζημιώσεων και ...λοιπών εξωτικών.

Εύλογη η ανησυχία όλων για...το "δια ταύτα". Διάφορες ιδέες πέφτουν και στα fora.
Τώρα εγώ γιατί έχω την αίσθηση ότι οι επιταγές θα έλθουν παραμονή πρωτοχρονιάς; Και μάλιστα μην πω ότι με κάποιο τρόπο θα τις έχουν βάλει μέσα στην πρωτοχρονιάτικη πίτα μας (στη θέση του φλουριού); Τυπικά θα έχουμε εξοφληθεί μέχρι 31/12. Έτσι για να τηρείται και η συνήθεια του όλου προγράμματος. Last minute offer ένα πράγμα...
Όχι τίποτε άλλο αλλά φοβάμαι... μην τις καταπιώ. Θυμάστε πέρσι που είχα βρει το φλουρί του ΠΑΚΕ; Ναι, το είχα μασήσει λίγο. Τουλάχιστον να είμαστε υποψιασμένοι (;...). Άγχος και αυτό, χρονιάρες μέρες που έρχονται...

Ε, κάτι κάναμε...

Παρακολουθώ αρκετό καιρό τα τρία blog του Μιλτόνιου που υπήρξε "μαθητής" μου στην Α' περίοδο της επιμόρφωσης http://mikrokellari.blogspot.com/ , http://ligapola.blogspot.com/ και http://mikrokellarichem.blogspot.com/ : Ο Μίλτος πάντα ενημερωμένος, με μια νοσταλγική διάθεση για τα Παλιά Γιάννενα, ιδιαίτερα εκείνα που σχετίζονται με την Εκπαίδευση, με μιαν αγάπη για τις Φυσικές Επιστήμες ταυτόχρονα, με καινούργια πράγματα να μας μάθει, δίνει τον εαυτό του σε ένα μέσο έκφρασης που πολλοί το χαρακτηρίζουν "άχρηστο", αν όχι και "επιβλαβές". Εννοώ, δηλαδή, ότι δεν προσφέρει τίποτε ειδησιογραφικά, εφόσον δεν είναι κλασική δημοσιογραφία, ούτε λογοτεχνικά, αφού δεν είναι βιβλίο, ούτε εφημερίδα ή ακόμη και κάνει ζημιά στις "καθεστώτα" δημοσιογραφικά-χρονογραφικά μέσα. Πολλές φορές αναμεταδίδει, από βιβλία, από ιστοσελίδες, από εφημερίδες. Όμως, σκεφτομαι, μήπως τελικά είναι το μοναδικό μέσο, που πέραν από το ό,τι είναι δωρεάν, έχει μοναδική προστιθέμενη αξία, εννοώ οτι το σύνολο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα, μιας και, ειδομένο σαν σύνολο, συνιστά μοναδική στο είδος της Ανθολογία, προσωπική, αλλά και συλλογική ταυτόχρονα. Και έτσι "βιώνουμε", "βυθιζόμαστε" σε μιαν ατμόσφαιρα, που θέλει να δημιουργήσει ο μπλογκογράφος, ηθελημένα ή αθέλητα. Μέσα από αναρρίθμητα "σκουπίδια" που παράγονται, μερικά ξεχωρίζουν. Και αυτά πρέπει ιδιαίτερα να προσεχθούν.
Και για να γίνω και πιο πρακτικός: Ποιος θα έδινε δεκάρα για να δημοσιεύσει τις σκέψεις σου, τις πεποιθήσεις σου, τις ιδέες σου; Πόσα ταλέντα δεν θα έμεναν για πάντα άγνωστα; Γιατί ξέρουμε, βεβαια, πώς λειτουργεί το κύκλωμα της βιβλιογραφίας ή δημοσιογραφίας. Έτσι, λοιπόν, οι ιστορικοί της Λογοτεχνίας του μέλλοντος, γιατί όχι και του παρόντος, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να συλλέξουν και αυτά τα γραπτά, και να τα εντάξουν με όποια τιμή τους αξίζει στην Ιστορία που θα γράψουν. Δεν θα παραξενευτώ καθόλου, όταν τα παιδιά ή τα εγγόνια μας διδάσκονται στο σχολείο κομμάτια που έχουν γραφτεί σ' αυτό το μέσο: Το Ιστολόγιο. Δεν ξέρω αν οι φιλόλογοι το έχουν ήδη καταλάβει ακόμα, ξέρω, πολλοί αγνοούν τον όρο, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Και απορώ πώς δεν έχει ακόμα συσταθεί μια Εταιρεία Ιστολογικής Λογοτεχνίας. Θα ήταν χρήσιμο, όχι μόνο από άποψη πνευματικών δικαιωμάτων.

ΜΗ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΜΕ ΜΙΚΡΟ ΑΡΙΘΜΟ ΑΙΤΗΣΕΩΝ

Νέα ανακοίνωση για τα προγράμματα Πιστοποίησης: Δεν συμπληρώθηκε ο αριθμός των 10 συμμετοχών σε μερικές ημερομηνίες και απαιτείται διόρθωση. Δείτε http://b-epipedo.cti.gr/portal/ και κάντε τις απαραίτητες διορθώσεις, εφόσον βέβαια χρειάζεται. Το αρχείο ανοίγει με Excel. Απ' ότι είδα είναι και μια ημερομηνία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Μήπως είστε/είναι μέσα;

Τα πρώτα νέα από το μέτωπο της Πιστοποίησης

Συνάδελφος μου έστειλε e-mail με τις εντυπώσεις από την Πιστοποίηση. Αναδημοσιεύω ένα τμήμα του, που, πιθανόν, να είναι χρήσιμο για τους υπόλοιπους:

"Ο/η (γεωλόγος) έχει πρόβλημα, γιατί δεν του επιτρέπει το σύστημα να δηλώσει Γεωγραφία, πράγμα που δεν κατανοώ.
Εγώ είχα δηλώσει Φυσική Γυμνασίου και μου έτυχε Θερμότητα-Αλλαγές κατάστασης, (όπως και στον/στη ......) και το δούλεψα με το ΣΕΠ. Στον/στη (χημικό) έβαλαν Ενθαλπία ( το θεώρησε δύσκολο). Στον/στην (βιολόγο), Αναπνοή (σχετικά εύκολο).
Το πρώτο μέρος των ερωτήσεων ήταν πολύ εύκολο. Δεν είχε τις πιο σύνθετες ερωτήσεις που είχατε εσείς. Θεωρώ ότι όποιος έχει κάνει το Τεστ του Σαλονικίδη μπορεί άνετα να πιάσει το 85-90%. Με αυτό ξεμπερδεύεις σε μισή ώρα. Το Σενάριο βέβαια είναι μια άλλη ιστορία.
Ειδικά για τους Φυσικούς που υπάρχουν πολλά λογισμικά, πρέπει κανείς να πάρει τα βιβλία του σχολείου και να σκεφτεί για το κάθε κεφάλαιο ποιό λογισμικό είναι το πλέον κατάλληλο. Αυτό δεν είναι πάντα προφανές.
Το άλλο πρόβλημα είναι ο χρόνος, που αποδεικνύεται ανεπαρκής γι΄αυτά που ζητάνε. Ιδιαίτερα στα Φύλλα Εργασίας μπορεί κανείς να χαθεί, γιατί μπορούν να επεκταθούν όσο θέλεις. Θα συνιστούσα στους συναδέλφους που θα πιστοποιηθούν στη συνέχεια να επικεντρωθούν στους άλλους άξονες (στόχοι, εναλλακτικές απόψεις κ.λ.π.) και να αφήσουν τα φύλλα για το τέλος.Έτσι κι αλλιώς δεν σου ζητούν ολόκληρο φύλλο εργασίας, αλλά ένα τμήμα.
.......
Εγώ τουλάχιστον, παρότι ήμουν πολύ καλά προετοιμασμένη στο συγκεκριμένο θέμα που μου
έτυχε, έγραφα συνεχώς μέχρι τελευταία στιγμή.Πιστεύω ότι περνάω. Θα δείξει."

Αν έχετε παρόμοιες εμπειρίες, στείλτε τις. Τουλάχιστον να αναπτερώσουμε το ηθικό των συναδέλφων...

Γιατί με ζώσανε τα φίδια...

Διαβάστε την ανάρτηση του blog της Πανελλήνιας Ένωσης Καθηγητών Πληροφορικής (Π.Ε.Κα.Π.) http://pekap.blogspot.com/2008/11/blog-post_4891.html . Οι άνθρωποι έχουν να πληρωθούν από το 2006 και, όπως αναφέρει, λένε, ο νόμος σε 2 χρόνια τα χρεωστούμενα παραγράφονται. Να περιμένω μέχρι το 2010; Γιατί τότε δε λήγει η διετία μας; Και είναι να πληρωθούν κάποιοι τώρα, θα πληρωθούμε εμείς πρώτα; Ερωτήσεις απλοϊκές απορούντος και απόρου απλού επιμορφωτή Β' επιπέδου.

Από έναν δάσκαλο, που, παρόλα αυτά, επιμένει...

Από τον Κοσμά Αθανασιάδη, δάσκαλο, αναδημοσίευση. Σχόλια;

