Στo Λέχοβο, γιατί όχι;

Παρελθόν ο μαυροπίνακας στο Λέχοβο Φλώρινας

Της Ζωγιας Κουταλιανου

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Ξεναγήθηκαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας, επισκέφθηκαν την παραλία «Ναυάγιο» της Ζακύνθου, γνώρισαν όλα τα απειλούμενα είδη του πλανήτη, άκουσαν τη φωνή του Ελευθέριου Βενιζέλου… σε μερικές μόνο από τις περιηγήσεις τους οι μαθητές της τρίτης δημοτικού του πενταθέσιου δημοτικού σχολείου Λεχόβου της Φλώρινας, κατά τη φετινή σχολική χρονιά.

Μόνο που οι μικροί Λεχοβίτες δεν κουνήθηκαν από τα θρανία τους, στο παραδοσιακό πέτρινο σχολείο ηλικίας τουλάχιστον εκατό ετών στο πανέμορφο αυτό χωριό του ορεινού όγκου του Βιτσίου.

Ολα έγιναν χάρη στον ειδικό διαδραστικό πίνακα με τον οποίο ο διευθυντής του σχολείου και δάσκαλός τους, κ. Σταύρος Πασπάλης, αντικατέστησε τον παραδοσιακό σχολικό μαυροπίνακα στον οποίο έκαναν τα πρώτα μαθητικά τους βήματα γενεές και γενεές Ελλήνων. Με κόστος μόλις 1.200 ευρώ που κάλυψε το ίδιο το σχολείο, εξοστρακίστηκαν απ' τη σχολική τάξη οι κιμωλίες και οι σπόγγοι, και τη θέση τους πήραν ένα διαδραστικό μολύβι που λειτουργεί με τεχνολογία blue tooth, ένας υπολογιστής και ένας προβολέας (προτζέκτορας). Με τη βοήθεια μιας ισχυρής και γρήγορης σύνδεσης στο Διαδίκτυο μέσω δορυφόρου, κάνουν εικονικές εκπαιδευτικές εκδρομές όποτε το απαιτούν τα μαθήματά τους, δηλαδή σχεδόν καθημερινά!

Την πρωτοποριακή αυτή πρακτική, ο κ. Πασπάλης εφάρμοσε για πρώτη φορά σε ένα άλλο σχολείο, αυτό του Σκήθρου Φλώρινας, απ' όπου κατάγεται. Εκεί υιοθέτησε έναν πίνακα αφής (αντίστοιχης τεχνολογίας με τις οθόνες αφής που συναντούμε στα ΑΤΜ των τραπεζών), προκαλώντας τον ενθουσιασμό μαθητών και γονέων. Δυστυχώς, η αποχώρησή του σήμανε και την αχρήστευση του εξοπλισμού, που είχε αγοραστεί με δωρεά ενός τοπικού πολιτιστικού συλλόγου*. Στο Λέχοβο, πάντως, όπου βρίσκεται σήμερα -και σύμφωνα με τον ίδιο, δεν σκοπεύει να φύγει-οι μικροί Λεχοβίτες είναι ενθουσιασμένοι. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα στην προσαρμογή στα νέα μέσα, όπως είπε ο ίδιος μιλώντας στην «Κ», και αντιλήφθηκαν από την αρχή ότι το μάθημα αντί να τους παιδέψει θα τους διασκεδάσει.

Στον διαδραστικό πίνακα προβάλλεται το σχολικό βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή, όπως προσφέρεται από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Πάνω στο βιβλίο και χρησιμοποιώντας το μολύβι/ποντίκι blue tooth, ο δάσκαλος και οι μαθητές γράφουν, σημειώνουν, λύνουν ασκήσεις, υπογραμμίζουν. «Τα παιδιά προσανατολίζονται πολύ εύκολα και γρήγορα και κερδίζουμε χρόνο», εξηγεί ο ίδιος.

