Υπάρχει στον Pathfinder και συγκεκριμένα στην πάντα ενδιαφέρουσα ενότητα "Τεχνολογείν" σχετικό αφιέρωμα χρήσης Tablet PC και μάλιστα σε ελληνικό σχολείο. Μόνο που το σχολείο αυτό είναι ιδιωτικό (Εκπ. Δούκα). Διαβάστε όμως το ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο: "Παράθυρο με θέα, στο σχολείο του μέλλοντος" και δείτε και το σχετικό video.
Εγώ πάντως περιμένω -έστω και πειραματικά - τον OLPC στα σχολεία μας. Τώρα, πότε θα γίνει αυτό...
Δεν μιλάω για τη γραφή ως μεταφορά σε ένα μέσο των ιδεών και σκέψεων με ένα σύστημα συμβόλων ή άκόμα καλύτερα όπως το γράφει η wikipedia: Writing is the representation of language in a textual medium through the use of a set of signs or symbols (known as a writing system), αλλά το γράψιμο με το χέρι, το χειρόγραφο, το handwirting, αν και δεν είναι ακριβής μετάφραση από τα αγγλικά. Ένα από τα μειονεκτήματα που έχει η επεξεργασία κειμένου είναι οτι το κείμενο χάνει την προσωπική αισθητική του, αν βέβαια υπάρχει τέτοια. Εγώ, για παράδειγμα, μισώ τα γραπτά μου, καθότι κακογράφος, αριστερόχειρας που γράφει με το δεξί, ήταν κακό στην εποχή μου να γράφεις με το αριστερό, το αριστερό ήταν το "κακό χέρι" και με πολιτικές προεκτάσεις, νομίζω, και χάρηκα όταν είδα το πρώτο μου γραφτό τυπωμένο, ακόμα και σε ένα 9-πινο εκτυπωτή ακίδων πριν από 20 και πλέον χρόνια. Αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Η γραφή αποπροσωποποιείται, τα γράμματα όλα ίδια, εκτός κι αν θελήσει κανείς να γράψει με μια περίεργη γραμματοσειρά, που πάλι κάποιος άλλος έφτιαξε γι' αυτόν. Αν δει κανείς χειρόγραφα λογοτεχνών, μπορεί να καταλάβει πολλά για την προσωπικότητα του, αλλά να δει και την βασανιστική πορεία που ακολούθησε, μέχρι να φτιάξει το αριστούργημά του. Θυμάμαι, χάζευα στο Μουσείο του Σολωμού στη Ζάκυνθο τα σχεδιάσματα των Ελεύθερων Πολιορκημένων. Ο Εθνικός μας Ποιητής ήταν παντελώς ανορθόγραφος! Τα γράμματά του απαίσια. Αλίμονο, τι απογοήτευση θα είχε ένας εστέτ! Ένας φιλόλογος θα τον άφηνε στην ίδια τάξη!:-)) Εξηγείται βέβαια μιας και τα Ελληνικά δεν ήταν η μητρική του(μάλλον πατρική) γλώσσα. Το ίδιο μπορεί να πει κανείς για το Μακρυγιάννη κλπ, κλπ. Απ' την άλλη, βλέποντας γραφτά του Ρίτσου, ας πούμε, μπορεί να δει την καλλιέπεια και την άψογη αισθητική των γραμμάτων του, ήταν και ζωγράφος εξάλλου, καθώς και τις επιρροές του από την γραφή των βυζαντινών χειρογράφων. Τέλος πάντων... Μάλλον δεν είμαι ειδικός, απλώς εκφράζω κάποιες σκέψεις, ένας ειδικός θα μου αναφέρει χίλια δυο άλλα παραδείγματα, θα μου κάνει αναλύσεις και θα με ρίξει στο καναβάτσο, μιας και αυτά δεν είναι παρά παρόλες ενός ασχετου γραμμένες στον επεξεργαστή κειμένου του blogger. Αφορμή για την ανάρτηση αυτή στάθηκε ένα e-mail που πήρα χτες και, μια και είμαι κουτσομπόλης, γιατί να μην σας το πω; Εγραφε λοιπόν το e-mail για ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε στα Αγγλικά για τα Tablet PC. Ήξερα τι είναι ένα τέτοιο