"Η ενασχόλησή μου με τις Νέες Τεχνολογίες (ΝΤ) ξεκίνησε όταν μαθητής Λυκείου το 1985 απέκτησα έναν AMSTRAD 6128 με πράσινη οθόνη, μνήμη 128 ΚΒ και δισκέτα. Ήταν πραγματικά μια επανάσταση για εκείνα τα χρόνια μιας και οι προσωπικοί Η/Υ εκείνης της εποχής λειτουργούσαν με κασέτα και η μνήμη τους περιοριζόταν στα 64 ΚΒ. Αφού ασχολήθηκα αρκετά προγραμματίζοντας μάλιστα στην ειδική έκδοση της γλώσσας basic που χρησιμοποιούσε ο υπολογιστής έκρινα ότι ο κόπος που έκανα σε σχέση με τα αποτελέσματα στην εκπαιδευτική διαδικασία ήταν άνισος. Έβγαλα λοιπόν τα συμπεράσματά μου και αποφάσισα να μην ασχοληθώ με τον Η/Υ όσο τα δεδομένα παραμένουν τα ίδια (πολύ επιπόλαια άποψη με ελάχιστους υποστηρικτές). Τα δεδομένα για μένα άλλαξαν όταν το 2000 ξαναδοκίμασα τον υπολογιστή. Οι δυνατότητές του πλέον ήταν εντυπωσιακές. Ακολούθησα τον ίδιο δρόμο όπως κα πριν, δηλαδή μάθαινα τον Η/Υ και παράλληλα μάθαινα και κάποια προγράμματα. Έτσι το 2003 ολοκλήρωσα μια εφαρμογή με τη Γεωγραφία της Ελλάδας. Περιείχε εκπαιδευτικά παιχνίδια, διαδραστικούς χάρτες, προσομοιώσεις κλπ και ένιωσα μεγάλη υπερηφάνεια όταν την παρουσίασα σε μια Ημερίδα. Τα σχόλια από συναδέρφους και άλλους που την είδαν ήταν πολύ κολακευτικά! Η χαρά μου ήταν τόση που την ίδια χρονιά έλαβα μέρος σε διαγωνισμό της ΕΠΥ. Αφού βγήκαν τα αποτελέσματα και τους ζήτησα να μου αναφέρουν ποια σημεία απαιτούσαν βελτίωση ώστε σε μια μελλοντική έκδοση να τα διορθώσω μου ανακοίνωσαν η εργασία μου δεν μπόρεσε να αξιολογηθεί επειδή προέκυψαν τεχνικά προβλήματα κατά την αναπαραγωγή της. Κάτι σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου για τον μεγάλο όγκο της εφαρμογής 800 ΜΒ και τα 25 λεπτά που απαιτούσε η εγκατάστασή της τις έκρινα γελοίες. Το ότι είχα δοκιμάσει τα τρία αντίγραφα που τους έστειλα σε τουλάχιστον 3 διαφορετικούς υπολογιστές και δεν παρατήρησα πρόβλημα για κάποιο διάστημα με προβλημάτιζε. Το ότι είχα τυπώσει οδηγίες εγκατάστασης και στοιχεία επικοινωνίας σε περίπτωση προβλήματος θεώρησα ότι ήταν αβλεψία των κριτών. Πάντως ο κλάδος μας τιμήθηκε δεόντως, αφού το βραβείο πήγε σε χέρια δασκάλου! Εγώ πάντως συνέχισα ακάθεκτος και εντάχθηκα και σε Συλλόγους με στόχο την προώθηση των ΝΤ στην εκπαίδευση. Στον πρώτο στην Αθήνα ατύχησα και με απομάκρυναν κακήν κακώς όταν ζήτησα να αναπτυχθούν συνεργασίες μεταξύ των μελών και να υπάρχει διαφάνεια αλλά ευτυχώς άλλοι σύλλογοι στην συμπρωτεύουσα και στην επαρχία ήταν περισσότερο ανεκτικοί μαζί μου. Όταν έμαθα λοιπόν την προκήρυξη του Υπουργείου για επιμορφωτές Β΄ επιπέδου θεώρησα ότι είμαι κατάλληλος για αυτή τη θέση και ότι θα μου δινόταν η ευκαιρία να μάθω πράγματα ιδιαίτερα χρήσιμα. To προφίλ του επιμορφωτή όπως αποτυπωνόταν στην προκήρυξη με ενθουσίαζε. Η προκήρυξη έγραφε για την ιδιαίτερη βαρύτητα στην επιλογή των υποψηφίων η δράση τους στις ΝΤ πράγμα πολύ ενθαρρυντικό. Συγκέντρωσα λοιπόν τα χαρτιά μου από παρακολουθήσεις σε Ημερίδες και Συνέδρια, από προϋπηρεσία ως εκπαιδευτής ΝΤ σε ΙΕΚ, από εισηγήσεις μου σε Ημερίδες και Συνέδρια σχετικά με τις ΝΤ πρόσθεσα και διευθύνσεις των εκπαιδευτικών site που κατασκεύασα ή συμμετείχα καθώς και δημοσιευμένες εκπαιδευτικές εφαρμογές μου στο e-yliko (τις είχα στείλει και εκεί μιας και υπήρχε τότε κάποιος δάσκαλος για να μπορέσει να τις αξιολογήσει) και φυσικά στην προσωπική μου ιστοσελίδα. Η παρακολούθηση μαθημάτων σκηνογραφίας σε ΚΕΚ και οι τριετείς σπουδές μου στην αγιογραφία εκτίμησα ότι ίσως εκτιμούνταν από τους αξιολογητές. Τα έβαλα όλα αυτά στο φάκελο και τα έστειλα αισιοδοξώντας (το θεωρούσα σχεδόν βέβαιο) ότι θα ήμουν ένας από τους τυχερούς δασκάλους που θα παρακολουθούσαν το πρόγραμμα. Άλλωστε δεν ήταν λίγο πράγμα να ασχοληθώ έναν ολόκληρο χρόνο με αυτό που αγαπούσα και να μετέδιδα τις γνώσεις μου και τον ενθουσιασμό μου σε συναδέρφους. Τα αποτελέσματα επιλογής ήταν για εμένα μια προσωπική αποτυχία μιας και ήμουν στη 10η θέση των επιλαχόντων για τα ΠΑΚΕ της Αθήνας. Μεγάλη απογοήτευση, στενοχώρια, άρχισα να αποστρέφομαι οτιδήποτε έχει σχέση με τις ΝΤ και για ένα διάστημα είχα βρει την ηρεμία μου νομίζοντας ότι είχα αποτοξινωθεί από το μικρόβιο. Οι κακές παρέες όμως με επανέφεραν στην σκληρή πραγματικότητα. Όταν είσαι εξαρτημένος από κάτι είναι σχεδόν αδύνατο να το αποχωριστείς. Έτσι οι δικτυακές επαφές μου και οι συνεργασίες εξελίχτηκαν σε φιλίες και το μικρόβιο έγινε κολλητική ασθένεια. Στην παρέα προστέθηκαν και άλλα άτομα. Φτιάξαμε εκπαιδευτική πύλη (eduportal), εκπαιδευτικά σάιτ (e-γεωγραφία, e-education) μόνοι μας χωρίς καμιά βοήθεια από «ειδικούς», σπάσαμε τα μούτρα μας σε διαγωνισμούς που πήγαμε με φιλοδοξίες, τρέξαμε σε Συνέδρια με εργασίες μας και εισπράξαμε ενθαρρυντικά σχόλια αλλά και υποσχέσεις για συνεργασίες. Αυτό ήταν, μας αρκούσε για να συνεχίσουμε. Και συνεχίζαμε δουλεύοντας με ξενύχτια, πολλά ξενύχτια και πάντα από απόσταση. Άλλοι στην Αθήνα και άλλοι στη Θεσσαλονίκη. Μόνοι, γραφικοί, χωρίς «επιστημονική επάρκεια» μετατρέψαμε το χόμπι μας σε σκληρή δουλειά. Μια παρέα μουρλών. Τι κάναμε; Απλώς, ενημερωνόμασταν μέσω διαδικτύου για το τι συμβαίνει στον κόσμο, δοκιμάζαμε ότι θεωρούσαμε υλοποιήσιμο βάσει των δυνατοτήτων μας, μιμούμασταν ότι μας εντυπωσίαζε, ανταλλάσαμε απόψεις και δημοσιεύαμε τη δουλειά μας, δωρεάν. Όλη αυτή η δουλειά, πολλών ετών δουλειά προσφερόταν δωρεάν. Μερικοί από εμάς είχαν και την τρέλα να σχεδιάζουν μαθήματα εξ αποστάσεως , να λύνουν απορίες συναδέρφων και να φτιάχνουν ασκήσεις για «πεζά» θέματα επιμόρφωσης, να συμμετέχουν σε φόρουμ ενημερώνοντας για εκπαιδευτικά θέματα, να εμπλέκονται σε δικτυακούς διαξιφισμούς, διδάσκοντας τρόπους σωστής ιντερνετικής συμπεριφοράς. Εγώ πάλι, συνεργάστηκα με συνάδερφο από τη Θεσσαλονίκη και συγκεντρώσαμε πολυμεσικό υλικό (υπερμεσικό όπως έμαθα ότι λέγεται στην επιμόρφωση) που κάλυπτε μεγάλο μέρος της ύλης του μαθήματος της Αστρονομίας της Β΄ Λυκείου. Το ανεβάσαμε στο Moodle για εξ΄ αποστάσεως εκπαίδευση και το παρουσιάσαμε σαν εργασία σε συνέδριο της ΕΤΠΕ. Στη Θεσσαλονίκη πριν μερικά χρ. Εκεί βέβαια μου παραχωρήθηκε βεβαίωση εισηγητή μετά από μεγάλη προσπάθεια και έντονη συζήτηση με τους διοργανωτές μιας και έπρεπε να παρουσιάσω το χαρτί στο Γραφείο για να δικαιολογήσω την ημερήσια άδεια που είχα πάρει. Το λάθος μου ήταν ότι δεν είχα πληρώσει τη συνδρομή όπως είχαν κάνει τα άλλα δύο μέλη της ομάδας. Βέβαια αρκούσε μία συνδρομή για την παρουσίαση της εισήγησης αλλά το «πολύτιμο» χαρτί είχε αρκετά ακριβό αντίτιμο. Εγώ συμμετείχα και στο έργο «Νηρηίδες». Έφτιαξα μερικές εφαρμογές με δύο εντελώς ακατάλληλα για εμάς τους εκπαιδευτικούς προγράμματα, το director και το Flash. Πόσο παιδεύτηκα να πάρω άδεια από το Υπηρεσιακό μας συμβούλιο για τα συνολικά 2500 ευρώ (μικτά) που πήρα για δύο χρόνια δουλειάς δε λέγεται, αλλά ας ενημερωνόμουν καλύτερα. Κατά τα άλλα αποδέχτηκα την τιμητική πρόταση του ΙΚΥ για παρουσίαση δειγματικής διδασκαλίας σε στελέχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα οποία θα έβλεπαν στην πράξη πώς διδάσκονται οι ΝΤ στο Ελληνικό Σχολείο. Έτσι πρόσθεσα άλλο ένα πολύτιμο χαρτί στον φάκελό μου. Α, όλοι μας είχαμε και μια δεύτερη δουλειά, τη διδασκαλία στο σχολείο. Η υπηρεσία μου ανέθεσε και την τιμητική θέση του υπεύθυνου εργαστηρίου πληροφορικής. Ανέλαβα και την κατασκευή και συντήρηση του δικτυακού τόπου του σχολείου και απαλλάχτηκα από τη διδασκαλία του μαθήματος της πληροφορικής στο ολοήμερο αφού η θέση δόθηκε σε κάποιον πιο ειδικό. Κάποιοι φίλοι μου που είχαν επιλεγεί για επιμορφωτές σχολίαζαν με ειρωνικό τρόπο την καθυστέρηση στο πρόγραμμα μιας και το είχαν δέσει σχοινί κορδόνι ότι έπρεπε όλα να γίνουν βάσει του χρονοδιαγράμματος. Και εκεί που η απογοήτευση είχε κυριαρχήσει και οι ημέρες καθυστέρησης που μετρούσαν είχαν γίνει αρκετές εκατοντάδες (κάπου σταμάτησαν να μετρούν ημέρες και μετρούσαν μήνες) έσκασε βροντερά η είδηση ότι το πρόγραμμα ξεκινούσε. Το καλό πράγμα αργεί να γίνει λέει ο λαός αλλά δυστυχώς ο λαός πολλές φορές δεν ξέρει τι λέει. Τα καψόνια των τελευταίων μηνών με τις τελικές καθυστερήσεις έπρεπε να είναι προβλέψιμα. Το πάθημα να σου γίνει μάθημα, λέει ο λαός και στην προκειμένη περίπτωση ξέρει τι λέει. Θαύμα! Με επέλεξαν και εμένα και μάλιστα στην ΑΘΗΝΑ. Τι τύχη, κρίμα η στενοχώρια των 2+ ετών. Εντάξει μπορεί όλο αυτό το διάστημα να μην είχα την παραμικρή ενημέρωση ώστε να προγραμματίσω τη ζωή μου, μπορεί να μην έμαθα ποτέ ποια διαδικασία ακολουθήθηκε για την επιλογή μου (είδα και κάτι περίεργα ονόματα στη λίστα επιτυχόντων είναι η αλήθεια), μπορεί να μην απαντήθηκε ποτέ κανένα μέιλ που έστειλα μέσω του σάιτ αλλά οφείλω να έχω πλέον εμπιστοσύνη στους αρμόδιους. Πραγματικά πολύτιμες ήταν και οι πληροφορίες που πήρα από τους επιμορφούμενους συναδέρφους της πρώτης περιόδου: Πόσες εργασίες θα παραδώσουμε, πότε θα ενημερωθούμε για αυτές, ποιες είναι οι ερωτήσεις του ηλεκτρονικού μέρους, ότι η ίδια ερώτηση σε διαφορετικούς υπολογιστές έχει άλλη βαρύτητα, ότι το σενάριο θα πρέπει να γραφεί σε χαρτί χωρίς πρόσβαση στο internet, ότι θα υπάρξει μια Ημερίδα διάχυσης όπου θα μιλήσουμε για το πόσο καλύτεροι γίναμε μετά την επιμόρφωση κλπ. Δυστυχώς όμως δεν μου εξήγησαν και τις λεπτομέρειες… Η αγωνία μου πήρε τέλος όταν έλαβα 2 μέιλ από το Κέντρο της Αθήνας και από την Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου για να επιλέξουμε τόπο παρακολούθησης. Λόγω της μεγάλης απόστασης από τα άλλα ΠΑΚΕ επέλεξα Αθήνα εξηγώντας στο μέιλ τον τόπο διαμονής μου (Σαρωνίδα) και την ανυπαρξία συγκοινωνίας για οποιοδήποτε άλλο ΠΑΚΕ. Στην Αθήνα θα έπαιρνα το αστικό που έκανε τα 45 χμ σε 1,5 ώρα και θα πήγαινα. Άλλη τόση ώρα και λίγο παραπάνω και θα επέστρεφα, σκεφτόμουν. Η επιλογή όμως από τον καθηγητή έγινε με αυστηρά αντικειμενικό τρόπο και τελικά κατέληξα στο ΠΑΚΕ ΑΣΠΑΙΤΕ. Η διαμαρτυρία μου αναλώθηκε σε ένα χιουμοριστικό απαντητικό μέιλ που έστειλα σχετικά με τη δυνατότητα που θα μου δοθεί να γνωρίσω καλύτερα το νομό Αττικής και την ξενοιασιά που θα μου προσφέρει η κοπέλα που θα αναλάβει τα 3 παιδιά μου τις 10 περίπου ώρες που θα λείπω από το σπίτι. Η αντίδραση από τον υπεύθυνο καθηγητή ήρθε αστραπιαία μέσω