Παράλληλα, ο δάσκαλος μπαίνει στο Διαδίκτυο και επιλέγει βίντεο ή εικόνες που συμπληρώνουν τα εποπτικά μέσα καθώς και όσα αναφέρονται στα σχολικά εγχειρίδια. Σημαντικό είναι ότι οι μαθητές μπορούν να παρακολουθούν απερίσπαστοι τον δάσκαλο χωρίς να υποχρεώνονται να σημειώνουν, αφού μπορούν να πάρουν στο σπίτι μια εκτύπωση όσων γράφτηκαν στον πίνακα ή σε ηλεκτρονική μορφή το βίντεο παράδοσης ώστε να την ξαναδούν. Με τη διαφορά ότι οι περισσότερες οικογένειες στο Λέχοβο δεν διαθέτουν ούτε υπολογιστές ούτε σύνδεση με το Διαδίκτυο… Ωστόσο, οι γονείς των μαθητών αντέδρασαν τόσο θετικά, σύμφωνα με τον σαρανταπεντάχρονο δάσκαλο, ώστε στο Λέχοβο άρχισαν σχεδόν σαν επιδημία οι εγγραφές γονέων στα κέντρα εκπαίδευσης ενηλίκων των τοπικών φορέων προκειμένου να μάθουν και εκείνοι να χειρίζονται τις νέες τεχνολογίες, ενώ φαίνεται πως όλοι πλέον σκοπεύουν να εξοπλιστούν με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. «Ως δάσκαλος επιθυμώ να είμαστε εξωστρεφείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί. Δυστυχώς, το ακριτικό Λέχοβο βρίσκεται πολύ μακριά από πολλά πράγματα. Αυτός είναι ένας τρόπος για ν' ανοίξουν οι ορίζοντες των παιδιών, να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους και τις παραστάσεις τους», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Εχοντας το «μικρόβιο» των νέων τεχνολογιών από παλιά, ο κ. Πασπάλης εισήγαγε τη χρήση του υπολογιστή στη σχολική τάξη ήδη από τη δεκαετία του '90. Ωστόσο, ήταν η εξαετής θητεία του σε σχολεία του Αμβούργου και της Νυρεμβέργης όπου υπηρέτησε που τον έφερε σε επαφή με τους πίνακες αφής, ενώ η συμμετοχή του στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Commenius (διασύνδεση σχολείων ευρωπαϊκών χωρών) τον οδήγησε σε σχολεία της Βρετανίας, όπου είδε τις διαδραστικές οθόνες. Σήμερα, διατηρώντας επαφή με τους Ευρωπαίους συναδέλφους του, ο γλωσσομαθής διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Λεχόβου (μιλάει πέντε ξένες γλώσσες) πληροφορείται τις εξελίξεις στα εποπτικά μέσα αλλά και στα διαδραστικά παιχνίδια εκμάθησης. Η εκμάθηση της προπαίδειας, η εξοικείωση με τα γεωμετρικά σχήματα, αλλά και το πώς διαβάζουμε και προσθαφαιρούμε την ώρα γίνονται πλέον στην τάξη του Δημοτικού Σχολείου Λεχόβου μέσα από ηλεκτρονικά διαδραστικά παιχνίδια που ο κ. Πασπάλης «κατεβάζει» δωρεάν από το Διαδίκτυο. Σ' αυτά προσθέτει, βεβαίως, και το διαδραστικό ηλεκτρονικό υλικό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. «Το μόνο που με ανησυχεί είναι ότι θα τους λείψει στη συνέχεια, όταν φύγουν απ' το δημοτικό. Φοβάμαι πως στο γυμνάσιο θα δυσκολευτούν να προσαρμοστούν ξανά στην πεζή σχολική πραγματικότητα του μαυροπίνακα», σημειώνει ο κ. Πασπάλης. Παρ' όλα αυτά, ο ίδιος δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει την προσπάθειά του, αγοράζοντας ο ίδιος τον απαραίτητο εξοπλισμό εάν στο επόμενο σχολείο, όπου ενδεχομένως τοποθετηθεί, δεν υπάρχει.
Από την Καθημερινή

Το Λέχοβο είναι μια μικρή γραφική ορεινή κωμόπολη ανάμεσα στην Καστοριά και τη Φλώρινα. Το χειμώνα σκεπάζεται από χιόνια για μεγάλο χρονικό διάστημα. Την ξέρω από τότε που υπηρετούσα την στρατιωτική μου θητεία μου στη Δυτική Μακεδονία. Κι όμως, μέσα στα χιόνια μπορεί να ανθίσουν λουλούδια. Το κόστος δεν είναι απαγορευτικό για ένα μικρό Δημοτικό σχολείο. Δεν υπάρχει κανένα Υπουργείο να θεσμοθετήσει εκεί πάνω. Καλλίτερα...Κι αν θεσμοθετήσει, ε και; Το μακρύ του χέρι δεν αρκεί για να ελέγξει τα πάντα. Αρκεί το μεράκι ενός δασκάλου για να βελτιώσει. Μάλλον πολύ γραφειοκράτες εχουμε γίνει. Και αλλοτριωμένοι: Δεν μας νοιάζει, ακόμα κι αν σπάσουν όλες τις καρέκλες ή τα θρανία ή αν βγουν αναλφάβητοι. ΔΕΝ ΣΕ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΛΛΙΤΕΡΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ, απλά: Δεν σου αναγνωρίζουν τίποτα, μόνον αυτό... Γιαυτό και το παράπονο.
Ετσι, για αυτοκριτική...

* Η υπογράμμιση δική μου.