εργαλείο, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο πολύτιμο εκπαιδευτικό εργαλείο μπορεί να γίνει. Λοιπόν, για όσους δεν ξέρουν, ένα Tablet PC είναι ένας notebook με περιστρεφόμενη οθόνη, αλλά με την επιπλέον δυνατότητα να μπορείς να γράψεις ή να ζωγραφίσεις επάνω της. Είναι βέβαια ακριβό (από 1800 € και πάνω), αλλά όπως συμβαίνει σε όλα τα νέα πράγματα στο χώρο των υπολογιστών θα πέσει η τιμή του, ας περιμένουμε ένα-δυο χρονάκια. Αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες δείτε στην wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Tablet_PC. Μπορείτε να βρείτε και να αγοράσετε, αν δεν αντέχετε την αναμονή. Υπάρχουν και ειδικά Windows φτιαγμένα γιαυτόν. Τώρα σε τι μπορεί να μας χρησιμεύσει στην Εκπαίδευση: Σύμφωνα με το βιβλίο "Tablet PCs in K-12 Education" του Mike van Mantgem, ένας μαθητής π.χ. θα μπορούσε να διδαχθεί τη πρόσθεση των κλασμάτων φτιάχνοντας ένα εννοιολογικό χάρτη που το κατάλληλο λογισμικό θα έφτιαχνε βέβαια, απλά γράφοντας τα βήματα που απαιτούνται για να κάνει την πράξη. Ακόμη θα μπορούσε να υλοποιήσει διαδικασίες καταιγισμού ιδεών, να ζωγραφίσει όπως στο χαρτί και να γράψει κείμενα με το δικό του γραφικό χαρακτήρα, τα οποία να αποθηκεύονται, είτε όπως τα έγραψε, είτε να μετατρέπονται σε "τυπωμένο" κείμενο ενός επεξεργαστή κειμένου. Θα ήταν, ας πούμε πολύ εύκολο να γράψει ένας μαθητής μαθηματικούς τύπους χωρίς να παιδεύεται με εργαλεία όπως το Equation Editor, που τόσο χρονοβόρα είναι. Φαντάζομαι λοιπόν το δάσκαλο του μέλλοντος να έχει ένα Tablet PC και ένα βιντεοπροβολέα και να γράφει τις ασκήσεις του ή τα κείμενα του στο πιτσ-φυτίλι, κάτι σαν smartboard, αλλά πιο φτηνό και ευέλικτο, με δυνατότητες αποθήκευσης κλπ, ό,τι δηλαδή κάνει και τώρα στον πίνακα, αλλά να το αποθηκεύει, να το διαμορφώνει και, φυσικά, να το επαναχρησιμοποιεί, αν θέλει. Ελπίζω να το προλάβω αυτό, αν και δεν το πιστεύω, μάλλον. Ακόμη οι μαθητές να έχουν από ένα τέτοιο PC και να γράφουν τις ιδέες τους , έτσι, ατάκτως ερριμένες, συνεργατικά, και με τη βοήθεια του λογισμικού να μετατρέπονται σε ολοκληρωμένα κείμενα. Το έψαξα και ΄λίγο ακόμη: Η MS δίνει ένα ενδιαφέρον εκπαιδευτικό πακέτο: http://www.microsoft.com/windowsxp/downloads/tabletpc/educationpack/overview2.mspx . Υπάρχει ένα blog αφιερωμένο στο Tablet PC στην Εκπαίδευση: http://tabletpceducation.blogspot.com/, καθώς και ένα άλλο http://www.tabletpcblogs.com/blogs/patrick/default.aspx. Βρείτε και άλλα, έχει ενδιαφέρον, νομίζω.
Στα blog βρήκα και αυτά τα βίντεο:
Όπως φαίνεται λοιπόν, δεν θα αποφύγετε τα ορνιθοσκαλίσματά μου:-)
Χαίρετε όλοι! Σας ενημερώνω ότι οι συνάδελφοί σας της Β΄φάσης δημιούργησαν το δικό τους blog και θα ήταν καλό να το επισκεφθείτε προκειμένου να αναπτυχθεί μια επικοινωνία προς όφελος όλων. Η διεύθυνση είναι (Στέργιο, υπήρξες προνοητικός ως γνήσιος φυσικός...) http://pakeioa2.blogspot.com/
Μου έχετε λείψει τόσο ως ομάδα όσο και ως προσωπικότητες!