κινητού και αναγκάστηκα να ζητήσω συγγνώμη για τον αγενή τρόπο της συμπεριφοράς μου και να δηλώσω ότι δεν αμφισβητώ τον αντικειμενικό τρόπο που έγινε η επιλογή. Μετά βέβαια έμαθα κάτι που με στενοχώρησε… Τελικά τα πράγματα δεν ήταν τόσο άσχημα όσο τα περίμενα. Ουδέν κακό αμιγές καλού έλεγαν οι αρχαίοι και είχαν δίκιο. Μέσω της Αττικής οδού έκανα την απόσταση των 50+ χιλιομέτρων σε 1 ώρα με το αυτοκίνητο. Με τη συγκοινωνία ούτε να το σκεφτώ αφού θα έπρεπε να βρίσκομαι στους δρόμους για παραπάνω από 5 ώρες καθημερινά. Λυπόμουν τους συναδέρφους από επαρχία που είχαν νοικιασμένο ξενοδοχείο σε κακόφημη περιοχή, χωρίς internet και ταλαιπωρούνταν κάθε Σαββατοκύριακο να πηγαίνουν στους τόπους τους. Μερικοί αναγκάστηκαν να αγοράσουν λάπτοπ για να κάνουν τη δουλεία τους, αλλά μάλλον ήταν λανθασμένη κίνηση. Αρκούσε χαρτί και μολύβι για να πιστοποιηθούν. Εγώ πάντως, μάζευα τα χαρτάκια από τα διόδια όπως με συμβούλεψαν από τη γραμματεία του ΠΑΚΕ για να τα παραδώσω στο τέλος προκειμένου να αποζημιωθώ. Τελικά έμαθα από τον «Ειδικό Λογαριασμό» ότι δε δικαιούμαι αποζημίωση γιατί είμαι στην ίδια πόλη. Αρχικά μου είχαν πει ότι είμαι στον ίδιο νομό και γι΄ αυτό δε δικαιούμαι αλλά όταν τους υπέδειξα το άρθρο του νόμου που το αναιρούσε μου είπαν ότι δε δικαιούμαι επειδή έχει αστική συγκοινωνία. Τι κι αν είναι ειδική γραμμή με 1,20 ευρώ. Τι κι αν η περιφέρεια πρωτευούσης σταματάει στην Βουλιαγμένη (Κατά την εγκυκλοπαίδεια wikipedia οριοθετείται από το Σαρωνικό κόλπο και τα βουνά Πάρνηθας, Υμηττού και Πεντέλης). Ψιλά γράμματα. Άλλωστε έμαθα ότι το Νέο Ηράκλειο και η Αθήνα είναι και αυτά η ίδια πόλη. Άρα και η Σαρωνίδα με το Ν. Ηράκλειο είναι η ίδια πόλη (μεταβατική ιδιότητα, τόσα χρόνια στο σχολείο τι μάθαινα;). Βέβαια, πόλη με μήκος 50+ χιλιομέτρων δεν πρέπει να υπάρχει αλλού στον κόσμο. Μάλλον από το Γενικό λογιστήριο του κράτους θα σκέφτηκαν: Πας στην Αθήνα με το αστικό σε 1,5 ώρα και από κει παίρνεις τον ηλεκτρικό και σε 40 λεπτά φτάνεις ΑΣΠΑΙΤΕ. Μετά σχολάς στις 9 και επιστρέφεις στο σπίτι σου κοντά στις 12. Τόσο απλά. Αλλά δεν πειράζει εγώ προτίμησα τον εύκολο και αντιοικολογικό τρόπο της μετάβασής μου με αυτοκίνητο. Μιας και αμείβομαι πλουσιοπάροχα, θα χαρίσω στην υπηρεσία μου τα 1000 ευρώ για έξοδα μετακίνησης. Άλλωστε θα τα βγάλω με το παραπάνω από τα επιμορφωτικά προγράμματα που θα αναλάβω. Τώρα σχετικά με τις φήμες ότι υπάρχει περίπτωση να μην επιμορφώσουμε κανέναν μιας και το έργο λήγει τέλη Δεκέμβρη τις θεωρώ πέρα για πέρα ανυπόστατες. Αλλώστε το ΠΙ καθιερώνει και νέο μητρώο επιμορφωτών πράγμα που σημαίνει ότι θα πέσει πολλή δουλειά... Η πρώτη ημέρα στη σχολή ήταν για μένα μια τρομερή εμπειρία. Στην ολοφώτεινη και πολύ θερμή αίθουσα της σχολής μας υποδέχτηκε πολύ φιλικά η υπεύθυνη της Σχολής. μερικοί αχάριστοι συνάδερφοι διαμαρτυρήθηκαν και ζήτησαν κλιματιστικά (σιγά σε δυο τρεις μήνες θα χειμώνιαζε) και άλλοι διαμαρτυρήθηκαν ζητώντας συσκότιση για να αποδίδει ο βιντεοπροβολέας. Όταν κάποιοι καθηγητές μας καθησύχασαν λέγοντάς μας ότι όλα αυτά λύνονται σε μια στιγμή με μια απλή ενημέρωση στους υπεύθυνους, νιώσαμε τύψεις είναι η αλήθεια για την ασχετοσύνη μας. Πάντως ο εν λόγο καθηγητής ανέλαβε την υπόθεση της συσκότισης προσωπικά. Τα κλιματιστικά μπήκαν μετά από καμιά 10αριά ημέρες -αφού ξεπεράστηκαν κάτι γραφειοκρατικά προβλήματα με τον ηλεκτρολόγο της σχολής και παραδόξως λειτουργούσαν καλύτερα και οι υπολογιστές. Το κακό βέβαια ήταν ότι τα 4 22αρια (22.000 BTU) που μπήκαν έκαναν την αίθουσα Σιβηρία σε βαθμό που αναπολούσαμε τις παλιές καλές εποχές. Η συσκότιση αποδείχτηκε ότι ήταν στα μυαλά μας αφού τελικά συνηθίσαμε το φως και όλα πήγαν μια χαρά. Άλλωστε όπως μας είπε και ένας άλλος καθηγητής κάποιος πολύ μεγάλος επιστήμονας (δε θυμάμαι το όνομά του) δούλευε και έκανε θαύματα μέσα σε ένα μικρό ακατάστατο γραφειάκι. Εμείς γιατί να είμαστε αχάριστοι με τόσες ανέσεις. Η άλλη αξέχαστη εμπειρία μου αφορά τη διδασκαλία. Αρχικά οι διαφωνίες μου πολλές. "Καλά οι θεωρίες μάθησης δε θα πρέπει να είναι συνδεμένες με τις ΝΤ;" (μη βιάζεστε θα τα πούμε αργότερα, απαντούσαν. Το αργότερα σημαίνει αργότερα, όταν θα μεγαλώσουμε, υπέθεσα) "Θα μας δείξετε κάποιο σενάριο που φτιάξατε στο πανεπιστήμιό σας, εσείς, οι φοιτητές σας σύμφωνα με αυτά που μαθαίνουμε;" (κατάντησε αυτή η ερώτηση να γίνει το ανέκδοτο της επιμόρφωσης. Ευτυχώς στο τέλος έσωσαν την παρτίδα κάποιοι έμπειροι επιμορφωτές. Επιμορφωτές της πράξης) Προσωπικά πάντως, αποκόμισα την εντύπωση ότι οι περισσότεροι δεν είχαν φτιάξει στη ζωή τους σενάριο, τουλάχιστον όμοιο με αυτό που κλίθηκαν να διδάξουν. Γιατί να φτιάχνουμε σενάρια και να τα δημοσιεύουμε, θα έχουμε κάποιο όφελος όπως ανακοίνωσε για κάποιο διάστημα (και ύστερα το απόσυρε) η Δικτυακή Πύλη e-yliko; Ξαφνικά θυμήθηκα τα λόγια ενός καθηγητή ότι το μεγαλύτερο κίνητρο είναι η θέληση για μάθηση και απέσυρα την ερώτηση. "Γιατί να χρησιμοποιήσω αυτό το λογισμικό αφού αφορά Γυμνάσιο-Λύκειο;" (ότι μαθαίνεις καλό είναι, μην είσαι αντιδραστικός, σκέφτηκα και συμβιβάστηκα. Άλλωστε που να γνωρίζει ο κάθε επιμορφωτής την ύλη του Δημοτικού… ) "Γιατί να πληκτρολογήσουμε όλα αυτά τα δεδομένα στο Αβάκιο. Ποιο το διδακτικό όφελος για τόσο κόπο;" (αυτό έχουμε αυτό θα μάθουμε, άλλωστε μπορεί κάποιος μαθητής αύριο μεθαύριο να ανοίξει βιντεοκλάμπ και να του φανεί χρήσιμο) "Ο επεξεργαστής κειμένου και τα υπόλοιπα του office είναι για παιδιά δημοτικού; Δεν πρέπει να είναι απλά στη χρήση; Αυτό δεν μαθαίνουμε στην αξιολόγηση λογισμικού;" (τι ζητάω τώρα, σκέφτηκα και αναθεώρησα τις απόψεις μου) Γιατί πρέπει να χρησιμοποιήσω τον υπολογιστή σε όλα τα μαθήματα; Είναι υποχρεωτικό; (Γιατί να αδικηθούν κάποιοι καθηγητές και να χάσουν ώρες σκέφτηκα και έτσι διδάχτηκα λογοτεχνία και ανάλυση ποιήματος με ΝΤ) "Σήμερα θα μάθουμε να φτιάχνουμε blogs", λέει ο επιμορφωτής. «Εμείς τα ξέρουμε έχουμε ασχοληθεί χρόνια, έχουμε και δικές μας ιστοσελίδες που τις δουλέψαμε χρόνια…» «Αν θέλετε βαθμό φτιάξτε μια στα γρήγορα», η απάντηση. «Τις εργασίες να τις αναρτήσουμε στο διαδίκτυο και να τις δουν από εκεί οι καθηγητές;» «Όχι σε cd» (Χειροπιαστά πράγματα. Ένιωσα ικανοποιημένος που δεν μας τις ζήτησαν γραπτώς) Αξιολόγηση λογισμικού. Αξιολόγησα Γεωγραφία και Ιστορία. Βρήκα πάρα πολλά σφάλματα σε σημείο να απορώ πώς αυτά τα λογισμικά πιστοποιήθηκαν. (Πάλι μηδενιστή θα με πουν, σκέφτηκα) "Γιατί η επιμόρφωσή μας διαρκεί 350 ώρες και μοριοδοτείται ελάχιστα ενώ θα μπορούσε με 10 επιπλέον ώρες αυτή η μοριοδότηση να διπλασιαζόταν;" Αρχικά πρόθυμοι να εξετάσουν το πρόβλημα, αργότερα σιωπηλοί… Γιατί δεν μας δίνετε credits ώστε στο μέλλον να μπορούμε να αναβαθμίσουμε τις σπουδές μας; ","Τι είναι πάλι αυτό;" "Μα ισχύει σε όλη την Ευρώπη". Σιωπή… "Τα αναλυτικά προγράμματα προβλέπουν τις ΝΤ στη διδασκαλία;" «Ναι», «Αρκετά» «Όχι, πρέπει να αναμορφωθούν» μερικές ενδεικτικές απαντήσεις. Γιατί με τις ίδιες ώρες και με τους ίδιους καθηγητές η επιμόρφωση στα πανεπιστήμια θεωρείται μεταπτυχιακό; Σιωπή από την αρχή …. Πόσες ιδέες άλλαξα με την επιμόρφωση. Πόσο γραφικός ήμουν. Πόσο αντιεπιστημονικές προσεγγίσεις είχα πριν και πόσο αξιόπιστος και κατάλληλος είμαι τώρα. Μου έμαθαν να φτιάχνω προσομοιώσεις στο μάθημα της Ιστορίας και ταυτόχρονα να αμφισβητώ την αξία του σκοπού και των στόχων στην κατασκευή Σεναρίων. Βέβαια υπήρχαν αντίθετες απόψεις μεταξύ των καθηγητών πάνω σε αυτά τα θέματα, πράγμα που λίγο με μπέρδεψε… Είδα επίσης το έργο που επιτελούν κάποιοι διδακτορικοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές ως βοηθοί καθηγητών. Χειρίζονται άψογα το PowerPoint και είναι ταχύτατοι στην εμφάνιση της πληροφορίας που αναζητά ο καθηγητής μέσα στο αχανές υλικό του Η/Υ τους. Δεξιότητα που αποκτάται με υπομονή και επιμονή… Παλιά είχα και βλέψεις για μεταπτυχιακό ο αθεόφοβος αλλά δεν υπολόγισα σωστά τις απαιτήσεις παρακολούθησης αυτών των προγραμμάτων έτσι απέτυχα όσες φορές το επιχείρησα. Βέβαια θα μπορούσα να προσπαθήσω με άλλους τρόπους αλλά δεν είχα τα κότσια. Τέλος, στην Ημερίδα διάχυσης των ΠΑΚΕ ήρθε εκτός από μερικούς καθηγητές και λιγότερους επιμορφούμενους και εκπρόσωπος του Υπουργείου Παιδεία η οποία κρατώντας στην αγκαλιά το παιδί της (ήταν και πολύ ανήσυχο, συνεχώς κουνούσε το μικρόφωνό της) ανέβηκε το βήμα και ανακοίνωνε προς κάθε κατεύθυνση ότι οι ΝΤ είναι πρώτη προτεραιότητα για την Κυβέρνηση κλπ κλπ . (Πιθανολογώ ότι το καροτσάκι της λαϊκής το είχε αφήσει κάπου έξω για να μη δημιουργήσει κακές εντυπώσεις) Εμείς ακολουθήσαμε το πρωτόκολλο με φιλοφρονήσεις και αναφορά στις αξέχαστες στιγμές που ζήσαμε δημιουργώντας μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Άλλοι πιστοποιημένοι επιμορφωτές αμφέβαλαν στο κατά πόσο οι ΝΤ μπορούν να προσφέρουν και ανέφεραν τις δυσκολίες που συνάντησαν κατά την επιμόρφωση στα ΚΣΕ. Μερικοί μάλιστα των θεωρητικών επιστημών θεωρούσαν ότι μπορεί οι ΝΤ να κάνουν κακό και ίσως δε χρειάζεται επιμόρφωση για αυτές (εκεί δεν άντεξα πετάχτηκα και ρώτησα αν αυτό ισχύει για όλα τα μαθήματα και εάν χρειάζεται επιμόρφωση για την αξιοποίηση του διαδικτύου). Επίσης, μια άλλη συμπαθητική επιμορφώτρια ανέφερε ότι μέσα από την επιμόρφωση αυτή, της δόθηκε η δυνατότητα να συμπληρώσει κενά συναδέρφων σε βασικές γνώσεις λογοτεχνίας και για αυτό το λόγο τη θεώρησε πολύ ωφέλιμη. Είμαι σίγουρος ότι ανέφερα ελάχιστα από αυτά που βίωσα αλλά πιστεύω όπως έχω αναφέρει και παλαιότερα η άσκηση αυτοσυγκράτησης χωρίς φαρμακευτική αγωγή που εφαρμόστηκε στην επιμόρφωσή μας μπορεί να μην μας έκανε καλούς επιμορφωτές αλλά μας έδωσε την ευκαιρία να έρθουμε κοντά σε κάποια αξιόλογα άτομα που αγαπούν και πιστεύουν ότι οι ΝΤ μπορούν να προσφέρουν πραγματικά στη διδασκαλία. Ταυτόχρονα μου δόθηκε η ευκαιρία να εκτιμήσω τα οφέλη των παλιών τεχνολογιών αλλά και την ανεπάρκεια αυτών που θα έπρεπε να έχουν προωθήσει τις Νέες. Μέσα στην επιμόρφωση οι προϋπάρχουσες ιδέες των υπευθύνων αναδείχτηκαν. Η γνωστική σύγκρουση επήλθε. Ώρα να αναλάβουμε δράση για την αναδόμηση τους και να σχεδιάσουμε μια επιμόρφωση που να στηρίζεται στο παρόν και να αντέχει στο μέλλον . Το πείραμα στην εκπαίδευση καιρός είναι να αρχίσει …

