Τελευταία τα συμβατικά μέσα μου φαίνονται tres banales:-) Η κρίση άγγιξε και τις εφημερίδες και την τηλεόραση. Είναι κοινοτοπία αυτό, αλλά είναι αλήθεια. Με τους "Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα" τα social media, που τα ψηλαφήσαμε λίγο στην Επιμόρφωση, εμείς (ο Γάτος και εγώ) με τους Φυσικούς σε προηγούμενες Επιμορφωτικές Περιόδους (εκτός από την τελευταία από την οποία αποχώρησα άδοξα λόγω της γνωστής μου περιπέτειας), μας πήραν κεφάλι.(Χρειάζομαι ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ, επειγόοοοοντως!) Μας έβαλαν γυαλιά, ξεσήκωσαν κόσμο, τον έστειλαν στο Σύνταγμα και τις Πλατείες. Είδες, Μήτσο Syndicalisticus, ακόμα και ανασχηματισμό (έμμεσα) προκάλεσαν, άντε, πάμε και γι΄άλλα. Θα μου πείτε "Μπορούν τα social media ν' αλλάξουν τον κόσμο από μόνα τους;". Μα το έχουν κάνει ήδη: Βλ. Αραβικές Χώρες. Και όχι μόνο: Το Web 2.0. Δεν προλαβαίνει να συμβεί κάτι και αμέσως τρέχει, πιο γρήγορα από τους ρεπόρτερ της TV στα social media. Ολοι αρχίσαν να μπλογκάρουν. Ακόμα και κουτσοί (όπως εγώ) και στραβοί (στον Αη Παντελέημονα). Θέλετε άμεση ενημέρωση; Πάτε στο Google, γράψτε τη λέξη-κλειδί π.χ. ΣΥΝΤΑΓΜΑ ή SYNTAGMA, ΠΑΣΟΚή PASOK, ΝΔ ή ND κλπ, αναζητείστε "Σελίδες στα Ελληνικά" και "Πρόσφατα" και voila, έχετε σε πραγματικό χρόνο ό,τι υπάρχει στο διαδίκτυο για το εν λόγω. Έτσι έμαθα αμέσως για τα επεισόδια στο Σύνταγμα πριν περίπου 15 μέρες προτού το πει η τηλεόραση, έτσι παρακολουθώ ανελλιπώς (λόγω και της αναγκαστικής μου ακινησίας) τι συμβαίνει στο πολιτικό στερέωμα, που είναι και συναρπαστικά συν τοις άλλοις. Εμαθα και νέες λέξεις troll και trolling, τρολλάρισμα στα ελληνικά. Και εγώ που νόμιζα οτι είναι κάποια ξωτικά στη μυθολογία των Σκανδιναυών! Άλλο που μπορεί να κάνει κανείς: Το Twitter. Θυμάμαι πριν από κάνα δυο-τρία χρόνια είχα κάνει κάποια ανάρτηση σχετικά και μάλλον αρνητικές αντιδράσεις προκάλεσα. Αμ δε... Τουιτάρουν σχεδόν όλοι. Τόσοι πολλοί που μένεις εκπληκτος. Και είναι εντυπωσιακό να στέλνεις ένα κελάηδισμα στους επώνυμους. Που τους μισείς ή/ και θαυμάζεις. Ε, ζούμε την εποχή του hash tag #greekrevolution. Το είχατε αντιληφθεί; Όπως και στην Ισπανία την εποχή του #Spanishrevolution. Πώς το κάνεις να βρεις τι παιζει στο Σύνταγμα αυτή τη στιγμή; Πολύ απλά γράψε στο Γκούγλη "#Syntagma site: twitter.com". Ωραια πράγματα! Twitter και τα μυαλά στα κάγκελα(#)! Μπορείς να διαβάσεις πολλές κοτσάνες, αλλά και να διαβάσεις και εντυπωσιακά άρθρα. Και να μάθεις τα γεγονότα σχεδόν άμεσα, εφόσον τα περισσότερα tweets έρχονται από κινητά. (Α, ξέχασα, το Υπουργείο τα απαγορεύει (ακόμα) στα σχολεία). Τα οποία βέβαια παρατίθενται με short URL που τα κάνει μικρά ένας URL shortener. Δείτε ας πούμε εκείνον της Google εδώ. Και μπορείς να γράψεις στον καθηγητή κ. τάδε, μέγα οικονομολόγο, ή ακόμα και στον Υπουργό σου και να του τα σούρεις ή να τον παινέψεις, διάλεξε. Αν και οι τελευταίοι δεν συχνάζουν τελευταία στα social media για ευνόητους λόγους. Ήδη μπαίνουμε στην τελευταία φάση του δράματος της ελληνικής κρίσης. Αύριο και μεθαύριο...Αν δεν θέλετε μασημένη τροφή από τα (εν μέρει ή ολικά προκατειλημμένα) ΜΜΕ, αλλά θέλετε άμεση πληροφόρηση, έστω και μη τεκμηριωμένη, social media και ξερό ψωμί. Μόνο μη μας κόψει το ρεύμα η ΔΕΗ...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ξέρεις Στέργιο,ότι τους ακομμάτιστους τους αδέσμευτους τους απολίτικους όλοι τους θέλουν. Βέβαια όποιοι νομίζουν ότι οι αγανακτισμένοι έφεραν τον ανασχηματισμό εκτός του ότι είναι αλλού, καταντάν και επικίνδυνοι για το σύνολο γιατί πιστεύουν ότι έτσι αλλάζουν οι πολιτικές. Δυστυχώς από ότι έδειξαν οι εκλογές στην τοπική ΕΛΜΕ και το Σύλλογο Δασκάλων παρά την συμμετοχή στην πλατεία της πόλης μας οι δυο μεγάλοι παρέμειναν στα ποσοστά τους. Άρα για πια κοινωνική δικτύωση μιλάμε. Όσο για τις αραβικές χώρες θα τα ξαναπούμε όταν τελειώσουν οι εξελίξεις. Για να μη μακρυγορώ ξέρεις τη γνώμη μου για τα twiter, facebook secon life κ.λ.π. Άλλο πραγματικότητα και άλλο εικονική πραγματικότητα.
Οποιαδήποτε αλλαγή, αν είναι ο καιρός της, πρώτα ζυμώνεται στα κεφάλια των ανθρώπων (αυτό που λέμε αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες). Ε, το δεύτερο κάνουν τα social media σήμερα. Αλλά και παραπέρα, δίνουν βήμα διαλόγου σε ανθρώπους που δεν θα είχαν ποτέ τους. Ακόμα και σε κόμματα, τα οποία λειτουργούν με (δημοκρατικό ή μη) συγκεντρωτισμό. Αυτή η κατάκτηση, σε συνδυασμό με την μη αποτελεσματικότητα των κομματικών πολιτικών στο να βελτιώσουν την ζωή των ανθρώπων μαζί με την εκτεταμένη διαφθορά και απαξίωση του πολιτικού συστήματος (φυσικά αυτό δεν ισχύει γενικά) οδηγεί τον κόσμο σε πλατείες. Αυτό ισχύει όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και ευρύτερα. Το αν αυτό οδηγήσει σε κάτι καλύτερο, κάτι προοδευτικότερο (αν και η λέξη είναι πολύ φθαρμένη), είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί, δεν είναι νομοτελειακό, το αντίθετο μάλιστα.
Δημοσίευση σχολίου