Εχω μιαν παλιά αγάπη: την Ιστορία. Ανομολόγητη. Και "ει μη φυσικός, ιστορικός αν ήμην". Γι' αυτό και το κρυφάκουσμα, Βασίλη. Συγγνώμη, δεν θα το ξανακάνω:-) Λοιπόν στο προκείμενο. Δεν ξέρω πως, ίσως το 'δα στην Έκθεση Βιβλίου και το λιμπίστηκα, πάντως τη συγγραφέα την ήξερα καλά. Και, επειδή σιγά-σιγά το καλοκαίρι μας απελευθερώνει, ας αφήσω τα πολλά (αναγκαστικά) διαβάσματα για ΠΑΚΕ και ΚΣΕ, και ας θυμηθώ τις αγάπες μου. Αγόρασα λοιπόν ένα- όπως νόμισα-ιστορικό μυθιστόρημα. Τη "Μαρία των Μογγόλων". Της Μαριάννας Κορομηλά. Και, όπως συνήθως, παθιάζομαι με τα διαβάσματά μου, όταν αφορούν τις αγάπες μου. Και το ξεκοκάλισα σε μια νύχτα. Όχι, είχα κάνει λάθος. Δεν ήταν ιστορικό μυθιστόρημα, εξάλλου η ίδια θεωρεί τον εαυτό της ανίκανο να γράψει ένα σωστό ιστορικό μυθιστόρημα, όπως θα το ήθελε αυτή. Είναι η προσωπική της, στην πραγματικότητα περιπέτεια μέσα από μια παλιά της γνώριμη, τη Μαρία Παλαιολογίνα, την Βυζαντινή πριγκίπισσα, που ο πατέρας-αφέντης αυτοκράτορας Μιχαήλ ο Η' Παλαιολόγος την έδωσε στα ξένα, να παντρευτεί με το στανιό για διπλωματικούς λόγους τον χάνο των Μογγόλων Ουλαγκού. Με αφορμή αυτήν την πραγματική Ιστορία ξετυλίγεται η προσωπική της ιστορία, παράλληλα και ταυτόχρονα με την Ιστορική αφήγηση. Πρόκειται, δηλαδή, για μια αυτοβιογραφία μιας Ιστορικού. Ήταν παλιά μου γνώριμη από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ η Μαριάννα. Απ' όπου την έδιωξαν κακήν κακώς το 2006, μετά από 42 χρόνια εκπομπών, τόσο ξέρουν, τέτοια κάνουν. Ήταν εκείνη που κάποτε μου γνώρισε τον Πιερ Σαμουέλ από το ραδιόφωνο, σε μια απρόσμενη πρώιμη συνάντηση με την οικολογία, τότε έμαθα τη λέξη, εξάλλου δεν υπήρχε στα ελληνικά-ήρθε μαζί με την καταστροφή του περιβάλλοντος μας-σε μιαν τρυφερή ηλικία, τότε που διαμορφώναμε ιδεολογίες και απόψεις. Από το βιβλίο της όμως ανακάλυψα οτι η συγγραφέας δεν είναι μια κοινή Ιστορικός. Αντίθετα, είναι άνθρωπος του κόσμου, με ατέλειωτα ταξίδια -το ήξερα, με προσωπικές επαναστάσεις και ανατροπές, και προπάντων μιαν βαθιά απέχθεια για την καθ'ημάς εκπαίδευση, την μικροελλαδίτικη επαρχιώτικη νοοτροπία των οιωνεί μετοίκων Αθηναίων, αν και γκάγκαρη αστή η ίδια, και έχει στο οπλοστάσιο της προσωπική αναζήτηση in situ και σε πηγές μέχρι το μεδούλι. Ωστε έτσι λοιπόν προέκυψαν τόσες και τόσες εκπομπές, για την Ανατολή της καρδιάς μας-είπα, απ'όπου τόσο βίαια μας απέκοψε το '22, οπότε, κλειστοί πια στο καβούκι μας δεν τολμούμε να ξανανακαλυψουμε. Και, τολμώντας να κάνει παρέα με χωριάτες, με νταλικιέρηδες, με κάθε λογής ανθρώπους, μας ξαναγνωρίζει. Με την τσίμπλα στο μάτι το πρωί μπήκα στο Google και άρχισα να ψάχνω τι λένε οι άλλοι. Σάμπως έχει