Φαίνεται ότι ο καιρός περνάει πολύ γρήγορα και φτάνουμε προς το τέλος και αυτής της περιόδου Επιμόρφωσης. Τα γνωστά προβλήματα, ταχύτητες, σχετική ανοργανωσιά κλπ, συνοδεύουν πάντα, αν και όσο σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο αρχικά. Όμως, συνάδελφοι, βαρέθηκα! Ξαναείπα τα ίδια τρίτη φορά, άντε, σενάρια, άντε, λογισμικά, άντε, CD. Έχω μια (αμυδρή) αίσθηση ότι τα πράγματα προχωρούν και εμείς μένουμε πίσω. Μα, θα τρέχεις πίσω από τα πράγματα; Μια ζωή; Μπορεί. Είναι και η φύση του αντικειμένου τέτοια. Είναι ότι και οι ίδιοι οι επιμορφούμενοι κουράστηκαν (αν και είναι μια γενιά μικρότεροι από μένα φέτος), είναι ότι η επιμόρφωση πάει σε πολύ μάκρος. Είναι και η κρίση, που έχει φέρει μια βαρυθυμία γενικώς. Είναι και η ζέστη, τελευταία...
Ψάχνοντας ν' ανανεώσω το οπλοστάσιό μου, γιατί όπως είπα βαρέθηκα, βρήκα ένα πραγματικό θησαυρό. Είχα δίκιο τελικά, για την αίσθηση του παρωχημένου. Web 2.0 και τα εργαλεία που προσφέρει. Αλλά και το hardware, πώς το χρησιμοποιείς αποδοτικά; Απορία πώς να εντάξεις τα τόσα πολλά εργαλεία του σε μια διδακτική παρέμβαση; Οχι και τόσο. Κάποιοι προχωρούν: Να κάποιοι. Για ηλικίες κάτω των 15, Δημοτικό, Γυμνάσιο ιδιαίτερα. Ευφάνταστο και δημιουργικό το Web 2.0. Οταν εγώ και ο M. παλεύουμε να τρέξουμε το ΓΑΙΑ σε Vista. Καλά, το ΑΜΑΠ δεν μπόρεσα να το τρέξω καθόλου. Απολαύστε!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Την προηγούμενη βδομάδα στην πιστοποίηση Α επιπέδου (ναι, ακόμα!) μια δασκάλα γύρω στα 45 προσπαθώντας να δικαιολογήσει τον εαυτό της που δεν μπορούσε να σημαδέψει σωστά με το ποντίκι μουρμούρισε "τι να μάθω τώρα στα γεράματα"... Μα πραγματικά... είναι δυνατόν να δέχεται κανείς ότι η ζωή τελειώνει στα 45;
Αιώνιε έφηβε Στέργιο! Μακάρι και τα δικά μου τα παιδιά να σ έχουν δάσκαλο...
Ωραίες ιδέες Στέργιο, με το καλό από το Σεπτέμβριο ελπίζω να διατηρήσω το κουράγιο μου-με όλα όσα συμβαίνουν στην εκπαίδευση- και να υλοποιήσω κάποιες από αυτές ως συνέχεια της δημιουργικής γραφής.
Δημοσίευση σχολίου