(σενάριο κατά Driver & Oldham) "

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος

Όπως φαίνεται έγινε η στραβή... Τα νέα από το μέτωπο κακά και άραχνα. Διαβάσατε το Φόρουμ του Β' Επιπέδου. Τι, τελικά, κάνανε, ρε παιδιά; Όταν συνάδελφοι, όπως η Τερέζα Γιακουμάτου και ο Γιάννης Σαλονικίδης, που έγραψαν Ιστορία στο χώρο, ως πρωτοπόροι, και με περγαμηνές, γράφουν τέτοια, τι να πουν και οι άλλοι; Βρήκα μια επιμορφούμενη συνάδελφο της δικής μου ειδικότητας σήμερα και μου είπε οτι δεν θέλει να δώσει. "Για να μην γίνω ρεζίλι", μου είπε, "δεν θυμάμαι τίποτα, και δεν προλαβαίνω να διαβάσω"."Κρίμα ο κόπος", της είπα, "κάνε μια προσπάθεια". Άντε τώρα να την πείσεις, μετά απ΄αυτήν την αρνητική εμπερία να χρησιμοποιησει ΤΠΕ στη δουλειά της. Θέλει πολλά ψυχολογικά αποθέματα. Και με τι συνθήκες;
Εδώ, στα Γιάννενα, δεν δώσανε, μάλλον καλά έκανες, Τάσο. Να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους κάποιοι και να είναι συνεπείς. Γιατί και εμείς, μάλλον θα τρέχουμε στα δικαστήρια, έτσι, προς δόξαν των ΤΠΕ στην Εκπαίδευση στην Ελλάδα, διεκδικώντας το αυτονόητο: Να πληρωθούμε γι' αυτά που εργαστήκαμε. Ήδη τα κοράκια των δικαστηριών, που μυρίστηκαν πτώμα, αυτό της δικιάς μας απελπισίας και απογοήτευσης, στέλνουν διαφημίσεις προσκαλώντας μας να τους προτιμήσουμε σε αγωγές. Μήπως κάνω λάθος;

Περί πιστοποίησης...

Στο blog http://kseioafilologi.blogspot.com/ των φιλολόγων του ΚΣΕ του 8ου ΓΕΛ Ιωαννίνων δημοσιεύτηκε σχετική ανάρτηση για τον τρόπο εξέτασης: http://kseioafilologi.blogspot.com/2008/10/1.html
Δείτε τη. Προφανώς υπάρχει πρόβλημα, δεδομένου οτι δεν θα υπάρχει το απαιτούμενο υλικό για να κατασκευάσεις σενάριο, αν δεν έχεις βιβλιογραφία πλην του σχολικού εγχειριδίου/οδηγου καθηγητή (αν τον βρεις τον τελευταίο, κάπου ίσως υπάρχει σε κάποιο σχολείο, δεδομένου οτι δεν διανέμεται τελευταία) και του ΑΠΣ, ούτε πρόσβαση σε λογισμικά, ούτε σε ιστοσελίδες. Τι περιμένουν; Να μιλούμε για μενού των λογισμικών από μνήμης; Να γραφεί φύλλο εργασίας, πώς; Να γράφετε/ουν περι εναλλακτικών ιδεών και διδακτικής της οικείας ενότητας από εμπειρία προσωπική, χωρίς αναγωγή στη βιβλιογραφία; Ή να αποστηθίσετε/ουν τις διευθύνσεις των σχετικών ιστοσελίδων; Ή, ακόμα χειρότερα, ολόκληρο το σενάριο; Αυτό, ούτε και από τους επιμορφωτές (σας) δε ζητήθηκε. Αν μπορούν να το κάνουν έτσι οι εξεταστές, ας δοκιμάσουν.
Παράλογο;... που έλεγε κι ο Λαζόπουλος.

Τι είναι τούτο πάλι; (Αμοιβές επιμορφωτών ΚΣΕ)

Οι αμοιβές των επιμορφωτών Κ.Σ.Ε. (2006-2008) στον αέρα!

Σύμφωνα με την ανεπίσημη αιτιολόγηση της καθυστέρησης των δεδουλευμένων στα Κ.Σ.Ε. στις Τ.Π.Ε. της κοινωνίας της πληροφορίας υπήρξε ξαφνικά η ανάγκη μιας νομοθετικής ρύθμισης η οποία θα επέτρεπε /δικαιολογούσε την απασχόληση δημοσίων υπαλλήλων , επιμορφωτών ,συντονιστών και καταχωρητών για την περίοδο 2006-2008. Αυτό βέβαια δεν ίσχυε κατά την περίοδο 2002-2005 της ίδιας επιμορφωτικής δράσης.
Έχει περάσει αρκετός χρόνος και δεν υπάρχει καμία επίσημη πληροφόρηση για την κατάθεση ή μη της νομοθετικής ρύθμισης και αν και δεν έχουμε υπογράψει καμία σύμβαση έργου υπάρχει άμεσος κίνδυνος να υπάρξη διετής παραγραφή.
Ακόμη τα χρήματα της επιμόρφωσης προέρχονται απο κονδύλια του Γ' ΚΠΣ που τελειώνει στις 31/12/2008. Αυτό πρακτικά σημαίνει ή ότι πρέπει να καταφύγουμε δικαστικά ή ότι πρέπει να χάσουμε τα χρήματα.
Παρακαλώ να γίνει γνωστό και όσοι συνάδελφοι έχουν απασχολήθεί στη συγκεκριμένη περίοδο σε Κ.Σ.Ε. σαν επιμορφωτες,συντονιστες ή καταχωρητές να κινητοποιηθούν.
Τζάφου Αιμιλία
Επιμορφώτρια Κ.Σ.Ε. -Καθηγήτρια Πληροφορικής.

Πηγή: Alfavita

Πειραματικά σχολεία ΤΠΕ

Αναρτώ και στο ιστολόγιό μας δύο αναρτήσεις που έκανα στο forum των συζητήσεων στο portal των επιμορφωτών Β΄Επιπέδου σχετικά με τη δημιουργία πειραματικών σχολείων ΤΠΕ προκειμένου να διευρυνθεί η συζήτηση.

1η ανάρτηση:

Η συζήτηση για τα δικαιώματα χρήσης του εργαστηρίου είναι χρήσιμη προκειμένου να γίνουν γνωστές εμπειρίες και πρακτικές. Πάντως αρκετά θέματα προβλέπονται στον Κανονισμό Λειτουργίας των Σχολικών Εργαστηρίων.

Νομίζω όμως πως πρέπει να πάμε ένα βήμα μπρος. Εκτίμηση προσωπική μου είναι πως πρέπει να αρχίσουμε τη συζήτηση περί δημιουργίας πειραματικών σχολείων ΤΠΕ. Ένα (τουλάχιστον) πειραματικό σχολείο ΤΠΕ (Δημοτικό – Γυμνάσιο και Λύκειο, εφόσον γίνει πράξη η αποδέσμευσή του από τις εισαγωγικές εξετάσεις στη Γ/θμια Εκπ/ση) μπορεί να δημιουργηθεί στην έδρα κάθε νομού (στις μεγάλες πόλεις και περισσότερα).

Στελέχωση: Η στελέχωση των σχολείων αυτών μπορεί να ξεκινήσει με τους επιμορφωτές και τους επιμορφούμενους στα προγράμματα Β΄ Επιπέδου (ή άλλα προηγούμενα προγράμματα) αλλά και με εκπαιδευτικούς που έχουν πιστοποιηθεί τουλάχιστον στις βασικές δεξιότητες χρήσης ΤΠΕ (Α΄ Επιπέδο) με τον όρο να συμμετέχουν σε προγράμματα ενδοσχολικής πια επιμόρφωσης Β΄ Επιπέδου μέσα στα πειραματικά Σχολεία ΤΠΕ από τους υπόλοιπους συναδέλφους. Ακόμα και για τους συνάδελφους που δεν υπάρχουν επιμορφωτές Β΄ Επιπέδου ειδικότητας στο νομό, θα μπορούσαν να επιμορφωθούν στο Γενικό Μέρος από επιμορφωτές άλλης ειδικότητας και κατόπιν μέσω μιας Πλατφόρμας Ασύγχρονης Τηλεκπαίδευσης –Μoodle (και σε μόνιμη πλέον βάση ) να προωθείται η επιμόρφωση και στο Ειδικό Μέρος. Το ίδιο μπορεί να ισχύσει και για τις ειδικότητες που δεν έχει προβλεφθεί Επιμόρφωση Β΄ Επιπέδου (π.χ. ΠΕ01, ΠΕ06, ΠΕ09, ΠΕ10 κλπ). Σε τακτά διαστήματα είναι δυνατό να οργανώνονται επιμορφωτικές συναντήσεις σε περιφερειακό επίπεδο για την καλύτερη προώθηση της επιμόρφωσης ανά ειδικότητα.

ΑΠΣ- υποδομές: Τα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών μπορεί να μην είναι ριζικά διαφορετικά από τα ισχύοντα, αλλά οπωσδήποτε με άλλη φιλοσοφία προσέγγισης. Το μοντέλο εισαγωγής των ΤΠΕ μπορεί να είναι το πραγματολογικό στοχεύοντας αργότερα και στο ολιστικό.

Οι σχολικές υποδομές ίσως δεν αποτελέσουν τελικά το δυσκολότερο εμπόδιο (έρχεται το…ΕΣΠΑ). Μπορούμε να έχουμε εργαστήριο Η/Υ σε κάθε αίθουσα (κατά το πρότυπο των σχολείων στο πρόγραμμα ΣΕΠΠΕ) ή κάποιες φορητές μονάδες ή ακόμα να αξιοποιήσουμε και την περίπτωση του OLPC – ήδη στην Ιταλία υπάρχει ανάλογη απόπειρα.

Σε επόμενες φάσεις, η σχετική εμπειρία και η γνώση που θα αποκτηθεί στα πλαίσια αυτών των σχολείων θα μπορούσε να κωδικοποιηθεί, να αξιολογηθεί και τέλος να αξιοποιηθεί και στις υπόλοιπες σχολικές μονάδες.

Δε γνωρίζω αν ήδη υπάρχουν άλλες προσεγγίσεις για το θέμα. Οι δικές σας;

Ακολούθησαν σχόλια συναδέλφων που αφορούσαν στα ΑΠΣ και επιφυλάξεις σχετικά με το ενδεχόμενο να περιοριστεί η αξιοποίηση των ΤΠΕ μόνο σε αυτά τα σχολεία.

2η ανάρτηση:

Φαίνεται ότι υπάρχει ενδιαφέρον και ότι το θέμα απασχολεί κι άλλους συναδέλφους.

Καταρχήν να διευκρινίσω ότι με την πρώτη μου αυτή προσέγγιση στο θέμα δεν εννοώ να δημιουργηθεί μια ομάδα «προνομιούχων» μαθητών ή συναδέλφων δασκάλων – καθηγητών μέσω των πειραματικών σχολείων. Ένα πειραματικό σχολείο ΤΠΕ αυτή τη στιγμή ίσως αποτελέσει ένα ρεαλιστικό, το πρώτο από μια σειρά άλλων επόμενων βημάτων, προκειμένου οι ΤΠΕ να διαχυθούν –μεσοπρόθεσμα- σε όλη την εκπαιδευτική διαδικασία. Προτείνω, λοιπόν, να συζητήσουμε σε αυτή τη φάση την περιορισμένη εισαγωγή των ΤΠΕ σε πειραματικά σχολεία για τους εξής πρακτικούς λόγους:

1. Νομίζετε ότι τώρα μπορούν οι ΤΠΕ να εισαχθούν καθολικά (έστω υποστηρικτικά) στην εκπαιδευτική μας πραγματικότητα; Με ποιες υποδομές; Το κόστος θα ήταν δυσθεώρητο έως απαγορευτικό. Αν όμως εισαχθούν πιλοτικά σε σχολεία ΤΠΕ, το ζήτημα αυτό είναι διαχειρίσιμο.
2. Με ποιο εκπαιδευτικό προσωπικό; Το πρόβλημα δε λύνεται με το να προβλέψουμε καθολικά επιμορφωτικά προγράμματα. Είναι δυνατόν να επιμορφωθούν όλοι οι εκπαιδευτικοί; Θα χρειαζόταν πάρα πολύς χρόνος και χρήμα. Το σημαντικότερο (το ανέφερε ο συνάδελφος) είναι ότι αρκετοί συνάδελφοι βλέπουν τις ΤΠΕ με καθαρά τεχνοφοβικό μάτι φτάνοντας στην κατηγορηματική άρνηση (επικαλούμενοι ακόμα και παιδαγωγικές επιφυλάξεις). Σε ένα όμως πειραματικό σχολείο ΤΠΕ θα μπορούν να διδάσκουν εκπαιδευτικοί που, αν μη τι άλλο, δε στέκονται αρνητικά απέναντι στις ΤΠΕ (κριτικά να στέκονται είναι εξαιρετικά χρήσιμο).
3. Όσον αφορά στα ΑΠΣ εκεί χωράει πράγματι πολλή συζήτηση. Είναι σε όλους γνωστό το άγχος «να βγει η ύλη» (σε μένα εντονότερο - διδάσκω στο Λύκειο). Σκεφτείτε όμως αν κάθε συνάδελφος συμμετείχε με ένα μόνο σενάριο διδασκαλίας ανά 3/μηνο ή 4/μηνο, πώς αυτό που ονομάζουμε «ψηφιακός γραμματισμός» θα γινόταν πολύ σύντομα πράξη για τους μαθητές αυτών των σχολείων. Μετρήστε απλά πόσες φορές ο μαθητής των σχολείων αυτών θα εργαζόταν με σενάρια διδασκαλίας βασισμένα στις ΤΠΕ κάθε 3/μηνο ή 4/μηνο, αλλά και με πόσα πράγματα θα εξοικειωνόταν στα πλαίσια της ημιτυπικής ή άτυπης εκπαίδευσης. Προφανώς θα χρειαστεί να υπερβούμε συμβατικές δεσμεύσεις (ωριαία διαγωνίσματα τριμήνου, ωρολόγια προγράμματα κλπ).
4. Το θέμα αν θα έχουμε 1,2,3, εργαστήρια Η/Υ θεωρώ ότι μπορούμε να το λύσουμε. Η τεχνολογία –ευτυχώς –εξελίσσεται. Υπάρχουν ελληνικές πόλεις όπου αναπτύσσεται το ασύρματο μητροπολιτικό δίκτυο.
5. Ήδη υπάρχουν και λειτουργούν (με πλείστα όσα προβλήματα) «ειδικά» σχολεία (π.χ. Μουσικά). Οι επενδύσεις σε αυτά λ.χ. τα σχολεία είναι τεράστιες (μουσικά όργανα αίθουσες κλπ) δε βρέθηκε κανείς να πει «οι προνομιούχοι μαθητές και καθηγητές των μουσικών σχολείων» -το αντίθετο θα έλεγα (έχω σχετική εμπειρία). Με όλ’ αυτά θέλω να πω ότι υπάρχει προηγούμενο «διαφορετικών» σχολείων και δεν μπορούμε καθετί που ξεφεύγει από τον «κανόνα» να το θεωρούμε ελιτίστικο. Άλλωστε αυτή τη στιγμή ανάγκη είναι να γίνει ένα πρώτο βήμα. Αν αυτό το βήμα βρει ανταπόκριση και έχει αποτελέσματα, τότε θα μπορούμε να συζητάμε (και να απαιτούμε) και για γενικευμένη εισαγωγή ΤΠΕ στην εκπαιδευτική διαδικασία.
6. Συμφωνώ με το συνάδελφο που προτείνει τώρα που γίνεται συζήτηση για τα ΑΠΣ συντεταγμένα να εκφράσουμε την άποψή μας, διαφορετικά θα αναλωνόμαστε σε γκρίνιες για το…ποιος έχει σειρά σήμερα να χρησιμοποιήσει το εργαστήριο.
7. Επιτρέψτε μου να πω πάντως πως το δίλημμα «ή σε όλα τα σχολεία και τώρα να εισαχθούν οι ΤΠΕ ή σε κανένα», δεν είναι παραγωγικό. Για άλλη μια φορά θα βλέπουμε το τρένο να περνάει. Στην Κύπρο, μαθαίνω, έχουν κάνει κάποια πρώτα βήματα.

Πόσο χρήσιμοι είμαστε;

Ή, καλύτερα, πόσο χρήσιμα είναι αυτά που διδάσκουμε.
Τώρα, που η εβδομάδα της τελικής ευθείας έρχεται, είναι καιρός.
Η συζήτηση άρχισε το πρωί της Παρασκευής με τη συνάδελφο Ν., φιλόλογο. Δεν ήξερα οτι παρακολουθούσε το Σεμινάριο Επιμόρφωσης σ' αυτή τη φάση. Το έμαθα τυχαία, όταν της είπα σε ανύποπτο χρόνο οτι "ξέρεις, έχω και το Σεμινάριο το απόγευμα". Η γκρίνια: "Δεν προλαβαίνω να διαβάσω, δεν προλαβαίνω να κάνω εξάσκηση σ' αυτά που κάνουμε, έχω και τις δουλειές του σπιτιού..." Υπαρκτό και αμείλικτο πρόβλημα. Ουσιαστικά: "Δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα παραπάνω, εκτός από ό,τι "μαθαίνω" στο Σεμινάριο". Και μετά βγήκαν τα μεγάλα μαχαίρια: "Οι επιμορφωτές είναι καλοί, αλλά μάλλον χάνω τον χρόνο μου. Δεν ξέρω αν αυτά που μαθαίνουμε μου είναι χρήσιμα σαν καθηγήτρια. Δεν νομίζω... Εσύ, σαν καθηγητής, πού τα εφαρμόζεις;"- προκλητική και εύλογη ερώτηση. Ακόμη: "Επισκεπτόμαστε ιστοσελίδες, ε, και; Το έκανα και μόνη μου πολύ πριν". Επιστράτευσα όλη τη δυνατότητα πειθούς που μπορεί να έχω, χρησιμοποίησα όλα τα "δικηγορίστικα" κόλπα, σχήματα λόγου, ρητορικές ερωτήσεις κλπ. να τη μεταπείσω, μάλλον τσάμπα. Της είπα οτι μπορεί να φτιάξει ένα μπλογκ τουλάχιστον, για να λέει τις απόψεις της, να αναρτά στοιχεία από το μάθημά της, να παραπέμπει σε βιβλιογραφία, να... , να ... Πάντα ο αντίλογος: "Ποιός θα τα διαβάσει; Οι μαθητές; Και αυτοί, προλαβαίνουν με τόσα που είναι φορτωμένοι;" Φαύλος κύκλος; Μάλλον δεν την μετάπεισα. Δεν ξέρω τι προσδοκίες καλλιεργούσε από το Σεμινάριο, τι περίμενε να έχει σαν αποτέλεσμα στο τέλος εκτός από μια ξερή Πιστοποίηση. Μου είπε μάλιστα, "Εγώ δεν έχω φιλοδοξίες για να γίνω, ούτε Διευθύντρια, ούτε Στέλεχος της Εκπαίδευσης"-το εκτίμησα δεόντως, ήταν- το ξέρω- ειλικρινής. Ακόμα περισσότερο: "Μη βλέπεις από τον εαυτό σου, εσύ έχεις εκ των πραγμάτων θετική στάση". Συζήτηση πάνω από μισή ώρα. Αδιέξοδο.
Κάθισα μετά και σκέφτόμουν: "Μήπως έχει δικιο τελικά;" Γιατί μετά από σχεδόν 90 ώρες Σεμινάριο οι στάσεις δεν άλλαξαν; Μήπως δεν είναι αλήθεια οτι για να οργανώσεις μια διδασκαλία με τη χρήση των ΤΠΕ απαιτεί προϋποθέσεις που δεν υπάρχουν στο Ελληνικό Εκπαιδευτικό σύστημα; Πού είναι η εποικοδομητική προσέγγιση στα ΑΠΣ, στα σχολικά βιβλία; Τι κάνουν τα παιδιά στα σχολεία, ιδιαίτερα στη Β/θμια Εκπαίδευση, κι ακόμα χειρότερα στο Λύκειο; Το ΔΕΠΠΣ ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε στην πράξη στα Γυμνάσια, είναι ανύπαρκτο, ακόμα και σαν όρος, στο Λύκειο. Ακόμα: Βλέπετε τι γίνεται με τη συζήτηση για τη χρήση των Εργαστηρίων Πληροφορικής. Σαν φυσικός, βλέπω τι γίνεται με τα εργαστήρια Φυσικών Επιστημών: Ούτε κάν ο εργαστηριακός οδηγός δεν μοιράστηκε, αφού- έχει δίκιο το Υπουργείο- πειράματα δεν γίνονται, θα έπρεπε, αλλά, έλα, ξέρουμε τώρα... Ποιος είναι τρελός να βάλει σε ένα εργαστήριο 25 παιδιά και να στήσει και να ξεστήσει περίπου 6-8 πειραματικές διατάξεις ή να ελέγξει-μόνος του- 8 με 12 υπολογιστές για 1-2 ώρες μάθημα. Πού είναι τα σενάρια ή έστω τα σχέδια μαθήματος με τα φύλλα εργασίας; Να τα γράψω μόνος μου; Γιατί; Μέσα στο πλαίσιο της γενικής αδιαφορίας θα με περάσουν και για κορόιδο, να μην πω χειρότερη λέξη. Πού είναι οι θα-έπρεπε-να είναι-προσανατολισμένοι-προς τις ΤΠΕ-στην-Εκπαίδευση Σχολικοί Σύμβουλοι, που επίσης θα έπρεπε να είναι επιμορφωμένοι-τουλάχιστον. Και να 'χεις μια ύλη να σε κυνηγά. Μα, τι άγχος είναι αυτό; Ή μήπως τα παραλέω; Με τις επικείμενες ή υπαρκτές καταλήψεις δεν θα πάρουμε ανάσα μετά. Και βέβαια, το άγχος το καταπολεμάς με δύο ψυχολογικούς μηχανισμούς: Τη φυγή ή την ακινησία. Ποιο να προτιμήσεις; Και τα δύο έχουν το ίδιο αποτέλεσμα στα παιδιά: Την υποβάθμιση του επιπέδου των σπουδών τους. Που τα οδηγεί κατευθείαν στα -πάντα φωτεινά, μέχρι αργά-παράθυρα των φροντιστηρίων. Και μετά, να μιλήσω για ΤΠΕ στην Εκπαίδευση. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις; Και- αμείλικτη- η οικονομική κρίση προ των πυλών, να σου ξύνει βαθιά το κόκκαλο, καταρρακώνοντας επώδυνα την όποια κοινωνική σου καταξίωση μέσα από την οικονομική σου εξουθένωση...