τόσο σημασία; Έτσι, από διαστροφή ίσως. Κι όμως: Το βιβλίο "πουλάει". Όχι μόνο διότι είναι "ευπώλητον",τουτέστιν εύπεπτο-που δεν είναι τόσο, όσο γιατί μας ταξιδεύει. Και μας ταξιδεύει με την ματιά του ερευνητή, όχι του αραχνιασμένου σε αρχεία, αλλά εκείνου που ταξιδεύει πραγματικά για να γνωρίσει τους μακρινούς-κοντινούς τόπους και χρόνους, τόπους μαχών, πολιορκιών, πολεων και πολιτισμών, που θα θέλαμε να γνωρίσουμε, αλλά η δημοσιουπαλληλική μας μιζέρια-εμάς τουλάχιστον, δε μας αφήνει. Άντε να πάμε και κανένα οργανωμένο ταξίδι μέχρι την Πόλη-all inclusive. Και βρήκα ακόμα και τις -λίγες- εκπομπές της στο ΣΚΑΪ. Ακούστε τις . Παντρεύει τη Γεωγραφία-Τοπιογραφία και την Ιστορία, τη Μουσική και το λόγο, σε ένα ωραίο ταξίδι στην καθ' ημάς Ανατολή. Και για να θυμηθούμε τη δουλειά μας, αυτό δεν είναι η διαθεματικότητα-διεπιστημονικότητα; Μήπως έτσι θα έπρεπε να διδάσκουμε την Ιστορία, Βασίλη; Ν' αφήσουμε δηλαδή τις ΤΠΕ να μας ταξιδέψουν σε μια τέτοια ραδιοφωνική εκπομπή. (Μακάρι να υπήρχαν αρχειοθετημένες οι τόσες και τόσες εκπομπές της). Ίσως τότε τα παιδιά ν' αγαπήσουν την Ιστορία.
δεν μπορώ να κοιμηθώ και ο διάολος με βάζει και ψάχνω τέτοιαν ώρα. Δε βαριέσαι, τα βαμπίρ ξυπνάνε τέτοιαν ώρα και μια και το 'φερε η λέξη, θυμήθηκα το βιβλίο και βρήκα (ξανά) το ιστολόγιο του Μίμη Ανδρουλάκη. Ξανά, γιατί τον έχω επισκεφτεί αρκετές φορές και άφησα την κουτσουλιά μου κάνα δυο φορές, μιας και σε πολλά συμφωνώ, αλλά και σε άλλα διαφωνώ. Τρομερό παιδί της γενιάς μου είναι, να μην τον τιμήσω; Εξάλλου είναι από εκείνους τους (σπάνιους) πολιτικούς που έχουν χιούμορ, και αυτό το εκτιμώ ιδιαίτερα. Τέλος πάντων, σκοπός μου δεν ήταν να σας παροτρύνω να τον διαβάσετε ή να τον ακούσετε, αλλά για να δείτε τι έχει κάνει ο μπαγάσας. Πήρε ένα μυθιστόρημα του ("Το χαμένο μπλουζ") και το έκανε κοινόχρηστο. Θα μου πείτε κάτι μας είπες, ρε μεγάλε, πιθανόν να το ξέρετε ήδη, ειδικά οι φιλόλογοι, αλλά προσωπικά δεν το ήξερα πώς γίνεται. Κάτι περί πνευματικών δικαιωμάτων, περί λογοκλοπής κλπ, τα ξέρω, γιαυτό όσο μπορώ προσέχω μήπως και δεν αναφέρω τις πηγές μου και ειδικά στο blog της επιμόρφωσης, που είναι κοινόχρηστο, αν και οι άνθρωποι μας 'δώσαν το επιμορφωτικό υλικό να το ΚΣΕ-σκίσουμε, και το κάναμε, δεν γίνεται αλλιώς, να 'ναι καλά, αλλιώς δε γινόταν επιμόρφωση. Αλλά, να δώσει άνθρωπος πνευματική λογοτεχνική περιουσία να την ξεσκίσουνε (ξε- αυτή τη φορά) δεν το έχω δει συχνά. Ίσως να θέλει να κάνει πλάκα, ίσως να πειραματιστεί, μιας και τα έβγαλε τα λεφτά του, αλλά σκεφτείτε αυτό να γινόταν γενικά, τι είδους λογοτεχνία θα είχαμε; Μπορεί και καλλίτερη, εξάλλου κάπως έτσι δε "γράφτηκε" ο Όμηρος (εγώ έτσι πιστεύω) ή τα δημοτικά μας τραγούδια; Μάλλον όμως δεν είμαι ειδικός να μιλάω για λογοτεχνία, ας μη κλέψω το ψωμί των φιλολόγων... Ας το καλλίτερα σ' αυτούς, να χρησιμοποιήσουν και τη σωστή ορολογία. Λοιπόν, πώς το κάνεις το φονικό: Χρησιμοποιείς μια από τις πρώτες κοινότητες file-sharing, την http://www.archive.org/index.php. Κάνεις έγγραφή και μετά σου δίνει δικαίωμα να ανεβάσεις οτιδήποτε αρχείο θέλεις. Το έκανα, είναι λίγο πιο μπερδεμένο από τα συνηθισμένα file-sharing, πρέπει να δώσεις κάποιες πληροφορίες και να χρησιμοποιήσεις ένα είδος ftp, λίγο παλιά τεχνική, και να δώσεις μεταδεδομένα για το αρχείο σου. Μετά σου δίνει διεύθυνση για το αρχείο, όπως όλες οι παρόμοιες κοινότητες. Όμως σε κάποια φάση σου λέει ποιες άδειες δίνεις στο αρχείο, και καλεί αμέσως την CC (Creative Common), δείτε τι είναι: http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/gr/deed.el . Απ' ό,τι κατάλαβα: Ουσιαστικά σου το κάνει κοινόχρηστο, αλλά κρατάει και τα δικαιώματα του συγγραφέα. Δηλαδή," ας τους να το ξεσκίσουνε και μετά εγώ το συμμαζεύω, άμα θέλω". Και βέβαια, να κάνεις αναφορά στο κείμενό σου. Κάτι σαν τα Google Docs το βλέπω, αλλά στο πιο λογοτεχνικό. Και μάλλον και πιο νομικίστικο.
Μήπως είναι πονηρός ο Κρητικός;
ΥΓ. Ψάξτε και για widgets ιστολόγιό του, έχει κάμποσα καλά, πρέπει να την κάνει επαγγελματίας τη δουλειά, δεν πιστεύω να έχει το χρόνο να τα βρίσκει μόνος του.
αποτελούν μια νέα κατηγορία blogging: To Micro-blogging. Σύμφωνα με τη Wikipedia:http://en.wikipedia.org/wiki/Micro-blogging είναι μια νέα πλατφόρμα με την οποία ο χρήστης μπορεί να γράψει μικρά μηνύματα μέχρι 200 χαρακτήρες και να το δημοσιεύσει σε μια σελίδα στην οποία έχει καλέσει ένα μικρό κύκλο φίλων να συμμετάσχει ή ακόμα και εντελώς ανοιχτό σε όλους. Μπορεί να μοιραστεί και άλλα πράγματα, όπως e-mail, instant messaging, SMS, mp3 κλπ. Το Facebook και το Myspace έχουν ενσωματωμένη τέτοια δυνατότητα. Το Twitter ήταν το πρώτο που λανσαρίστηκε, αλλά σήμερα κυκλοφορούν και κλώνοι του, τους μετράει 111 μέχρι τώρα με ποιο δημοφιλές στην Ελλάδα το αρχικό, αλλά και το Plurk. Περισσότερες πληροφορίες έχει στις: http://www.searchenginemarketing.gr/blog/archives/175 και http://www.webdesignblog.gr/plurk-howto-guide/ Οι twitters λένε οτι μάθανε πρώτοι για το σεισμό στην Πάτρα, πριν καν η τηλεόραση πάρει την είδηση κλπ. Είναι δηλαδή ο τελάλης της γειτονιάς στο πιο σύγχρονο. Βλέπετε λοιπόν οτι όλο και κάτι νέο μαθαίνει κανείς τώρα στα γεράματα.Αυτά θα τα πούμε στα ΚΣΕ ή είναι εκτός ύλης ? :-) Αυτές οι πληροφορίες στο blog για το blogging αποτελούν, λέει, το meta-blogging. Να δούμε και το meta-meta-blogging...
