Το είδαμε κι αυτό: Ο Μαβίλης ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ!!!

Οχι, σήμερα δεν θα γράψω για τις ΤΠΕ στην Εκπαίδευση ούτε για τα δεδουλευμένα που θα (έπρεπε να) πάρουμε από την Επιμόρφωση. Περνούσα το πρωί από το άγαλμα. Κάτω στο Μώλο. Εκεί που οι παλιότεροι τοποθέτησαν μια προτομή και έδωσαν το όνομα του ποιητή στην μικρή, αλλά περίοπτη πλατεία. Σε τρισάθλια κατάσταση η προτομή ανέκαθεν, αντικρύζει το χώρο, το Δρίσκο, όπου έδωσε τη ζωή του για τη λευτεριά της Ηπείρου ο Κερκυραίος ποιητής στα 1912. Χώρος ιστορικός, εκεί συγκεντρώσανε οι ναζί τους συμπολίτες μας Εβραίους για τα κρεματόρια. Μας τα ΄λεγαν από μικρά οι δασκαλοι. Θυμήθηκα το ποιήμα που κάναμε στην ΣΤ' Γυμνασίου με την Κυρία (με κεφαλαίο Κ, ναι) Ελπίδα Δάνου:
"Καλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνε την πίκρα της ζωής. Όταν βυθίσει ο ήλιος, και το σούρουπο ακολουθήσει, μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να 'ναι. Τέτοια ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση. Μα ο βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει, αν στάξει για αυτές δάκρυ, από όσους αγαπάνε.
Κι αν πιούν θολό νερό, ξαναθυμούνται πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται. Γι' αυτό αν θες να κλαις το δείλι, τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν, αυτοί θέλουν, μα δεν μπορούν να λησμονήσουν."
Μελαγχολικό ποιήμα, από τα αγαπημένα του πατέρα μου, θυμήθηκα πολλά μαζί μ' αυτό.("Καλότυχος" είσαι, Ποιητή, που δε βλέπεις τα αίσχη σήμερα). Ιδεαλιστής μέχρι το κόκαλο ο Ποιητής, επηρεασμένος από τη φιλοσοφία του Σοπενάουερ, μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου, σιχάθηκε το ρουσφέτι και τη συναλλαγή, παράτησε τα πάντα και κατάχθηκε στους Γαριβαλδινούς εθελοντές απλός στρατιώτης, να πολεμήσει για τη λευτεριά της Ηπείρου, σε μεγάλη ηλικία, τότε που οι περισσότεροι αποσύρονται ή ψάχνουν την ασφάλεια μιας υψηλής θέσης. Δημοτικιστής, τότε που το γλωσσικό ζήτημα έβραζε, έδωσε τη χαριστική βολή στους καθαρευουσιάνους με το περίφημο: "Δεν υπάρχει γλώσσα χυδαία, μόνο χυδαίοι άνθρωποι υπάρχουν". Χρειάστηκαν δυστυχώς ακόμα 70 χρόνια για να λυθεί οριστικά.
Τέτοια μου ήρθαν στον νου, όταν είδα το περίπτερο πάνω στο άγαλμα. Τι σκαρώνουν άραγε, σκέφτηκα. Ρώτησα έναν εργάτη δεν ήξερε, μίλαγε αλβανικά, βρήκα έναν παραδίπλα, μου φάνηκε Έλληνας. Του λέω: "-Καλά, εδώ φτιάχνετε το περίπτερο, πάνω στο άγαλμα.;" Μου λέει: "-Για λίγες μέρες είναι". "-Τι σημασία έχει;" "-Τα παράπονα στο Δήμαρχο, εγώ δεν ξέρω". Δεν ήξερε γιατί το φτιάχνουν. Ούτε κι εγώ ξέρω ακόμα. Αλλά ακόμα και για ιερό σκοπό να είναι, ακόμα και για να γιορτάσουν την επικείμενη επέτειο της 21ης Φεβρουαρίου, εκεί βρήκαν καταλληλότερο μέρος; Δεν γινόταν λίγα μέτρα παραπέρα; Μάλλον δεν γινόταν: Το μεγαλύτερο μέρος της πλατείας έχει καταληφθεί από ιδιωτικό παγοδρόμιο. Για το λαό: 8 Ευρώ την ώρα, 6 το φοιτητικό, τσάμπα πράμα. Να μάθουν να γλιστράνε στον πάγο τα Γιαννιωτόπουλα, αυτό που λέμε "Λαικός Αθλητισμός", δε χρειάζεται να παγώσει η λίμνη πια. Ως εδώ, συμμαθητή μου Δήμαρχε Νίκο. Όλα εμπόριο; Άλλη φορά να μην καταθέσεις στεφάνι σε Εθνικό άγαλμα. Αντί να κάνεις έναν αδριάντα στον Ποιητή, το έκανες οίκο εμπορίου, υποψιάζομαι κάτι τέτοιο είναι και το περίπτερο. (Αν και φοβάμαι οτι πίσω από τον αδριάντα θα υπάρξουν κίνητρα σαν εκείνα του "Ηρωα με τις παντούφλες"). Τέτοια σε μαθαίνανε οι καθηγητές μας στη παλιά Ζωσιμαία;