Στέφανος Σίντος, Δάσκαλος: Επιστημονική Ημερίδα με θέμα: Σχολική Διαμεσολάβησ...

Στέφανος Σίντος, Δάσκαλος: Επιστημονική Ημερίδα με θέμα: Σχολική Διαμεσολάβησ...

Η φτώχεια και η γκρίνια μας...

Φωτό από το tvxs.gr

"Πέρασε ένας χρόνος..." λέει ένα τραγούδι, κάπου σφυρίζω στο μυαλό μου.
Και η ζωή μετά βασάνων πολλών και δυσβάστακτων καμιά φορά συνεχίζεται. Είμαστε ήδη στο 6ο έτος από τότε που πήραμε το βάπτισμα του πυρός. Και πέρασαν πέντε, αριθμητικώς 5 Επιμορφωτικές Περίοδοι. Συμμετείχαμε, δε συμμετείχαμε, κάτι κάναμε. Προσωπικά, το μόνο που θεωρώ ότι κέρδισα, είναι πείρα. Και καλή και κακή. Τα υπόλοιπα; Να μην πω. Το ελληνικό ντοβλέτι είναι ο μεγαλύτερος κακοπληρωτής. Με χίλια βάσανα μετά από παραστάσεις, φασαρία και ντόρο. Να πω ότι ήταν να πληρώνουν από τη τσέπη τους; Προφανώς όχι. Να πω ότι ούτε και λεφτά του Δημοσίου είναι, ΚΠΣ και ΕΣΠΑ είναι. Αλλά ως γνωστόν οι οργανωτικές ικανότητες είναι αρετές της φυλής (κλαυσίγελως). Και σε καιρούς Μνημονίου, τι ζητάς, ρε φίλε; Ολα τα 'χει η μαριορή... Μου φαίνεται ότι πέρασαν κάτι αιώνες που μιλούσαμε για Επανάσταση των ΤΠΕ. Τι τα θες αυτά, ρε φίλε, δε βλέπεις ότι τα παιδιά έρχονται σχολείο υποσιτισμένα. Η μαρτυρία της Διευθύντριας από τα Τρίκαλα δεν είναι ψέμα. Πώς είναι δυνατόν να λέει τέτοιο ψέμα. Έφαγε και επίπληξη γιαυτό!  Εξ άλλου δεν χρειάζεται να πάω μακριά. Στο σπίτι μου το ζω, ευτυχώς όχι τόσο. "Νηστεία και προσευχή". Όχι,  αν και είμαι μεγάλος, δεν θυμάμαι τέτοια μεταμοντέρνα φτώχεια. Σαν να έπεσε Πυρηνική Βόμβα και οι επιζώντες σέρνουν τα κομμάτια τους. Αναδιάρθρωση των δομών, λέει. Νέος φορέας. Σύμπτυξη. Συμμάζεμα. Γιατί; Μας είπε κανείς να απλωθούμε; Μας είπε κανείς να συμμαζευτούμε; Μάλλον το δεύτερο, γιατί το πρώτο μόνοι μας το κάναμε, μας αρέσει να απλώνουμε την ποδάρα μας, εξυπηρετεί λέει την.... Βάλτε ότι θέλετε στα αποσιωπητικά.   Και βαφτίζουμε το ψάρι κρέας, η αδυναμία ή αμέλεια ή κομπίνα (δεν ξέρω) εκτύπωσης βιβλίων και πέρυσι λέγεται πρόοδος προς το ηλεκτρονικό βιβλίο. Μπα, δεν υπάρχει απόλυτο κακό. Παράπλευρες απώλειες; Τα ποντίκια. Ή οι σκλάβοι στο αμπάρι. Που δούλεψαν αγόγγυστα για 6 μήνες, βροχές, χιόνια, χιλιόμετρα μετακινήσεων. Γιατί; Προσωπικά τώρα που το αναστοχάζομαι, για τίποτα. Τι θέλει η αλεπού στο παζάρι; Πού πας, ρε Καραμήτρο, χωρίς καμιά σύμβαση; Δεν το έμαθες το ελληνικό; Ακόμα; Μάλλον όχι. Και τώρα μου λένε "θέλεις να τραβήξεις κουπί; Στο τσάμπα. Είναι ωραία θα κάνεις και ωραίο σώμα". Και ακόμη: "Α, δεν ξέρω αν θα σου δώσω, δεν έχω τίποτα νεώτερο σχετικά", "Το ζήτημα βρίσκεται στο στάδιο της εκκαθάρισης". "Υπάρχουν δυσκολίες". Και μερικοί (λωτοφάγοι;) τσιμπάνε. Η φτώχεια του τίτλου. Και η γκρίνια ποιός θα πρωτοκάτσει στη γαλέρα. Δια την δόξαν των ΤΠΕ στην Εκπαίδευση. Και να, "ξέρεις εγώ έκανα τόσα για την Εκπαίδευση, είμαι υπεράνω". Δεν ξέρω αν έχει νόημα πια. Πολύ φοβάμαι, είναι σαν να μιλάμε για παντεσπάνι στο καιρό της Γαλλικής Επανάστασης.