Καμιά φορά στη ζωή τα πράγματα έχουν μια εσωτερική λογική συνέχεια, που σου προκύπτει τυχαία. Έτσι λοιπόν, αφού ξενέρωσα με το σχόλιο του Νίκου και τον πολύπαθο ΟΤΕ, που ο φουκαράς μας δίνει 100 μηνύματα το μήνα και πολλά μας πέφτουν, ήρθε ένα e-mail από την AACE (Association for the Advancement of Computing in Education), όπου είχα έτσι για πλάκα γραφτεί, είπα να το "σκοτώσω", τι τα θέλω τώρ'αυτά... Θυμήθηκα όμως ότι διοργανώνει τέτοιαν εποχή εκείνο το πρωταπριλιάτικο "Βιέννη...", το θυμάστε, βρε... , την Edmedia στη Βιέννη, εκεί που θα 'θελα να πάω, αλλά με τι... , όχι δεν θέλω το Euro, το βλέπω στην τηλεόραση. Ας τη "χαλβαδιάσω" λοιπόν από μακριά. Και, ψάχνοντας το πρόγραμμα της, βρήκα και το blog της: http://ltc.umanitoba.ca/edmedia/blog/ . Εκεί, λοιπόν, θυμήθηκα το Twitter . Θυμήθηκα, γιατί κάπου το είχα ξαναδεί. Να λοιπόν και κάτι το σπουδαίον, είπα, όπως συνήθως, λέω στα νέα πράγματα. Η ιδέα είναι απλή: Θυμίζει το "Ακολούθει μοι", που 'γράφαν οι πόρνες ανάποδα στα σαντάλια τους στην Αρχαία εποχή. Κάνεις εγγραφή, καλείς φίλους, και τους/τις ακολουθείς κατά πόδας. Πατάς απλώς ένα κουμπί: Follow. Ή σε ακολουθούν κατά πόδας. Μπορεί και να σ' αρέσει;-) Πάντως, όχι η γυναίκα μου;-) Αν θέλεις, μπορείς να χρησιμοποιήσεις και SMS από/ στο κινητό σου. Δεν ξέρω τι έκταση έχει στην Ελλάδα, το έχει χρησιμοποιήσει κανένας από σας; Πάντως εγώ γράφτηκα. Κι αν θέλετε να με ακολουθείστε, θα το σκεφτώ και θα σας πω. Θέλω και λίγο ιδιωτικότητα, βρε παιδιά.. (Αν και βέβαια το κλείνεις, αν θες, με ένα απλό μήνυμα off). Στο σοβαρό τώρα: Η ιδέα είναι ωραία, τουλάχιστον για μοναχικούς τύπους. Είναι σπουδαίο να έχεις κάποιους που να σε "νοιάζονται". Καμιά φορά είναι και πρακτικό: Να μάθεις νέα για μποτιλιάρισμα, ας πούμε, ή ακόμα πιο σοβαρά νέα, σαν τις παλιές κουτσομπόλες στο πιο infomaniac. Και, όπως έγραψε μια Αμερικάνικη εφημερίδα, ο κόσμος έτσι γίνεται πιο μικρός. E, ρε, Web 2.0! Εχει και βίντεο:
το κεφάλι μας έγινε ποπ-κορν, όπως είδατε στο προηγούμενο βίντεο, έχει και τα καλά του πράγμα... Αφορμή για την αναζήτηση στάλθηκε μια ερώτηση στην μεγάλη μου κόρη: "Ξέρεις μήπως να στέλνεις SMS μέσω 'Ιντερνετ;", ενώ είχα κατα νουν το "ψήσιμο" με το ποπ-κορν και πώς αποφεύγεται, αν είναι δυνατόν. Απάντηση: "Κάποιοι φίλοι μου το ξέρουν, εγώ δεν το ξέρω". Το έψαξα λοιπόν. Λοιπόν, κοιτάξτε τι βρήκα: Υπάρχει ο όρος "mobile social network". Ό,τι έχει μια κοινότητα, σαν το Myspace, Hi5, Facebook κλπ, αλλά επιπλέον με την mobile δυνατότητα: ένα περιβάλλον διεπαφής προσαρμοσμένο σε κινητά, όσο είναι δυνατόν, και επιπλέον δυνατότητα να στέλνεις SMS σε φίλους (δωρεάν;;;). Το πράγμα εκεί πάει. Και μια και πληκτρολογώ σαν τη κότα στο κινητό, καλλίτερα με το πληκτρολόγιο του υπολογιστή. Απ' την άλλη, σκεφτείτε τις εκπαιδευτικές