Υ.Γ. Καθώς έγραφα την ανάρτηση, κοίταξα ένα feed: http://thranio.wordpress.com/2008/10/03/%cf%88%ce%ae%cf%86%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc%ce%b1%cf%81%cf%84%cf%85%cf%81%ce%af%ce%b1/ .Μήπως και άλλοι, εκτός Ιωαννίνων, διερωτώνται και ασχολούνται με παρόμοια προβλήματα;

Καλημέρα σε όλους
Για ρίξτε μια ματιά σε αυτό που έχω φτιάξει (Σχεδιάγραμμα και Οδηγίες για το πώς φτιάχνουμε μια Δραστηριότητα ή Σχέδιο Μαθήματος με τις ΤΠΕ (για τις εξετάσεις). Πρόκειται για ένα σχεδιάγραμμα-οδηγό για το πώς κατά τη γνώμη μου (και σύμφωνα με αυτά που κατά καιρούς έχουν ειπωθεί) μπορούμε να φτιάξουμε (με ποια βήματα και ποια σειρά) ένα σχέδιο μαθήματος (ή μια δραστηριότητα) με τις ΤΠΕ. Έχω γράψει και ένα παράδειγμα.

Κίνδυνοι από το διαδίκτυο

«Η χειρότερη μητέρα της Αμερικής»
Η ΙΣΤΟΡΙΑ έχει συγκλονίσει το σύμπαν: μια από τις πιο φρικιαστικές απάτες που έχουν γίνει στο Διαδίκτυο με θύμα ένα νεαρό- και πλέον νεκρό13χρονο κορίτσι. Η κοινή γνώμη παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τη δίκη που άρχισε στην Αμερική. Το γεγονός παλαιότερο: ξεχάστηκε και επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο έπειτα από τις έρευνες του FΒΙ.
Δύο παιδιά στην εφηβεία τους γνωρίζονται μέσα από μια δημοφιλή ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, ένα site με εκατομμύρια μέλη ανά την υφήλιο.
Ο Τζος Έβανς, 16 ετών, μόλις μετακομίζει στη γειτονιά της 13χρονης Μέγκαν, αρχίζει να επικοινωνεί διαδικτυακά μαζί της. Της γράφει πως δεν πάει σχολείο: εκπαιδεύεται στο σπίτι με ιδιαίτερα μαθήματα. Δεν έχει τηλέφωνο: δεν το είχαν εγκαταστήσει ακόμα.
Σιγά σιγά, οι «συνομιλίες» γίνονται όλο και πιο εξομολογητικές. Ένα «εξ αποστάσεως ειδύλλιο» δεν αργεί να ανθήσει. (Φυσικά, δεν έχουν συναντήσει ποτέ ο ένας τον άλλον.)
Η Μέγκαν χαρούμενη, ετοιμάζει το πάρτι γενεθλίων της. Τότε, εντελώς ξαφνικά, ο 16χρονος αλλάζει. Γίνεται επιθετικός, σαρκαστικός, τη βρίζει, την κατηγορεί ότι είναι διπρόσωπη.
Η Μέγκαν τα χάνει, αποσυντονίζεται, παγώνει.
Και δεν ξέρει ακόμα ότι τα χειρότερα έρχονται.
Γιατί ο Τζος είχε αποθηκεύσει όλες τις συνομιλίες με το κοριτσάκι. Και μια ωραία πρωία δημοσιοποιεί την ιστοσελίδα που περιείχε τις εξομολογήσεις της, τα μυστικά της, τη ζωή της ολόκληρη. Έτσι φόρα παρτίδα, κάνει την ψυχή της βορά στα κοφτερά δόντια γνωστών και αγνώστων.
Η Μέγκαν δεν αντέχει τον χλευασμό, τον διασυρμό από γνωστούς, γείτονες, συμμαθητές, φίλους. Κι όταν ο Τζος της έστειλε το τελευταίο μήνυμα «Νομίζω ότι ο κό σμος θα είναι πολύ καλύτερος χωρίς εσένα», το 13χρονο κοριτσάκι κρεμιέται στην ντουλάπα του παιδικού του δωματίου. Έτσι ξεψύχησε, έτσι τη βρήκε η μάνα της...
Μετά τον θάνατό της, βγήκαν όλα στη φόρα. Ο ηθικός αυτουργός του εγκλήματος, ο 16χρονος Τζος, ούτε Τζος λεγόταν ούτε 16χρονος ήταν.
Όλο αυτό το ειδύλλιο, όλη αυτή η φρικαλέα εικονική πραγματικότητα που οδήγησε στην αυτοκτονία, ήταν το δημιούργημα μιας γειτόνισσας της μικρής Μέγκαν. Όνομα: Λόρι Ντρου.
Αυτή παρίστανε τον (ανύπαρκτο) Τζος! Αυτή οδήγησε ψυχρά, συνειδητά, οργανωμένα τη μικρή σε θάνατο. Πρώτα κερδίζοντας την εμπιστοσύνη της, ύστερα διαπομπεύοντάς την, σπρώχνοντάς της στον πάτο: μέχρι να φτάσει στην αυτοκτονία, που ήταν και το τελικό ζητούμενο της Λόρι Ντρου.
Γιατί το έκανε αυτό; Ποιο το κίνητρο; Η Λόρι είχε μια κόρη τη Σάρα. Σάρα και Μέγκαν ήταν χρόνια κολλητές φίλες. Σε κάποια φάση, η φιλία τους διακόπηκε. Τότε η μητέρα- Λόρι μεταμορφώθηκε σε έφηβο- Τζος. Για να εκδικηθεί τη νεαρή γειτονοπούλα, πρώην φίλη της κόρης της.
Αργότερα, στην Αστυνομία η Λόρι Ντρου μόνο μετανιωμένη δεν εμφανίστηκε. Ο συνήγορός υποστήριξε ότι η μικρή ήταν ένα προβληματικό παιδί που έπασχε από κατάθλιψη. Κι ότι το μόνο που επεδίωκε η πελάτισσά του ήταν να μάθει τους λόγους που «ξέκοψε» τη φιλία με την κόρη της.
Όταν μαθεύτηκε πως μια γυναίκα 47 χρόνων έστησε παγίδα θανάτου σε ένα 13χρονο κοριτσάκι, ξέσπασε ο χαμός. Η οργή του κόσμου ανάγκασε την Αστυνομία της περιοχής να περιπολεί το σπίτι της γυναίκας μέρα- νύχτα γιατί οι γείτονες είχαν σκοπό να τη λιντσάρουν!
Στο μεταξύ, η κινητοποίηση της διαδικτυακής κοινότητας ήταν τεράστια με χαρακτηριστικά ψυχολογίας του όχλου. Μέσα από γνωστές σε όλους μας υπηρεσίες ο καθένας μπορούσε με δυο- τρία κλικ να βρει όλα τα προσωπικά δεδομένα της Λόρι Ντρου. Διεύθυνση, τηλέφωνα, μέχρι και φωτογραφίες του σπιτιού της.
Το καταπληκτικό είναι άλλο: ότι σύμφωνα με τη δήλωση του σερίφη της περιοχής, η Λόρι Ντρου - παρά το αξιόποινο των πράξεών της- ΔΕΝ ΥΠΕΠΕΣΕ ΣΕ ΑΔΙΚΗΜΑ. Όμως, στις 15 Μαΐου 2008, το ομοσπονδιακό δικαστήριο άσκησε δίωξη εναντίον της Λόρι Ντρου με τις κατηγορίες της συνωμοσίας και της άσκησης συναισθηματικής βίας. Οι διώξεις αυτές μπορούν να επισύρουν ποινή φυλάκισης μέχρι και 25 χρόνια.
Η Λόρι Ντρου είναι σήμερα γνωστή ως η «χειρότερη μητέρα στις ΗΠΑ».
Όσο για το ηθικόν δίδαγμα; Βγαίνει από μόνο του:
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να ξέρουμε τι κάνουν τα παιδιά μας όταν ανοίγουν τον υπολογιστή τους.
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να τους μάθουμε πως ο «άλλος χρήστης» στο όποιο τσατ μπορεί να ΔΗΛΩΝΕΙ συνομήλικός τους και να είναι έως και ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΗΣ. ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να τους μαθαίνουμε να μη μοιράζονται ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ τα προσωπικά τους δεδομένα.
Να μη λένε ποιοι είναι, τι κάνουν, πού μένουν.
Να μην εμπιστεύονται ένα «πληκτρολόγιο» από το πουθενά.
Και να καταλάβουν πως αυτό το μέσον μπορεί να είναι χρηστικό, ψυχαγωγικό, ενημερωτικό, «επικοινωνιακό»... αλλά πάντα υπάρχει και η αθέατη πλευρά της σελήνης: αυτήν που εμείς ως γονείς ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να διδάξουμε στα παιδιά μας. Για να υπάρχουν λιγότερες «Μέγκαν» στο μέλλον...
Αν προφταίνουμε ακόμα... Αν αυτό είναι ακόμα εφικτό...
ΥΓ: Αφιερωμένο σε όλους τους γονείς που δηλώνουν χαλαρά «α, εγώ δεν έχω ιδέα από κομπιούτερ. Σ΄ αυτά το παιδί μου πραγματικά σκίζει».

Ήγγικεν γαρ...

Απ' ό,τι φαίνεται, πλησίαζει η "ημέρα της κρίσεως":-) Δείτε http://b-epipedo.cti.gr/portal/dmdocuments/prok_pist_v31.pdf . Προκύπτουν βέβαια κάποια ερωτήματα:
1) Γιατί μόνο μία περίοδος; Δεν υπάρχει χρόνος, λένε. Μα, είχε ανακοινωθεί οτι θα υπάρχει δυνατότητα επαναληπτικής εξέτασης. Δεν το ξέραν οτι δεν υπάρχει χρόνος από τότε; Εκτός αν δεν κατάλαβα καλά. Τι θα πει:
"Στην παρούσα περίοδο πιστοποίησης, λόγω των χρονικών περιορισμών υλοποίησης της
Πράξης, κάθε εκπαιδευτικός θα έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει στις δοκιμασίες
πιστοποίησης, μόνο μία φορά.
Τα προγράμματα πιστοποίησης προβλέπεται να υλοποιηθούν αυστηρά εντός του Νοεμβρίου
2008, κυρίως σε δυο-τρία Σαββατοκύριακα, ξεκινώντας από το δεύτερο Σαββατοκύριακο
του Νοεμβρίου (8-9/11/2008). Λόγω των χρονικών περιορισμών ολοκλήρωσης της Πράξης, δεν θα υπάρξει δυνατότητα χρονικής παράτασης.";
2) Θα αναρτηθούν δείγματα ερωτήσεων; Ή ακόμα καλύτερα: Θα δοθούν οι ερωτήσεις, όπως έγινε με μας; Δεν θα είναι κρίμα κι άδικο οι συνάδελφοι να πάνε ως "πρόβατα επί σφαγήν"; Εκτός κι αν βάλουν "τι κάνει νιάου-νιάου".
3) Πολλοί ρωτάνε τι θα είναι το μη αυτοματοποιημένο μέρος. Θα είναι πανομοιότυπο με το δικό μας; Σχέδιο μαθήματος λένε. Και βέβαια τώρα ξέρουμε καλά τη διαφορά από το σενάριο. Αυτοί ζητάνε σχέδιο, ενώ στο ΑΠ και στο Επιμορφωτικό υλικό υπάρχουν σενάρια.
Εγώ λέω να τους "προπονήσω" με τις δικές μας ερωτήσεις. Εσείς τι λέτε;

Οι ΤΠΕ στην πολιτιστική κληρονομιά

Περιγραφή:Διεθνές Συμπόσιο Οι ΤΠΕ στην Πολιτιστική Κληρονομιά16-18 Οκτωβρίου 2008, Ιωάννινα. Σκοπός του Συμποσίου: Η παρούσα κατάσταση σχετικά με την αξιοποίηση των ΤΠΕ στην πολιτιστική κληρονομιά μέσα από υψηλού επιπέδου θεωρητικές και τεχνολογικές προσεγγίσεις και εφαρμογές.