προεκτάσεις. Τα μαθήματα; Στο κινητό των μαθητών σου. Αν δεν πάει το βουνό στο Μωάμεθ,... Ή μήπως τους "ξενερώσουμε" εντελώς το gadget; Τι γράφει η Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Mobile_social_network Και ανάμεσα στ' άλλα έστειλα κι ένα δοκιμαστικό SMS στην κόρη μου μέσα από τη κοινότητα http://gr.wadja.com/home.aspx . Ελπίζω να μην τη χρέωσα το μήνυμα. Ισχυρίζονται ότι είναι δωρεάν. Τους πιστεύω, στους όρους τους το γράφει. Ζουν, λέει, απ' τις διαφημίσεις. Μπορεί. Πάντως το κινητό μου δεν το έδωσα. Αν θέλετε, δοκιμάζετε. Vivere pericolosamente... Απ' το να γίνεις ποπ-κορν, καλλίτερα να πάθεις εγκεφαλικό από κανένα φουσκωμένο λογαριασμό. Ή μήπως τίποτ' απ' τα δύο. Ξέρετε πώς... Πάντως το όλον θέμα γενικώς με προβλημάτισε πολύ. Το σκέφτηκα, το σκέφτηκα... και μετά άναψα τσιγάρο...
Αγαπητοί συνάδελφοι ρίξτε μια ματιά στο παιδαγωγικό ινστιτούτο για τις παρακάτω προκηρύξεις...
1)Επαναπροκήρυξη Διεθνούς Ανοικτού Δημόσιου Διαγωνισμού για την προμήθεια αδειών χρήσης σύγχρονου Εκπαιδευτικού Λογισμικού για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση।(Αρ. Πρωτ.: 3990/11-6-2008) (3.164.448,00 € )
2) 31/07/2008 Διεθνής Ανοικτός Διαγωνισμός με κριτήριο κατακύρωσης την πλέον συμφέρουσα από οικονομική άποψη προσφορά για την «Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών για τη Βέλτιστη Αξιοποίηση των ΤΠΕ και των Εκπαιδευτικών Λογισμικών»(540।260 €)
Μας αφορά άμεσα διότι (Ο Ανάδοχος πρέπει να επιλέξει τους επιμορφωτές που θα χρησιμοποιήσει, από τα Μητρώα Επιμορφωτών του ΥπΕΠΘ που θα υποδείξει η Αναθέτουσα Αρχή. Σε περίπτωση που ο Ανάδοχος δεν κατορθώσει να καλύψει τις ανάγκες του σε επιμορφωτές από τα ανωτέρω Μητρώα, μπορεί να χρησιμοποιήσει επιμορφωτές της επιλογής του, υπό την προϋπόθεση ότι θα διαθέτουν:.....????
γιατί τόσο βιασύνη? τα προγράμματα πρέπει να υλοποιηθούν μέχρι το τέλος Νοεμβρίου 2008!!!!
Μια νέα υπηρεσία από το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο είναι H-Τ@ξη.
Μερικές από τις βασικές λειτουργίες που προσφέρει η νέα υπηρεσία είναι:
η δημοσίευση ηλεκτρονικών σημειώσεων,
η παράθεση βοηθητικών πηγών,
ο προγραμματισμός μαθημάτων,
η δημιουργία ασκήσεων αυτοαξιολόγησης, ή ακόμη και
η ηλεκτρονική διαχείριση του παραδοσιακού βιβλίου διδασκομένης ύλης
Η πρόσβαση στην υπηρεσία για τους μαθητές είναι ελεύθερη (σημαντικό αυτό, γιατί το να φτιάξουν οι μαθητές λογαρισμό καταντάει Οδύσσεια).
Με τη νέα σχολική χρονιά μάλλον θα το αξιοποιήσω. Θέλω να δω όμως και περισσότερες λεπτομέρειες. Δείτε και ψάξτε το κι εσείς από εδώ.
Σάββατο 7 Ιουνίου 2008
Σαν follow-up στη Λίτσα. Απλά(;) μαθηματικά! Απλά το είπε πρώτος ο Ελεάτης: Στο πεπερασμένο χωράει το άπειρο! Οι ερμηνείες και οι επεκτάσεις δικές σας και του όποιου άλλου φιλοσόφου ή φιλοσοφούντος.