Το Συμπόσιο διοργανώνεται στο πλαίσιο του INTERREG IIIB ARCHIMED (project ESCUTIS) Συνδιοργανωτές:
Εργαστήριο Εφαρμογών Εικονικής Πραγματικότητας στην Εκπαίδευση (EARTHLAB), ΠΤΔΕ-Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Οργανισμός Ευρωμεσογειακής πολιτιστικής κληρονομιάς, Lecce-Ιταλία
Πανεπιστήμιο Κύπρου
Εργαστήριο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικού Λογισμικού (ESDLab), Πανεπιστήμιο Πατρών.

Περισσότερες πληροφορίες και το πρόγραμμα του Συμποσίου στην ιστοσελίδα: http://earthlab.uoi.gr/escutis/symposium08/

Πηγή: Eduportal

O Piaget, o Vygotsky, o Bruner και το B5

Το Πλαίσιο: Το Β5 είναι ένα τμημα του ν-οστού Λυκείου Ιωαννίνων. Από τους καθηγητές του σχολείου θεωρείται ένα τμήμα με μέτριους μαθητές. Τα παιδιά παραπονούνται για το ότι τα θρανία τους, όχι μόνο έχουν την κλασική μετωπική διάταξη προς τον πίνακα, αλλά και ότι, από φαεινή ιδέα διευθυντή, αντικατασταθηκαν από παραδοσιακά διθέσια σε μονοθέσια, ώστε κάθε μαθητής να έχει «ευθύνη» του θρανίου του και να μην το γράφει ή να το καταστρέφει. Όπως φαίνεται, η μοναξιά του μαθητή που κάθεται σ’ αυτό είναι αφόρητη. Η αίθουσα γυμνή σαν κελί μοναστηριού (όχι βέβαια του Βατοπεδίου:-)). Μάθημα: Φυσική Γενικής Παιδείας. Ενότητα: ο Νόμος του Κουλόμ F=k.q1.q2/(r στο τετράγωνο). Νόμος βασικός στον Ηλεκτρισμό, ο πρώτος που διδάσκονται στο σχολικό Βιβλίο. Οι παιδαγωγοί έχουν γράψει εργασίες και εργασίες σχετικές με τη διδασκαλία του και ειδικότερα με τη βοηθεια των ΤΠΕ. Το Σχολικό Βιβλίο: Ένα «ξερό» εγχειρίδιο που τους πετάει τον Νόμο κατάμουτρα και τους λέει «φάτε τον», αυτός είναι, μάθετε την διατύπωση και μην ξεχνάτε ούτε λέξη, γιατί αλλιώς ένα «και» να λείπει θα είναι λάθος. Τυπική αντιμετώπιση από τα σχολικά βιβλία, χωρίς προεκτάσεις, μόνο με σωρό ερωτήσεις του τύπου: "Διατυπώστε το νόμο, ποιες οι διαφορές του από το νόμο της παγκόσμιας έλξης". Τα παιδιά μάλλον για πρώτη φορά έρχονται σε επαφή με ένα τόσο δύσκολο τύπο, εκτός ίσως από τον νόμο της παγκόσμιας έλξης που υπάρχει στην Α’ Λυκείου, τον οποίο όμως οι καθηγητές, σοφά ποιώντας, επειδή καταλαβαίνουν ότι μάλλον δεν είναι κατανοητός από παιδιά τέτοιας ηλικίας, τον περνάνε «ξώφαλτσα», δε βγαίνει η ύλη αλλιώς. Ακόμη μερικές ερωτήσεις του τύπου «πόσο θα γίνει η δύναμη Κουλόμ αν διπλασιάσουμε το τάδε και υποδιπλασιάσουμε το τάδε» κλπ, και ασκήσεις αντικατάστασης αρχικά, και μετά λίγο πιο δύσκολες. Πώς κατανοεί ένα παιδί 15-16 χρονώ έναν τέτοιον «εκτρωματικό» τύπο, ένας μαθητής που δεν του λέει τίποτε το όνομα Κουλόμ, απ' όπου ξεκινώντας ο Μαξγουελ επιχειρεί την δεύτερη μεγάλη σύνθεση στη Φυσική μετά την πρώτη του Νεύτωνα, και διαβάζουμε στις ειδήσεις οτι σήμερα επιχειρείται στο CERN ακόμα μια μεγαλύτερη σύνθεση, με ακατανόητες στον πολύ κόσμο έννοιες, πιθανόν και στη μεγάλη μάζα των φυσικών, για να λέμε του στραβού το δίκιο.
Η Απόπειρα: Τα παιδιά έχουν δίκιο: Η τάξη άθλια, η απομόνωση φρικτή. Τα βρήκα να έχουν αλλάξει τη διάταξη των θρανίων σε μια προσπάθεια να δουν ο ένας τον άλλον. Εξάλλου τα μάτια της Δ. που κάθεται στην άλλη άκρη της τάξης είναι πολύ όμορφα, για να τα έχεις στην πλάτη σου. Φυσικό δεν είναι; Ας τους αφήσω έτσι όπως είναι και ας κάνω ένα παιδαγωγικό πείραμα. Ας το επιχειρήσω. Τους δίνω τον τύπο και τους εξηγώ σε τι αναφέρεται. Όμως τι λέει ο Νόμος; Παράδειγμα: Αν το q1=1 Κουλόμ, το k=9 επι 10 εις την ενάτην, τότε πώς μεταβάλλεται η δύναμη για q2=1, 2, 3, … Κουλόμ, κάντε πράξεις στο χαρτί, συμπληρώστε τον πίνακα με τιμές και βγάλτε μου συμπέρασμα πώς μεταβάλλεται από τη γραφική παράσταση.
Το Αποτέλεσμα: Ο Δημήτρης κάνει συνέχεια τον έξυπνο,πετάγεται όποτε θέλει, μερικοί βρίσκουν ευκαιρία να πειράξουν τα κορίτσια, που τα βλέπουν στα μάτια πια, μερικά κορίτσια ζωγραφίζουν καρδούλες και ρομαντικά σχέδια στο τετράδιο. Οι "καλές μαθήτριες" το βρήκαν αμέσως και σηκώνουν χέρι. Η Νικολέτα διαβάζει άλλο μάθημα και σε παρατήρησή μου ότι δεν είναι ανεκτό, απαντάει «μα το έκανα, κύριε», δεν το είχε κάνει. Ο ένας πετάγεται από δω, ο άλλος από ΄κει. Μερικοί γελάνε, για τη «κοτσάνα» που πέταξε ο άλλος, άλλοι βρίσκουν ευκαιρία να κάνουν «καζούρα». Κάποιοι κουνάνε συμβάτικά το κεφάλι: « Γίνεται χαμός στην ώρα του Ναστόπουλου», θα σκέφτονται, «...παιδική χαρά, ο φουκαράς δεν μπορεί να επιβληθεί». Ο άλλος μου λέει την απάντηση έτοιμη από το φροντιστήριο, τον «δασκάλεψαν» καλά εκεί ότι τα ποσά είναι ανάλογα (γιατί;). Ο Vygotsky, ο Piaget και ο Bruner, οι εποικοδομιστές χαμογελάνε ίσως, όμως εγώ ο δυστυχής αρχίζω να ‘χω πονοκέφαλο. Δεν ξέρω, μου φαίνεται θα κλατάρω, «πώς θα βγάλω τις υπόλοιπες ώρες», σκέφτομαι. Λέω μέσα μου: «αυτά τα παιδιά δεν έχουν καμιά κουλτούρα διαλόγου μεταξύ τους, κανένας δεν τους έμαθε, μήπως είναι αργά πια;». Τέλος πάντων, καταλήξαμε σε ένα συμπέρασμα, κάναμε και τη γραφική παράσταση. Ναι, τα παιδιά «ανακάλυψαν» τη σχέση της δύναμης με το φορτίο, και προσπάθήσαμε μετά να βρούμε τη σχέση της δύναμης με την απόσταση, φτάσαμε κάπου, και ντριγκκκ…. Το κουδούνι. Η μεγαλειώδης σχέση αντιστρόφου τετραγώνου, που αν δεν ίσχυε, το Σύμπαν θα ήταν κάτι άλλο ή δεν θα υπήρχε καθόλου, μια σχέση που υποδηλώνει την σφαιρική συμμετρία του χώρου, πήγε στράφι από ένα ντριγκκκ….
Τα Μεθεόρτια: Στο γραφείο καθηγητών: «Παιδιά, σήμερα προσπάθησα να κάνω διερευνητική ανακαλυπτική μάθηση. Με πονάει το κεφάλι». Γέλια, μερικοί μάλλον δεν ήξεραν καν τον όρο, πάντως γελούσαν, γιατί; «Τι λες, παιδί μου, που θα τους αφήσω να μου σηκώσουν το κεφάλι με συνεργατικές μαθήσεις» μου λέει η καθηγήτρια των Αγγλικών. Συμπτωματικά κάποιος μίλαγε τότε ακριβώς για το ότι οι μαθητές μας είναι πολύ χαμηλού επιπέδου και ότι δεν προσέχουν καθόλου. Εγώ, σκέφτομαι, «να το ξανακάνω»; Στο προηγούμενο τμήμα, χωρίς τον Vygotsky και την παρέα του, είχα ξεμπερδέψει σε 30 λεπτά με τον Κουλομ και το νόμο του, είχα κάνει τις ερωτήσεις του σχολικού «διατυπώστε κλπ….», είχα κάνει και μια άσκηση, ενώ στον υπόλοιπο χρόνο είχα εξετάσει το προηγούμενο μάθημα. Πάντως τώρα θέλω επειγόντως ένα ντεπόν.